Unknown

ଅନାଦି ସଂହିତା

ମହାପୁରୁଷ ଅଚ୍ୟୁତାନନ୍ଦ ଦାସ

ପ୍ରଥମ ଅଧ୍ୟାୟ

ଅଲେଖ ଅବ୍ୟୟ ଶୂନ୍ୟ ଅଶ୍ରୁତି ପରମପଦଂ ।

ଅକୁଳ ଅମୂଳ ନାମ ଅନାଦିବ୍ରହ୍ମ ଉଚ୍ୟେତେ ।।

ଠୁଳଶୂନ୍ୟ ଚିଦାନନ୍ଦଂ ଜ୍ୟୋତିରୁପମୟବ୍ରହ୍ମ ।

ଅଚିନ୍ତ୍ୟ ପୁରୁଷସ୍ୱାମୀ ଶରଣଂ ପାଦଙ୍କଜେ ।।

ନମସ୍ତେ ଅଣାକାରବ୍ରହ୍ମ	।	ଅଶେଷ ଜ୍ୟୋତିର୍ମୟ ବ୍ରହ୍ମ	।।
ଅଖଣ୍ଡ ଅଣାକାର ଯେହି	।	ଅବର୍ଣ୍ଣ ବ୍ରହ୍ମରୂପ ସେହି	।।
ଅନନ୍ତ ବୈକୁଣ୍ଠ କରତା	।	ଅଣନିଷ୍କାମ ଫଳଦାତା	।।
ଅଦେହବନ୍ତ ଦେହମୂର୍ତ୍ତି	।	ଅଜମା ଅରୂପ ଵିଭୂତି	।।
ଅଣଶୂନ୍ୟରେ ଯାର ବାସ	।	ଅଣପବିତ୍ର ବ୍ରହ୍ମରସ	।।
ଅଣଉଦୟେ ଯାର ଭକ୍ତି	।	ଅଣଭଗତ ମୋକ୍ଷ ଶସୀ	।।
ସେ ପ୍ରଭୁ ପାଦେ କରି ଆଶ	।	ଭଣେ ଅଚ୍ୟୁତ ବ୍ରହ୍ମ ଦାସ	।।
ସୁଜ୍ଞାନୀ ସାଧୁ ପାଦଧୂଳି	।	ନିରତେ ପଡୁ ମୋର	।।
ସତ୍ୟ ତ୍ରେତୟା ଯେ ଦ୍ଵାରର	।	କଳି ଆଦ୍ୟ ଯୁଗ ପ୍ରଚାର	।।
ଏ ଯୁଗେ ଏକସ୍ତରିଭାଗ	।	ମନ୍ତ୍ରପ୍ରମାଣେ କଲେ ଯୋଗ	।।
ଏ ମନୁମଧ୍ୟେ ବୟାଳିଶ	।	ଅବତାର ଯେ ବିଶ୍ଵବାସ	।।
ସକଳ ଅବତାରେ ସାର	।	ଯେ ରୂପ ରୁଦ୍ଧ ଅବତାର	।।
ସକଳ ଶାହାସ୍ତ୍ରେ ଅଜ୍ଞାତ	।	ଏ ଚାରି ବେଦକୁ ଗୁପତ	।।
ତତ୍ତ୍ୱଦରଶି ଜନ ଯେତେ	।	ସର ଗୋଚର କରି ଚିତ୍ତେ	।।
ଅଜ୍ଞାନୀ ଜନମୂତ ନର	।	ତାହାକୁ ନକରି ଗୋଚର	।।
ନ୍ତ୍ରିତାପ ଜ୍ୱରେ ହୋଇ ବନ୍ଦ	।	ଏ କଳିଯୁଗେ ତମେ ବନ୍ଦି	।।
ସେ ଯେ ଅରୂପାନନ୍ଦ ବ୍ରହ୍ମ	।	ଅଲେଖ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ନାମ	।।
ଏ କଳିଯୁଗେ ଅବତାର	।	ମହିମା ଜଗତେ ପ୍ରଚାର	।।
ମର୍ତ୍ତ୍ୟଭକ୍ତକୁ କରି ଠାବ	।	ଧର୍ମ ପ୍ରକାଶିଲେ ଦୁର୍ଲଭ	।।
ବ୍ରହ୍ମାଦିନ୍ତ୍ରି ଦେବଙ୍କୁ ଗୁପ୍ତ	।	ଦୈବ ଦେବତାଦି ଅଜ୍ଞାତ	।।
ସର୍ବେ ଦେଖିଣ ଆଚମ୍ବିତ	।	ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ମହିମା ଭଗତ	।।
ନିଷ୍କାମ ଲୀଳାର ସଙ୍ଗୀତ	।	କରନ୍ତି ଅନାଦି ଅବ୍‌ଧୃତ	।।
ଭୃତ୍ୟଜନଙ୍କୁ କରି ମେଳ	।	ନିର୍ବେଦ ଉପୁଜାଇ ଖେଳ	।।
ସପ୍ତ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ସାତ ବାର	।	ବୁଲି ଦିଅନ୍ତି ଧର୍ମଧର	।।
ବାଛି ଘେନିଲେ ସିଦ୍ଧଅଙ୍ଗୀ	।	ମୂର୍ତ୍ତିପାଷାଣ ଦେଲେ ଫିଙ୍ଗି	।।
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ପ୍ରଦକ୍ଷିଣ କରି	।	ବିଶ୍ରାମ କପିଳାସ ଗିରି	।।
ଜାଣିଲେ କପିଳାବାସୀ	।	ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସମାର୍ଜ୍ଜିଲେ ଆସି	।।
ଶ୍ରୀପାଦ କରିଣ ଦର୍ଶନ	।	ନିବେଶ ଚିତ୍ତ ସମାଧାନ	।।



ଅନେକ ଜନ୍ମେ କରି ଭକ୍ତି	।	ଆକୁଳେ ପଦ୍ମପାଦେ ସ୍ତୁତି	।।
ଉଠି କପୋଳେ ଯୋଡ଼ି ପାଣି	।	ବଦନୁ ନ ସ୍ଫୁରଇ ବାଣୀ	।।
ସେ ମହାଦେବ ଭକ୍ତି ଦେଖି	।	କୋପେ ବୋଲନ୍ତି ପଦ୍ମ ଅଖି	।।
ନ ସରା ଯୋଗୀ ଯୋଗେଶ୍ୱର	।	କି ହେଲା ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ମୋହର	।।

ଆମର ନାହିଁ ଚିନ୍ତା	।	କାମିନୀ ସଙ୍ଗେ ହେଲୁ ମତା	।।
କରିଥିଲୁ ବି ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ	।	ବିଚାର ନ ଯୋଗା ଏଥକୁ	।।
ହୋଇଥିଲେ ବସି	।	ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଯାଉଅଛି ଭାସି	।।
ଯା ବିଳମ୍ବ ନ କର	।	ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ହୁଅ ପରିଚାର	।।

ଭକତି ଧର ଟେକି	।	ସ୍ୱକାମ କର୍ମକୁ ଉପେକ୍ଷି	।।
ଅନନ୍ତ କୋଟି ସାଧୁଗଣ	।	ଦେଖ ଯା ହୋଇଛନ୍ତି ଜନ୍ମ	।।
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ଫେରିଲେଣି ଥୋକେ	।	ଆମ୍ଭେ ବିଶ୍ରାମୁଅଛୁ ଏକେ	।।
ଧ୍ୟାନେ ନିରୋପି ଚିହ୍ନ ତାଙ୍କୁ	।	କହିବା ନ ଯୋଗାଏ ୟାଙ୍କୁ	।।

ଶୁଣି ନହେଣ ଧ୍ୟାନ ରହି	।	ଚିହ୍ନିଲେ ସର୍ବ ଭକ୍ତି କହି	।।
ନୟନୁ ବହେ ପ୍ରେତନୀର	।	ପଡ଼ିଲେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ ପୟର	।।
ସ୍ତୁତି ପଠନେ ମନୁଧ୍ୟାନେ	।	ଷୋଡ଼ଶ ପୂଜାର ବିଧାନେ	।।
ସପ୍ତାଙ୍ଗେ କରିଣ ଦର୍ଶନ	।	ଶ୍ରୀପାଦ ରେଣୁ କରି ପାନ	।।


ଶୁଣି ବୋଲନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମରାଶି	।	ଶ୍ରୀ ମହାଦେବ ବେଗେ ଆସି	।।
ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ଯାଇ ହୁଅ ଜନ୍ମ	।	ରହୁ ସେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ଧର୍ମ	।।
ନ ଯାଇ ଯେବେ ଦେବୁ ଦୋଷୀ	।	ଥାଅ ଏ କଇଳାସେ ଚସି	।।
ଏମନ୍ତ କହି ପରଂବ୍ରହ୍ମ	।	ସେଠାରୁ ହେଲେ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନ	।।

ଶିବ ଯେ ନିଜପୁର ଗଲେ	।	ଶୁଣ ଯେ ଏଥୁ ଅନନ୍ତରେ	।।
ଦେଖି ମହେଶ ଚ୍ଛନ୍ନ ଚିତ୍ତ	।	ବୋଲେ ଭବାନୀ ଯୋଡ଼ିହସ୍ତ	।।
ଭୋଦେବ ବିଶ୍ୱନାଥ ହର	।	କିପାଇଁ ହୃଦୟ ଆତୁର	।।
ମୋତେ ଲାଗୁଛି ବଡ଼ଧନ୍ଦା	।	କହି ଫିଟାଅ ମନୁ ବାଧା	।।

କି ବିପରୀତ କଥା ଏହି	।	ଫେଡ଼ିଣ କହ ଶୂଳସାଇଁ	।।
ଭବାନୀ ବିନୟ ବଚନ	।	ଶୁଣି କହନ୍ତି ନ୍ତ୍ରିଲୋଚନ	।।
ଶୁଣ ଗୋ ଆଦି ପୂର୍ଣ୍ଣେଶ୍ୱରୀ	।	ପ୍ରବୁଦ୍ଧ ବୁଦ୍ଧରୂପ ଧରି	।।
ପ୍ରକାଶ ଅଲେଖ ଗୋସାଇଁ	।	ଦେଖି ଅଇଲୁଁ ନେନ୍ତ୍ର ଫେଇ	।।

ଚୈାଷଠି ସିଦ୍ଧ ସାଧୁଗଣ	।	ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ହୋଇଲେଣି ଜନ୍ମ	।।
ନଉ ମୂରତି ବାନା ପାଇ	।	ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ବୁଲିଲେଣି ସେହି	।।
ଆବର ସର୍ବେ ଗୃହବାସୀ	।	ନିକଟେ ହୋଇବେ ସନ୍ନ୍ୟାସୀ	।।
ଦେଖିଳି ଧ୍ୟାନଯୋଗବଳେ	।	ସମସ୍ତ ଭକ୍ତଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚଳେ	।।


ବିଷ୍ଣୁ ସହିତେ ସୁର ଦେବା	।	କଲେଣି ଗୁରୁପାଦେ ସେବା	।।
ହୋଇଚ କଳି ପାପ ନାଶ	।	ସତ୍ୟ ହୋଇବ ପରକାଶ	।।
ବିଖ୍ୟାତହେଲା ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନ	।	ନିକଟେ ହେବ ଲୀଳା ପୂର୍ଣ୍ଣ	।।
ଆମ୍ଭେ ଗୋ ଚାଲ ବେଗେ ଯିବା	।	ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ଜନମ ହୋଇବା	।।

ଗୁରୁ ଚରଣେ ହେବା ଭକ୍ତ	।	ନିଷ୍କାମ ଧର୍ମେ ହେବା ରତ	।।
ଖଣ୍ଡିବା କୋଟିଜନ୍ମ ଦୁଃଖ	।	ସେ ଦିବା ଅନାଦି ଅଲେଖ	।।
ଭକତଗଣ ମେଳେ ରହି	।	ତୁଣ୍ଡେ ମହିମା ଗୁର ଗାଇ	।।
ଇଚ୍ଛା ହୋଇଲେ ଆସ ତୁମ୍ଭେ	।	ନୋହିଲେ ଯାଉଅଛୁ ଆମ୍ଭେ	।।

ଏମନ୍ତେ ମହେଶ ବଚନ	।	ଶୁଣି ଭବାନୀ ଖେଦମନ	।।
ପତିର ବେନିସାଦ ଧରି	।	ବେନିନୟନୁ ବହେ ବାରି	।।
ବୋଲଇ କାକୁସ୍ତ ବଚନ	।	ଶୁଣ ହୋ ପ୍ରଭୁ ନ୍ତ୍ରିଲୋଚନ	।।
ମୁଁ ତୁମ୍ଭ ଜନ୍ମଜନ୍ମ ଭୃତ୍ୟ	।	ମୋତେ ଉପେକ୍ଷି ଯିବ ନାଥ	।।

ଭୋ ସ୍ୱାମୀ ମୋତେ ଦୟାକର	।	ଶ୍ରୀପାଦେ ଶରଣ ମୋହର	।।
କହିବା ଗୁପ୍ତ ଜ୍ଞାନ ଫେଇ	।	ସେ ପ୍ରଭୁ ଅଲେଖ ଗୋସାଇଁ	।।
କାହିଁ କିରୂପେ ଅବତରି	।	ଜଗତଜନ ସଙ୍ଗେ ଧରି	।।
ଅରୂପବ୍ରହ୍ମ ଅଣାକାର	।	କଳିଯୁଗରେ ଅବତାର	।।


ଯାହାର ରୂପ ରେଖ ନାହିଁ	।	କିପାଁ ହୋଇଲେ ନର ଦେହୀ	।।
କି ପୁନ୍ୟ କରିଥିଲା କଳି	।	ଏ ଯୁଗେ ଭକ୍ତହେଲେ ମେଳି	।।
ବେଦ ଶାହାସ୍ତ୍ରେ ଶୁଣି ନାହିଁ	।	ମହା ଅଦ୍ଭୁତ ସେ ଅଟଇ	।।
ପରମବ୍ରହ୍ମ ବିଜେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ	।	ଏ ବଡ଼ ସଂଶୟ ମୋ ଚିତ୍ତେ	।।

ଫେଡ଼ି କହିବ ଦେବସ୍ୱାମୀ	।	କହେ ଈଶ୍ୱର ପାଦେ ନମି	।।
ପାର୍ବତୀ ବିନୟ ଦେଖିଣ	।	ଧ୍ୟାନେ ବସିଣ ନ୍ତ୍ରିଲୋଚନ	।।
କହେ ଅଚ୍ୟୁତ ବ୍ରଜ ଦାସ	।	ଅନାଦି ସ୍ୱାମୀ ଉପଦେଶ	।।
ଭୋ ସ୍ୱାମୀ ଜାଣନ୍ତି ଏ ଭାବ	।	କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ଏ ଦୁର୍ଲଭ	।।

ପ୍ରକାଶ କରୁଅଛି ତେଣୁ	।	ମୋତେ ପ୍ରସନ୍ନ ହେଲେଯେଣୁ	।।
ମୋଦୋଷ ନ ଧରିବ କେହି	।	ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଛନ୍ତି ଆଜ୍ଞା ଦେଇ	।।
ସେ ପ୍ରଭୁପାଦେ କରି ଆଶ	।	ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତେ ମୁହିଁ ଦାସ	।।
ଅନାଦିସ୍ୱାମିଙ୍କ ଚରଣ	।	ଶରଣମାଗେ ଅନୁକ୍ଷଣ	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସହିତାୟାଂ ସୁଜନଜନହିତାୟାଂ

ଈଶ୍ୱର ପର୍ବତସମ୍ବାଦେ ଗୁପ୍ତଧର୍ମ ପ୍ରକାଶ କଥନଂ

ନାମ ପ୍ରଥମୋଽଧ୍ୟାୟଃ ।

ଦ୍ୱିତୀୟ ଅଧ୍ୟାୟ

ଗୁରୁପାଦେ କରି ଧ୍ୟାନ	।	ପ୍ରେମରେ ବୁଜିଲେ ନୟନ	।।
ବୋଲନ୍ତି ଶିବ ଶୁଣ ସତୀ	।	ଏ ମହାଗୁପତ ଭାରତୀ	।।
ତୁ ଯେଣୁ ଆମ୍ଭ ପ୍ରିୟତମା	।	ତେଣୁ କହିଲୁ ତୋତେ ବାମା	।।
ଅରୂପ ଅଣାକାର ବହୁ	।	କିତୁ ଯେ ହୋଇଲେ ଜନମ	।।
କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ନାଶଗଲା	।	ଶ୍ରୀବତ୍ସ ବ୍ରାହ୍ମଣ କହିଲା	।।
ସେ ଯେ ଶ୍ରୀବତ୍ସ ଦ୍ୱଜଗୋଟି	।	ଷୋଳ ବ୍ରହ୍ମରେ ଗଣନାଟି	।।
ନୀଳାଚଳରେ ଦାରୁ ବ୍ରହ୍ମ	।	ଯେବେଳେ ହୋଇଲେ ସ୍ଥାପନ	।।
ତେତିଶକୋଟି ଦିଗପାଳେ	।	ମିଳି ଯେ ଥିଲେ ନୀଳାଚଳେ	।।
ଆନନ୍ଦହୋଇ ତହିଁ ମିଳି	।	ଯେ ଯାହା ଭୁବନକୁ ଚଳି	।।
ସେହୁ ଶ୍ରୀବତ୍ସ ଦ୍ୱିଜଗୋଟି	।	ଗୁପତେ ଭ୍ରମି ନବ ସୃଷ୍ଟି	।।
ଅନ୍ୟାୟ ଦେଖି ଏ କଳିର	।	କହିଲେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଛାମୁର	।।
ଜାଣିଲେ ବ୍ରହ୍ମପୁର ବାସୀ	।	ପ୍ରଳୟ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କୁ ଆଶ୍ୱାସି	।।
ପ୍ରବୋଧି କହିଲେ ତାହାଙ୍କୁ	।	ତୁ ବେଗେ ଯାଅମି ମର୍ତ୍ତ୍ୟକୁ	।।
ଏ ଆମ୍ଭ ଆଜ୍ଞା ଘେନିଯାଅ	।	ମୃତ୍ୟୁମଣ୍ଡଳେ ଜାତ ହୁଅ	।।
ଆମ୍ଭ ମହିମା ବର୍ଣ୍ଣଗୋଟି	।	ପ୍ରକାଶ କର ନବ ସୃଷ୍ଟି	।।
ହୋଇବୁ ଆମ୍ଭେ ଅବତାର	।	ନିଶ୍ଚୟ ଏ ଯୁଗ ଶେଷରେ	।।

ଏମନ୍ତ କହି ବ୍ରହ୍ମରାଶି	।	ମର୍ତ୍ତ୍ୟକୁ ଗୋସ୍ୱାମିକୁ ପେଷି	।।
କ୍ଷେନ୍ତ୍ରେ ହେଲେ ସବୁ ଜନମ	।	ନାମ ତା ଶ୍ରୀଧର ବ୍ରାହ୍ମଣ	।।
ରଚିଲେ ଗୁପତ ଆଗତ	।	ସେହୁ ଅଲେଖ ସ୍ୱାମୀଭୃତ୍ୟ	।।
ଏବେ ହୋ ଶୁଣ ମାହେଶ୍ୱରୀ	।	କହିବା ଗୁପତ ବିସ୍ତାରି	।।

ପାପରେ ଯୁଗ ହେଲା ନାଶ	।	ଅଳପଭୋଗେ ହେଲା ଶେଷ	।।
ନିକଟ ଆସି ହେଲା ଯହୁଁ	।	ପ୍ରଭୁ ବିଜୟ କଲେ ତହୁ	।।
ଅଣଶୂନ୍ୟଟି ବାହୁ କଳା	।	ଅଣ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱରେ ସମ୍ଭାଇଲା	।।
ଅଣଅକ୍ଷରେ ହେଲା ଲୀନ	।	ଅଣ ଉଦ୍ଭଦେ ଜନ୍ମେଫେନ	।।

ଅଣମଣ୍ଡଳେ ହେଲେ ସ୍ଥିତ	।	ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ଅଖଣ୍ଡ ବିଭୂତ	।।
ଏକାଅକ୍ଷର ହେଲା ବୀଜ	।	ଏଠାରୁ ଅଣଶବ୍ଦ ହେଜ	।।
ତେଜରୁ ଜନ୍ମି ଲେ କରତା	।	କହିଲୁଁ ବାମା କର ଚେତା	।।
ଅଲେଖ ବଦ୍ମ ଅବତାର	।	ଏ ଅଟେ ଗୁପତ ବିଚାର	।।

ଏ ଭାବ ଜାଣନ୍ତି ଭୁଷଣ୍ଡ	।	କିଛି ଜାଣନ୍ତି ମାରକଣ୍ଡ	।।
ମୋତେ କିଞ୍ଚିତେ ଦୟା ଥିଲା	।	ସେ ଘେନି ପ୍ରକାଶ ହୋଇଲା	।।
ଜାଣନ୍ତି ସର୍ବ ବ୍ରହ୍ମଅଂଶୀ	।	ତେଣୁ ନିଷ୍କାମ ଧର୍ମେ ରସି	।।
ସେ ପ୍ରଭୁ ଜ୍ୟୋର୍ତିମୟଧାରୀ	।	ମହା ଶୂନ୍ୟରୁ ଅବତରି	।।


ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ନାଭିଯାକ ନଗ୍ର	।	ପଡ଼ି ଯେ ଥିଲା ମହାଯୋଗ	।।
ସେ ଯୋଗଧ୍ୟାନେ ବ୍ରହ୍ମରାଶି	।	ମୃତ୍ୟୁ ମଣ୍ଡଳେ ପରକାଶି	।।
ବ୍ରହ୍ମ ଅଂଶରେ ଅବତାର	।	ଅଶେଷ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଠାକୁର	।।
କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ପ୍ରଦିକ୍ଷଣ	।	କଲେ ଅନାଦି ନାରାୟଣ	।।

ପ୍ରଥମ ରୂପଟି ଆମ୍ଭରି	।	ଦ୍ୱିତୀୟ ରୂପ ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ	।।
ବୁଲିଲେ ନାନାଦେଶ ଦେଶ	।	ଏହି ପ୍ରକାରେ ବିଶ୍ୱବାସ	।।
ପ୍ରବେଶହେଲା ହେଙ୍ଗୁଳାଟେ	।	ମହା ଅରଣ୍ୟ ଚିନ୍ତ୍ରକୁଟେ	।।
ତହିଁ ଭେଟିଲେ ମାର୍କଣ୍ଡଙ୍କୁ	।	କହିଲେ ଗୁପ୍ତ ଭାବ ତାଙ୍କୁ	।।

ତହିଁ ଆସନ୍ତେ ଗମିପଥ	।	ଭେଟିଲେ ଗୋବିନ୍ଦ ଭକତ	।।
ସେହୁ କଳଙ୍କି ବିଷ୍ଣୁ ଅଟେ	।	ତା ମୁଖେ ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନ ରଟେ	।।
ଗୁରୁଙ୍କୁ ସେ କଲେ ଦର୍ଶନ	।	ପୁଚ୍ଛିଲେ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଜ୍ଞାନ	।।
ଗୁରୁ ଯେ ଦେଲେ ଉପଦେଶ	।	ସାର ଅଖଣ୍ଡ ବ୍ରହ୍ମରସ	।।

ପାଇ ଗୋବିନ୍ଦ ତୋଷ ହୋଇ	।	ଆନନ୍ଦ କେ ପାରିବ କହି	।।
ନିର୍ବେଦ ପଥକୁ ଧଇଲେ	।	ସେ ପ୍ରଭୁ ସ୍ୱର୍ଗେ ବିହରିଲେ	।।
ପିନ୍ଧିଲେ କନା କଉପୀନି	।	ସେଠାକୁ ଗୁରୁ ଶିଷ୍ୟ ବେନି	।।
ମହୀଭ୍ରମିଲେ ସପ୍ତବାର	।	କେହି ନ ଚିହ୍ନିଲେ ପାମର	।।


ଏ କଇଳାସେ ଆସିଥିଲେ	।	ଆମ୍ଭେ ଗୋ ଚିହ୍ନି ନ ପାରିଲେ	।।
ଏହି ସ୍ଥାନରେ କୁମ୍ଭିପଟ	।	ଲାଗି ହୋଇଲେ ଗୁରୁଚାଟ	।।
ଅକ୍ଷୟମାଳ ଉଡ଼ାଇଲେ	।	ଏ ଗିରି ନ୍ତ୍ରୋଟରେ ରଖିଲେ	।।
ତପ୍ତ ଅନଳ ତେଜମଇ	।	ଭୃତ୍ୟଙ୍କୁ ଦେଲେ ବାନା ଫେଇ	।।

ଟେକି ଶ୍ରୀହସ୍ତେ ଦେଲେ ଭେଖ	।	ବୋଇଲେ ଭଜ ହେ ଅଲେଖ	।।
ଉଦେ ଅସ୍ତରେ ଧର୍ମ ପାଳ	।	ଘଟରେ ନ ପଶିବ କାଳ	।।
ପବିନ୍ତ୍ର ଗୋମୟ ଯେ ପିଅ	।	ନିଷ୍କାମେ ରଖିଥାଅ ଦେହ	।।
ସ୍ୱକାମ କର୍ମକୁ ଉପେକ୍ଷି	।	ମୃର୍ତ୍ତିକା ଭଣ୍ଡେ ଅନ୍ନ ଭକ୍ଷି	।।

ଧର୍ମ ଦାଣ୍ଡରେ କରି ଭିକ୍ଷା	।	କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ହେଉ ରକ୍ଷା	।।
ଅଣ ଉଦୟେ କର ଭକ୍ତି	।	ଅଣ ପବିନ୍ତ୍ରେ ହେବ ମୁକ୍ତି	।।
ଅଣ ଆକାରେ ବେଳବାରି	।	ଭୁଞ୍ଜି ଅତିଥ ପଟଧାରୀ	।।
ଅଣବିଷଜ୍ଞାନେ ଆସନ	।	ଅଣ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱକୁ କରି ଧ୍ୟାନ	।।

ଅଣ ଶବ୍ଦକୁ ବାରିଥାଅ	।	କାଳେ ଲଭିବ ମୋରଦେହ	।।
ଏମନ୍ତ ଆଜ୍ଞା ତାକୁ ଦେଇ	।	ବ୍ରାହ୍ମାଣ୍ଡେ ଭ୍ରିମିଲେ ଗୋସାଇଁ	।।
ଆବର ଭୃତ୍ୟ ଜନ୍ମିଛନ୍ତି	।	ନିକଟେ ଲଭିବେ ମୁକତି	।।
ଗୃହେ ରହିବେ ପଦ୍ମେଚାରି	।	ପୁରୁଷ ମାନ୍ତ୍ର କି ବିଚାରି	।।


ଆବର ଚାରିପଦ୍ମ ଶିଷ୍ୟ	।	ଧରିବେଗେ ଅତିଥ ବେଶ	।।
ଏହି ମଧ୍ୟରୁ ଏକାଣୋଇ	।	ସହଜେ କୁମ୍ଭିପଟ ବହି	।।
ଧର୍ମେ ରଖିବେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡକୁ	।	ନିଷ୍କାମେ ସ୍ଥାପିବେ ଧର୍ମକୁ	।।
ନିର୍ବେଦ କରିବେ ବିସ୍ତାର	।	ପ୍ରକାଶ କରି ଏକାକ୍ଷର	।।

ଧନ୍ୟ ସୁବାହୁ ଯଜ୍ଞ କଳି	।	ଦେଖିଲା କରତାଙ୍କ କଳି	।।
ଏ ଚାରି ଯୁଗରେ ଅଲେଖ	।	ଭକ୍ତି ନ ଥିଲା ନ୍ତ୍ରୟଲୋକ	।।
ଗୁପତ ବ୍ରହ୍ମଅଂଶୀ ଗଣ	।	ଜପୁ ଏ ଥିଲେ ଯେଉଁ ଜ୍ଞାନ	।।
ସେ ଏବେ ହୋଇଲେ ପ୍ରକାଶ	।	ରଖିବା ନିମନ୍ତେ ନ୍ତ୍ରିଦଶ	।।

ଏବେ ତୁ ବିଳମ୍ବ ନ କର	।	ସେବିବା ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଠାକୁର	।।
ଗୁରୁ ବିଜୟ ହୋଇଛନ୍ତି	।	ଆନନ୍ଦ ହେଉଛି ଧରିନ୍ତ୍ରୀ	।।
କମ୍ପୁଛି ବ୍ରହ୍ମପୁର ଯାଏ	।	ଅଲେଖ ନାମ ଜୟେ ଜୟେ	।।
ଏମନ୍ତେ ବିଶ୍ୱନାଥ ବାଣୀ	।	ଶୁଣି ଆନନ୍ଦ କାତ୍ୟାୟିନୀ	।।

ସ୍ୱାମୀର ବେନିପାଦ ଧରି	।	ବେନି ନୟନୁ ବହେ ବାରି	।।
ପଡ଼ି ଶଙ୍କର ପାଦତଳେ	।	ବୋଲନ୍ତି ହୃଦୟ ବିକଳେ	।।
ଭୋ ଦେବ ବିଶ୍ୱନାଥ ହର	।	ଦୁର୍ଲଭ ବଚନ ତୁମ୍ଭର	।।
ଶୁଣି ହୋଇଲି ମୁଁ କୃତାର୍ଥ	।	ଗୁପତ ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନ ତତ୍ତ୍ୱ	।।


ଆବର କହିବ ବତାଇ	।	ସେ ପ୍ରଭୁ ଅଲେଖ ଗୋସାଇଁ	।।
ଭକ୍ତକୁ ଦେଲେ ବାନା ଟେକି	।	କେଉଁ ଭାବରେ ଭକ୍ତ ଦେଖି	।।
କେମନ୍ତେ ଚିହ୍ନିଲେ ତାହାଙ୍କୁ	।	ବୈକୁଣ୍ଠ ବାନା ଦେଲେତାଙ୍କୁ	।।
କହ ସେ ଭକ୍ତ ନାମ ଫେଇ	।	ଶୁଣିଲେ ନିସ୍ତରିବି ମୁହିଁ	।।

ପୂର୍ବେ କି ତପ କରୁଥିଲେ	।	କେମନ୍ତେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ କହିଲେ	।।
କହିବା ଏକ ଏକ ଫେଇ	।	ଆଦ୍ୟେ କେ ଅଛି ବାନା ପାଇ	।।
ପୂର୍ବେ କି ନାମ ତାହାଙ୍କର	।	ଇହରେ କି ନାମ ପ୍ରଚାର	।।
ଏହା ପୁଚ୍ଛଇ ପାଦଧରି	।	କହ ହେ ପ୍ରଭୁ ନ୍ତ୍ରିପୁରାରି	।।

ଏମନ୍ତ କହି ମହାସତୀ	।	ମହେଶ ପାଦତଳେ ଶୁତି	।।
କହଇ ବରଜ ଅଚ୍ୟୁତା	।	ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମ କର ଚିନ୍ତା	।।
କୃପା କରିବେ ବ୍ରହ୍ମରାଶି	।	ଛଡ଼ାଇ ମହାକାଳ ପାଶୀ	।।
ଭକତ ହିତେ ଭାବଗ୍ରାହୀ	।	ମହା ଶୂନ୍ୟରୁ ଉଦେ ହୋଇ	।।

ଭକ୍ତଙ୍କ ପୂର୍ବ ଜନ୍ମ କଥା	।	ଉଚିତ କରିବାକୁ ପୋଥା	।।
ଯେ ଆଜ୍ଞା ହୋଇଅଛି ମୋତେ	।	ଅବଶ୍ୟ କରିବି ନିୟତେ	।।
ସୁସନ୍ଥେ ସାଧୁଜନେ ମୋର	।	ଦୋଷ କ୍ଷମିବ ନିରନ୍ତର	।।
ତୁମ୍ଭ ଚରଣ ରେଣୁମାନ	।	ମୁଁ ମୂଢ଼ ନୁହଇ ଭାଜନ	।।


ଅଲେଖ ସ୍ୱାମୀ ପାଦତଳ	।	ମୁଁ ଯେ ବୁଡ଼ିଲି ପ୍ରେମଜଳେ	।।
ତୋ ପାଦପଦ୍ମେ କରି ଆଶ	।	ଶରଣ ଗଲା ବ୍ରଜ ଦାସ	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନଜନ

ହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱରପାର୍ବତୀ ସମ୍ବାଦେ

ନିଷ୍କାମ ଗୁପ୍ତ ଧର୍ମ କଥନଂ ନାମ

ଦ୍ୱିତୀୟୋଽଧ୍ୟାୟଃ ।

ତୃତୀୟ ଅଧ୍ୟାୟ

ଈଶ୍ୱରୀ ଭକ୍ତି ଦେଖି ହର	।	ଚିନ୍ତିଲେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଠାକୁର	।।
ଭଜି ଅଲେଖ ଅବଧୂତ	।	ଧ୍ୟାନରେ ନିରୋଧିଲେ ଚିତ୍ତ	।।
ଅନାଦି ମଣ୍ଡଳକୁ ଲୟେ	।	ଲଗାଇ ଉପେକ୍ଷଲେ ଭୟେ	।।
ଶ୍ରୀଗୁରୁ ହୋଇଲେ ପ୍ରସନ୍ନ	।	ଫେଡ଼ିଣ ଚାହିଁଲେ ନୟନ	।।

ବୋଲନ୍ତି ପ୍ରିୟା ମୁଖ ଚାହି	।	ଆନନ୍ଦ ଭାବେ ଭୋଳହୋଇ	।।
ଶୁଣ ଗୋ ହେମବନ୍ତ ସୁତା	।	ଅନାଦି ସ୍ୱାମୀ ଭକ୍ତ କଥା	।।
ପ୍ରଥମେ ଗୋବିନ୍ଦ ଭକତ	।	ଭେକ ଲଭିଲେ ଏକାଙ୍ଗେତ	।।
ତାଙ୍କର ପୂର୍ବକଥା ଶୁଣ	।	ଗୁପତ ସାର ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନ	।।

କଳଙ୍କି ବିଷ୍ଣୁ ଅଟେ ସେହୁ	।	ତାର ମହିମା ଶୁଣ କହୁ	।।
ଅନାଦି ମଣ୍ଡଳରେ ଦ୍ୱାରୀ	।	ଅଟନ୍ତି ଆଦି ମାହେଶ୍ୱରୀ	।।
ଏ ଯେ ନ୍ତ୍ରିପୁରା ଯୋଗମାୟା	।	ଏ ନିରାକାରଙ୍କର ମାୟା	।।
ଦିନେ ଯେ ନ୍ତ୍ରିପୁରା ସୁନ୍ଦରୀ	।	ବିଷ୍ଣୁଙ୍କୁ ଘେନିଗଲେ ବରି	।।

କୃଷ୍ଣ ଯେ ନିତ୍ୟରେ ପଶିଲେ	।	ପ୍ରଭୁ ଯୋଗାଙ୍ଗେ ବସିଥିଲେ	।।
ପାରୁଶେ ଭୃତ୍ୟଛନ୍ତି ଉଭା	।	କୋଟି କିରଣ ପ୍ରାୟ ଶୋଭା	।।
ଏହି ସମୟେ ବିଷ୍ଣୁ ଗଲେ	।	ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣ ଯେ କଲେ	।।
ଦେଖିଲେ ଅଲେଖ ଗୋସାଇଁ	।	କଳଙ୍କି ବିଷ୍ଣୁ ଅଟେ ଏହି	।।

ଜାଣିଲେ ନ୍ତ୍ରିପୁରର ଗର୍ବ	।	ବୋଇଲେ ଯାଅ ବିଷ୍ଣୁ ଦେବ	।।
ବିନା ଆଜ୍ଞାରେ ନିତ୍ୟେ ପଶି	।	ତୁ ଯେହ୍ନୁ ହେବୁ ନିତ୍ୟବାସୀ	।।
ଆମ୍ଭର ଶାପ ଘେନି ଏତେ	।	ମୃତ୍ୟୁକ୍ଷଣକେ ଯାଅ ବେଗେ	।।
ମତ୍ସ୍ୟ କଶ୍ୟପ ନରସିଂହ	।	ତପେ ଯୋନିମଧ୍ୟ ରତ	।।

ନରାଦି ଯୋନିରେ ଭ୍ରମଣ	।	କର ଯା ଏ ଚାରି ଯୁଗେଣ	।।
ଚିରି ସ୍ୱରୂପ କେଭେ ନୋହୁ	।	ତୋ ଅଙ୍ଗ ଭବୁ ଜାତ ହେଉ	।।
ପିଅ ରୁଧିର ମୁଖେ ଭରି	।	ଯାଅ ପାମର ବେଗେ ଫେରି	।।
ଶୁଣି ଯେ ବିଷ୍ଣୁ ଥରହର	।	କାତରେ ଯୋଡ଼ି ବେନିକର	।।

ଅନାଦି ପାଦେ ସ୍ତୁତି କଲେ	।	କାରଣ ଗତି ପୁଚ୍ଛାକଲେ	।।
ବୋଇଲେ ଭୋ ବିଷ୍ଣୁ, ଯାଅସି	।	ଆମ୍ଭର ଶ୍ୱାସ ତୁ ପ ଅସି	।।
ଏ ଚାରି ଯୁଗେ ମୃତ୍ୟୁ ପୁରେ	।	ଜନ୍ମେ ଯେ ସ୍ୱକାମ କର୍ମରେ	।।
ରଖ ଧରନ୍ତ୍ରୀ ଦୁଷ୍ଟ ମାରି	।	ମାୟା ଯୋନିରେ ଅବତର	।।

ପ୍ରବୁଦ୍ଧ ବୁଦ୍ଧ ଅବତାର	।	ଆମ୍ଭେ ଉଦୟ ମଞ୍ଚପୁର	।।
ସୁବାହୁ କଳିଯୁଗ ନର	।	କରିବେ ନିନ୍ଦାଟି ଆମ୍ଭର	।।
ଆୟେ ପ୍ରକାଶିବୁ ମହିମା	।	ଭାଙ୍ଗିବୁ ଏ କଳି ଗାରିମା	।।
ସେବେଳେ ଭେଟିବୁ ଆମ୍ଭଙ୍କୁ	।	ମୁକତି ଦେବଇ ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ	।।

ବିଷ୍ଣୁ ଉବାଚ

ଭୋ ସ୍ୱାମୀ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କରତା	।	ଅଖିଳ ଜନ ପିତା ମାତା	।।
ଆଜ୍ଞା ହେଉଛି ଶ୍ରୀମୁଖର	।	ଜନ୍ମିବେ ସୁବାହୁ କଳିର	।।
କାହିଁ ମୁଁ ହୋଇଥିବି ଜନ୍ମ	।	କାହିଁ ଭେଟିବି ପରଂବ୍ରହ୍ମ	।।

ଶ୍ରୀ ଅନାଦିବ୍ରହ୍ମ ଉବାଚ

ଶୁଣହୋ ବିଷ୍ଣୁ ଯାହା ପୁଚ୍ଛ	।	କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ତୁ ଦେଖୁଛୁ	।।
ଆମ୍ଭର ଅଟୁ ତୁ ଭକତ	।	ଆଜ୍ଞାରେ ହୋଇଲୁ ଆଶ୍ରିତ	।।
ତେଣୁ ଲଭିଲୁ ତୁ ଦୁର୍ଦ୍ଧଶା	।	କଳିରେ ପୁରାଇବୁ ଆଶା	।।
ବଙ୍ଗରାଷ୍ଟ୍ରରେ ଥିବୁ ଜନ୍ମି	।	ସମୟେ ହେବୁ ବନଗାମୀ	।।

ନିକେଟେ ଭେଟିବୁ ଆମ୍ଭଙ୍କୁ	।	ସ୍ୱରୂପ କହିଲୁ ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ	।।
ଆମ୍ଭଙ୍କୁ ତୁମ୍ଭେ ହେବ ଶାଖା	।	ଚିହ୍ନିବ ତୁମ୍ଭେ କରି ଏକା	।।
ତୁମ୍ଭରେ ରହିବ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ	।	ସକଳ ଭକ୍ତ ହେବେ ରୁଣ୍ଡ	।।
ଏମନ୍ତେ ବିଷ୍ଣୁ ଆଜ୍ଞାପାଇ	।	ମୃତ୍ୟୁମଣ୍ଡଳେ ଜାତ ହୋଇ	।।

ଏ କଳିଯୁଗରେ ଅନାଦି	।	ଦର୍ଶନେ ଛେଦିଲେ ସାପାଦି	।।
ନାମ ଗୋବିନ୍ଦ ଦାସ ବହି	।	ଖେଳୁଅଛନ୍ତି ଦେଖ ସେହି	।।
ପହୁରୁଛନ୍ତି କୁମ୍ଭୀପଟ	।	ସେ ଯେ ଅନାଦି ବ୍ରହ୍ମଚାଟ	।।
କହିଲୁଁ ଗୁପତ ଏ କଥା	।	ତୁ ମାହେଶ୍ୱରୀ କର ଚେତା	।।

କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ନିଧି ଦେଖ	।	ବିଜୟଛନ୍ତି ନ୍ତ୍ରୟଲୋକ	।।
ପାରୁଶେ ଛନ୍ତି ସର୍ବ ନିଧି	।	ଦେଖ ଯା କରୁଣାବାରିଧି	।।
ତୁ ଏବେ ଶୁଣ ଆରେ ବାମା	।	ସେ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀଙ୍କ ମହିମା	।।
ଯେତେ କପଟଧାରୀ ଭକ୍ତ	।	କହିବା ଶୁଣ ସେ ଚରିତ	।।

ମହା ଗୁପତ ଭାବ ଏହି	।	ଫେଡ଼ିବୁଁ ନ କହିବୁଁ କାହିଁ	।।
ନାଗ ଅସୁର ଏଣେ ବାଦୀ	।	ପାପ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ଅଛି ଭେଦି	।।
ଗୁପତ ଛନ୍ତି ପ୍ରଭୁକରି	।	ଆଗତ ବିଗତ ବିଚାରି	।।
ସେ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ତତ୍ତ୍ୱଗତ	।	ଜାଣନ୍ତି ବହୁଜ୍ଞାନ ତତ୍ତ୍ୱ	।।

ଏବେ ଗୋ ଶୁଣ ମାହେଶ୍ୱରୀ	।	କି ଦେବ ଉପାଙ୍ଗରୁ କ୍ଷରି	।।
ଆମ୍ଭ ରୁଧିର ବହୁମାଂସ	।	ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ତେଜରୁ ପ୍ରକାଶ	।।
ପାରୁଶେ ହୋଇଲା ଉତ୍ପତ୍ତି	।	ଏମନ୍ତ ହେଲା ଶୁଣ ସତୀ	।।
ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ତାଙ୍କୁ ସ୍ୱାମୀ	।	ମହା ନିତ୍ୟକୁ ଗଲେ ଘେନି	।।

ନାମ ତାହାଙ୍କ ଯଜ୍ଞ ଋଷି	।	ସେ ଯେ ଅନାଦିବ୍ରହ୍ମ ଆସି	।।
ପ୍ରଭୁ ଚରଣେ ଦ୍ରୋହ କଲେ	।	ସାଦରେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ଜନ୍ମହେଲେ	।।
ସତ୍ୟାଦି ଯୁଗେ ଅଗ୍ନି କେତୁ	।	ଜନ୍ମ ଲଭିଲେ ଶାପହେତୁ	।।
ନ୍ତ୍ରେତୟାଯୁଗେ ସୁଗ୍ରୀବର	।	ଥିଲା ତା ନିଷ୍କାମ ଆଚାର	।।

ଦ୍ୱାପର ଯୁଗରେ ଅର୍ଜ୍ଜୁନ	।	ନାମ ବହିଲେ ପ୍ରିୟା ଶୁଣ	।।
ନୃସିଂହ ଦାସଟି ଏହାଙ୍କୁ	।	ଏ କଳିଯୁଗେ ଦେଖ ତାଙ୍କୁ	।।
ଶୂନ୍ୟ ଧୁନୀକୁ ଏହୁ ସାକ୍ଷୀ	।	ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ପାପ ଅଙ୍ଗେ ରଖି	।।
ଅଳପଦିନେ ହୋଇ ନାଶ	।	ଜନ୍ମିବେ ଏ କାଞ୍ଚଲା ଦେଶ	।।

ସେ ଦେହେଁ କଳଙ୍କି ବୀଜ ଟି	।	କରିବେ ସ୍ୱାମୀ ସଙ୍ଗରୀତି	।।
ଢ଼େଙ୍କାନାଳରେ ଥିବେ ରହି	।	ନୃପ ଅଂଶରେ ଜନ୍ମ ହୋଇ	।।
କହିବୁ ଏ ମହା ଗୁପତ	।	ନିଷ୍କାମ ଅଂଶ ବହୁତତ୍ତ୍ୱ	।।
ଏବେ ଗୋ ଶୁଣ ପ୍ରିୟତମା	।	ଏ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀଙ୍କ ମହିମା	।।

କହଇ ବରଜ ଅଚ୍ୟୁତ	।	ରଖି ଶ୍ରୀ ଗୁରୁ ପାଦେ ମତି	।।
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କରିବେ ଉଦ୍ଧାର	।	ଅଲେଖ ମହିମା ସାଗର	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନଜନହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱର

ପାର୍ବତୀ ସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମ ଗୁପ୍ତ ଧର୍ମ ପ୍ରକାଶ କଥନଂ

ନାମ ତୃତୀୟୋଽଧ୍ୟାୟଂ ।

ଚତୁର୍ଥ ଅଧ୍ୟାୟ

ଶିବ ଉବାଚ

ବୋଲନ୍ତି ଶୁଣସିରେ ସହୀ	।	କହିବା ଗୁପତକୁ ଫେଇ	।।
ସେ ମହା ନିତ୍ୟେ ନିତ୍ୟବାସୀ	।	ଅଟେ ସୁକେତୁ ମହାଋଷି	।।
ଜାମ୍ବୁବ ବ୍ରହ୍ମ ତାଙ୍କ ନାମ	।	ସେ ଗୁରୁ ଆଜ୍ଞାରେ ଜନମ	।।
ହୋଇଲେ ମୃତ୍ୟୁ ମଣ୍ଡଳରେ	।	ସୁବାହୁ ସତ୍ୟାଦି ଯୁଗରେ	।।

ନାମ ବହିଲେ କଶ୍ୟପାଦି	।	ଅଖଣ୍ଡ ସାର ବ୍ରହ୍ମଭେଦି	।।
ପଶିଲେ ବିଷ୍ଣୁ ଗର୍ଭେ ଯାଇ	।	ମହାପ୍ରଳୟ ଗଲା ବହି	।।
ସତ୍ୟ ନ୍ତ୍ରେତୟା ବେନିଯୁଗ	।	ବ୍ରହ୍ମ ଅର୍ଚ୍ଚନେ ଗଲା ଭୋଗ	।।
ନିଶବ୍ଦେ ହୋଇଲେ ପ୍ରକାଶ	।	ଦ୍ୱାପରେ ଜନ୍ମି କ୍ଷନ୍ତ୍ରିଅଂଶ	।।

ନାମ ତାହାଙ୍କ ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ	।	ପ୍ରାଣାନ୍ତେ ସୋମବଂଶେ ଜନ୍ମ	।।
ଏକଳି ଯୁଗେ ଅବତାର	।	ନାମ କୃଷ୍ଣଦାସ ତାଙ୍କର	।।
ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷେ ବ୍ରହ୍ମରୂପି ଦେହ	।	ମହିମା ସଞ୍ଚିତ ଉଦୟ	।।
ଶ୍ରୀ ଗୁରୁ ଚରଣେ ବିଶ୍ୱାସୀ	।	ଏକାଙ୍ଗେ ଯାଗିଥିବେ ବସି	।।

ଅନନ୍ତ ବିମ୍ବ ସରୋବରେ	।	କଣୟ ଉତ୍ପତ୍ତି ଠାବରେ	।।
ଶ୍ରୀଆଜ୍ଞା ଶିରେ ଅବଗାହି	।	କଲ୍କି ରୂପକୁ ବାଟ ଚାହିଁ	।।
ମହା କଷ୍ଟେ ସେ ଥିବେ ବସି	।	କଷ୍ଟ ନାଶିବେ ବ୍ରହ୍ମରାଶି	।।
ଶୁଣ ଗୋ ହେମବନ୍ତ ବାମା	।	ସେ ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତଙ୍କ ମହିମା	।।
ଅନାଦି ମଣ୍ଡଳନିବାସୀ	।	ଶୋଷକ ବ୍ରହ୍ମା ବ୍ରହ୍ମଅଂଶୀ	।।
ଏ ଷୋଳ ବ୍ରହ୍ମ ମଧ୍ୟେ ସାର	।	ଆଦିକୁ ମାଗିଲେ ଶୃଙ୍ଗାର	।।
କୋପେ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ମହାମାଈ	।	ଦ୍ୱାଦଶବ୍ରହ୍ମା ଗଲେ ଖାଇ	।।
ଆବର ବ୍ରହ୍ମା ପଳାଇଲେ	।	ସେ ବିଷ୍ଣୁ ଗର୍ଭରେ ପଶିଲେ	।।
ସେ ଯେଉଁ ଶୋଷକ ବ୍ରହ୍ମଟି	।	ଦ୍ୱାପରେ ସେ ଦୁଃଶାସନଟି	।।
ଦୁର୍ଗାଙ୍କୁ ଭୋଗ କଲେ ତୋଷ	।	ଭୁଜୁ ରୁଧିର ଦେଇ ଗ୍ରାସ	।।
ସମୟେ ହେଲେ ଠୁଳବାସୀ	।	ଦେଖ ଏ କଳିଯୁଗେ ଆସି	।।
ନାମ ତାଙ୍କର ରଘୁଦାସ	।	ଅକ୍ଷୟ ଅନାଦିଙ୍କ ଶିଷ୍ୟ	।।
ବହିଶ ବୀରବଧୁ ବାନା	।	ବୁଲୁ ଅଛନ୍ତି ଦେଖ ସିନା	।।
ଏ ଦେହ ପ୍ରଳୟ ବଞ୍ଚାଇ	।	ଜାଗିଣ ଯୋଗାଙ୍ଗରେ ଦେହି	।।
ଅଖଣ୍ଡ ବ୍ରହ୍ମରେ ବିଶ୍ୱାସୀ	।	ନିତ୍ୟ ନିଷ୍କାମ ଧର୍ମେ ରସି	।।
ପରମ ସିଦ୍ଧ ଅଙ୍ଗ ସେହି	।	ତୁମ୍ଭେ ତାହାଙ୍କ ପାଶେ ଯାଇ	।।
ଗୁପତେ ରହିଥା ଗୋ ସହି	।	ଆଜ୍ଞାରେ ସେବାରେ ଯୋଗାଇ	।।
ଶୁଣି ଭବାନୀ ଗଦଗଦେ	।	ନମିଲେ ସଦାଶିବ ପାଦେ	।।
ଉଠି ବୋଲନ୍ତି ମଞ୍ଜୁ ବାଣୀ	।	ଭୋନାଥ ଘେନ ମୋ ଦୟିନୀ	।।
କେମନ୍ତେ ସେବା ନିଯୋଗାଇ	।	ଭେଟିବି ଅଲେଖ ଗୋସାଇଁ	।।

ଈଶ୍ୱର ଉବାଚ

ଶୁଣ ଗୋ ସିଦ୍ଧେଶ୍ୱରୀ ତୁହି	।	ସେ ରଘୁବର ଦାସ ଯାଇ	।।
ବିରୋଜାମଣ୍ଡଳେ ଆସନ	।	ନିଷ୍କାମ ହୋଇଣ ନିମଗ୍ନ	।।
ଧ୍ୟାଇ ନିର୍ଗୁଣ ସାରସ୍ୱତ	।	ଇଚ୍ଛା ଶ୍ରୀ ସ୍ୱାମୀ ଆଜ୍ଞାବତ	।।
ନିଶ୍ଚଳେ ବସିବେ ଯୋଗାଇ	।	ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଆଜ୍ଞା ଛନ୍ତି ଦେଇ	।।

ତୁମ୍ଭେ ଗୋ ପାଇ ନରଦେହ	।	ମାତା ସ୍ୱରୂପେ ଯାଇ ରହ	।।
ତିନିବାରେଣି ନ୍ତ୍ରୟରୂପେ	।	ରହିଣ ତାହାଙ୍କ ସମୀପେ	।।
କମଳା ବିମଳା କେତୁକା	।	ରନ୍ଧନ କରିଦେବ ଭିକ୍ଷା	।।
ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ସେହି ଦେବେ ଭକ୍ତି	।	ପବିନ୍ତ୍ର କରାଇବେ ସତି	।।

ସେ ପୁଣି କିଛିଦିନ ଅନ୍ତେ	।	ପ୍ରୋକ୍ଷଣ କରିବେ ଜଗତେ	।।
ଭକ୍ତକୁ କରାଇ ଉଶ୍ୱାସ	।	ସାର ନିଷ୍ପାପ ଭକ୍ତିରସ	।।
ନିର୍ଗୁଣମତେ କରି ଲୀଳା	।	ସେ ଯେ ଅନାଦି ବ୍ରହ୍ମବଳା	।।
ଅଶେଷ ଯୋଗାରୂଢ଼ ଦେହ	।	ଯହିଁ ଲାଗିବ ମାୟା ମୋହ	।।

କଳଙ୍କି ଅବତାର ପ୍ରଭୁ	।	ଏ ଅଙ୍ଗେ ଲୀଳା ହେବ ସବୁ	।।
ନିର୍ଗୁଣ ଅଙ୍ଗ ଏହାଙ୍କର	।	ଏବେ ହୋ ଶୁଣ ମୋ ଉତ୍ତର	।।
ଆଉ ଯେ ବେନି ବ୍ରହ୍ମା ଥିଲେ	।	ଦ୍ୱାପରଯୁଗେ ଜନ୍ମ ହେଲେ	।।
କେତୁ ବ୍ରହ୍ମାଟି ସେ ନକୁଳ	।	ଜନ୍ମିଲେ ଭାରତ ମଣ୍ଡଳ	।।

ଆବର ସହଦେବ ମନ୍ତ୍ରୀ	।	ଅନନ୍ତ ବ୍ରହ୍ମା ଜାଣ ସେଟି	।।
ଅଶେଷ ବାସନାର ଭେଦେ	।	ଗୁରୁ ମହିମା ଧରି ଉଦେ	।।
ଏ କଳିଯୁଗେ ତାଙ୍କୁ ଦେଖ	।	ବହିଅଛନ୍ତି ବାନା ଭେଖ	।।
ପ୍ରତ୍ୟ ଯେ ଭଗବାନ ଦାସ	।	ଅଲେଖ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ଶିଷ୍ୟ	।।

କେତୁ ବ୍ରହ୍ମାଟି ଏହା ନାମ	।	ନିଷ୍କାମ ଧର୍ମେ କରି ଗମ୍ୟ	।।
କର୍ମେ ପାଲଟି ଏ ଶରୀର	।	ଜନ୍ମ ଏ ହେବ ଯାଜନଗ୍ର	।।
ସେ ଦେହେଁ ଭେଟିବେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ	।	କହିଲି ତତ୍ତ୍ୱ କର ୟାକୁ	।।
ନାଶ ହେବ ଅଶେଷ ଦୁଃଖ	।	ଭେଟିଲେ ଅନାଦି ଅଲେଖ	।।

ଆବର ସହଦେବ ମନ୍ତ୍ରୀ	।	ମହିଁମା ବାନା ବହିଛନ୍ତି	।।
ନାମଟି କୃପାସିନ୍ଧୁ ଦାସ	।	ଏ ଅଟେ ପରମ ବିଶ୍ୱାସ	।।
ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମରେ ଭକତି	।	ସାର ନିଷ୍କାମ ଏହି ଭକ୍ତି	।।
ନିର୍ଗୁଣେ ରଖି ଏ ଶରୀର	।	କଳିରେ କରିବେ ବିହାର	।।

ଆବୋରି ଥିବେ ନିଜ ସ୍ଥଳି	।	କରି ଭକତ ସଙ୍ଗେ ମେଳି	।।
ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷେ ବ୍ରହ୍ମ ଅବତାର	।	ସତ୍ୟ ଯେ ହୋଇବ ପ୍ରଚାର	।।
ଏବେ ଗୋ ଶୁଣ ମହାମାଇ	।	ଆବର ଭକ୍ତ କଥା ଫେଇ	।।
ଚେତା ଗୋ ହୁଅ ମାହେଶ୍ୱରୀ	।	ଏ ଆମ୍ଭବାଣୀ ହୃଦେ ଧରି	।।

କହଇ ଅଚ୍ୟୁତି ପାମର	।	ସେ ପ୍ରଭୁ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡଠାକୁର	।।
ଶ୍ରୀ ପାଦପଦ୍ମେ କରି ଆଶା	।	ଭବାବ୍ଧି ତରଣେ ଭରସା	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନଜନହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱରପାର୍ବତୀ

ସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମଧର୍ମ ପ୍ରକାଶ କଥନେ ନାମ ଚତୁର୍ଥୋଽଧ୍ୟାୟଃ ।

ପଞ୍ଚମ ଅଧ୍ୟାୟ

ମହେଶ ଉବାଚ

କହନ୍ତି ପ୍ରିୟା ପାଶେ ହର	।	ଗୁପତେ ଭବାନୀ ପାଶର	।।
ସେ ଆଦି ନିତ୍ୟସ୍ଥାନବାସୀ	।	କର୍ଦ୍ଦମ ସେନ ମହାଋଷି	।।
ଦିନେ ସେ ନିରାକାର ବ୍ରହ୍ମ	।	ତର୍ପଣେ ଯାଇ କଲେ ଭଗ୍ନ	।।
ବୋଲେ ଜଗତେ କିପାଁ ରତ	।	ଭଜ ଅଲେଖ ଅବଧୂତ	।।

ନ ବୁଝି ନିରାକାର ତାଙ୍କୁ	।	ଶାପ ବିହିଲେ ସେ ଋଷିଙ୍କୁ	।।
ମୃତ୍ୟୁମଣ୍ଡଳେ ଜାତ ହୁଅ	।	ପଶୁ ମନୁଷ୍ୟ ମଧ୍ୟେ ରୁହ	।।
ଜନ୍ମକୁ ଜନ୍ମ ଥାଅ ଚେତି	।	ଅରୂପ ଅଣାକାର ଭକ୍ତି	।।
ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଭଜି ହେବ ପାର	।	ଆଗତ ସୁବାହୁ କଳିର	।।

ଏମନ୍ତ ନିରାକାର ବାଣୀ	।	ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ଜନ୍ମିଣ ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନୀ	।।
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ବ୍ରହ୍ମାକେତୁ	।	ନ ମବହିଲେ ଶାପ ହେତୁ	।।
ପୂର୍ବୁର ଚେତାଥିଲେ ପାଇ	।	ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମ ଥାନ୍ତି ଧ୍ୟାଇ	।।
ନ୍ତ୍ରେତୟା ଯୁଗେ ହନୁମାନ	।	ସେ ଅଟେ ଆମ୍ଭର ନନ୍ଦନ	।।

ବ୍ରହ୍ମାକୁ କରିଥିଲେ ଠାବ	।	ନିର୍ଗୁଣେ ସମ୍ଭାଇଲେ ଜୀବ	।।
ଏ ଅନ୍ତେ ପ୍ରକାଶ ଦ୍ୱାପର	।	ସେ ଯୁଗେ ହେଲେ ଅବତାର	।।
ନାମ ତାଙ୍କର ଭୀମସେନ	।	ପ୍ରକଟିଲା ବିଦ୍ୟମାନ	।।
ଏ କଳିଯୁଗେ ଦେଖ ସହି	।	ଅଚ୍ୟୁତାନନ୍ଦ ଦାସ କହି	।।
ଏ ଦେହେ ବଞ୍ଚାଇବେ ଖେଳ	।	ଅନ୍ତେ ଲଭିବେ ନିତ୍ୟସ୍ଥଳ	।।
ଏବେ କହିବା ଶୁଣ ସତି	।	ପ୍ରଭୁ ଭକତି ଜନ ରୀତି	।।
ପ୍ରେମାଙ୍ଗୀ ଲୀଳାଙ୍ଗି ଏ ଦୁଇ	।	କୁମ୍ଭେକ ମକରନ୍ଦ ଦେହିଁ	।।
ପ୍ରଣୟବାସ ଚିନ୍ତ୍ରରେଖା	।	ଏ ଛାଡ଼ି ନିତ୍ୟେ ସେ ଅଲେଖ	।।
ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଆଜ୍ଞା ଅନୁସରି	।	ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ଅଛନ୍ତି ଦେହ ଧରି	।।
ସୁବାହୁ ସତ୍ୟେ ବିଷ୍ଣୁଗର୍ଭେ	।	ଏହୁ ନିମଗ୍ନି ଥିଲେ ସର୍ବେ	।।
ସତ୍ୟ ନ୍ତ୍ରେତୟା ଗଲା ବହିଁ	।	ପୁଣ ଦ୍ୱାପର ହେଲା ସହି	।।
ପ୍ରେମାଙ୍ଗେ ଋଷିଟି ଅଜନ୍ମା	।	ନାମ ତା ହେଲା ଅଶ୍ୱଥାମା	।।
ଏ କଳିଯୁଗରେ ପ୍ରକାଶ	।	ନାମଟି ସନାତନ ଦାସ	।।
ବହିଅଛନ୍ତି ବୀରବାନା	।	ଏହା ସାକ୍ଷାତେ ଦେଖ କିନା	।।
ପ୍ରଳୟ ହେବ ଏ ଶରୀର	।	ନୂତନ ଘଟେ ହେବ ଖେଳ	।।
ଜନ୍ମିବେ କୁଶାନିକା ତୀର୍ଥେ	।	ବ୍ରାହ୍ମଣ ଯୋନିରୁ ଗୁପତେ	।।
ଲୀଳାଙ୍ଗ ଯେଉଁ ବ୍ରହ୍ମବେତ୍ତା	।	ସେ ଭୀଷ୍ମ ଦେବଟି ଜାଣିଥା	।।
ଏ କଳିଯୁଗେ ଉଦେ ହୋଇ	।	ଅଛନ୍ତି ନିତ୍ୟ ଭୋଗପାଇ	।।
ନାମ ତାଙ୍କର ଧ୍ୟାନ ଦାସ	।	ଅଟନ୍ତି ପରମ ସନ୍ଦେଶ	।।
କୁମ୍ଭେକ ବୋଲି ଯେଉଁ ଋଷି	।	ଅରୂପବ୍ରହ୍ମେ ସେ ବିଶ୍ୱାସୀ	।।

ଦ୍ୱାପରଯୁଗେ ତାଙ୍କ ନାମ	।	ଶଲ୍ୟ ସାରଥି ଅନୁପମ	।।
କଳିଯୁଗରେ ନନ୍ଦଦାସ	।	ନାମ ତା ହୋଇଛି ପ୍ରକାଶ	।।
ଚିହ୍ନି ଗୋ ଥାଅ ମହେଶ୍ୱରୀ	।	ଭାବେ କହନ୍ତି ନ୍ତ୍ରିପୁରାରୀ	।।
ଏବେ ଗୋ ଶୁଣ ମହାସତୀ	।	ଦ୍ୱାପରଯୁଗେ ଶିଶୁବ୍ରହ୍ମା	।।

କଳିରେ ଦେଖ ଗୋ ତାହାଙ୍କ	।	ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଦାସ ୟାଙ୍କୁ	।।
ଅଛନ୍ତି ବୀରବାନା ବହି	।	ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷଦେଖ ନେନ୍ତ୍ରଫେଇ	।।
ଏବେଳେ ଚିହ୍ନିଥାଅ ସଖି	।	ପଛକୁ ନ ପାରିବଦେଖି	।।
ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷେ ବ୍ରହ୍ମଅଂଶୀ ଜନ୍ମି	।	ବୃକ୍ଷ ବକଳ ଛନ୍ତି ଘେନି	।।

ଆବର କହୁଅଛି ତୋତେ	।	ତୁ ଏହା ରଖିବୁ ଗୁପତେ	।।
କଣୟବାସୀ ସିଦ୍ଧଅଙ୍ଗି	।	ନିଷ୍କାମ ସାର ବ୍ରହ୍ମଅଙ୍ଗି	।।
ଦ୍ୱାପରେ ନାମ ଏହାଙ୍କର	।	ଅଟେ ସଞ୍ଜୟ ମନ୍ତ୍ରୀବର	।।
କଳିଯୁଗରେ ଛନ୍ତି ହୋଇ	।	ସେ ଚନ୍ତ୍ରଧର ଦାସ ଏହି	।।

ଅଣ ଅକ୍ଷରେ ତାଙ୍କ ରତ	।	ନିଷ୍କାମ ଧାରଣ ଏ ମତ	।।
ଆବର ଚିନ୍ତ୍ରରେଖା ଯେଟି	।	ଦ୍ୱାପର ଯୁଗେ ଦୃଶ୍ୟ ସେଟି	।।
ଦେଖ ଏ କଳିଯୁଗେ ତାଙ୍କୁ	।	ଗଣେଶ ଦାସ ଗୋ ଏହାଙ୍କୁ	।।
ଆବର ସୁର ଶିଖିବ୍ରହ୍ମା	।	କହିବା ଶୁଣ ତା ମହିଁମା	।।

ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଆଜ୍ଞା ଶିରେ ବହି	।	ପ୍ରବେଶ ହେଲେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ଯାଇଁ	।।
ସୁବାହୁ ଦ୍ୱାପର ଯୁଗରେ	।	ଦୁର୍ଦ୍ଦକ୍ଷ ନାମକୁ ବହିଲେ	।।
କଳିରେ ହୋଇଲଷ ପ୍ରକାଶ	।	ନାମ ଅଟେ ଶଙ୍କର ଦାସ	।।
ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମରେ ଭକତି	।	ସୁସାଧୁ ସ୍ୱଧୀରତା ମତି	।।

ଏବେ ତୁ ଶୁଣ ମହାତମା	।	ସେ ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତଙ୍କ ମହିଁମା	।।
ସମସ୍ତ ବୀରବର ମୂର୍ତ୍ତି	।	ଏ କଳିଯୁଗେ ଜନ୍ମିଛନ୍ତି	।।
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ପାରନ୍ତି ସେ ଟାଳି	।	ଚାହାଁନ୍ତି ମହୀ ଯିବ ଜଳି	।।
ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଆଜ୍ଞା ଅବଗାହୀ	।	ମଉନ ଭାବେ ଛନ୍ତି ରହି	।।

ଚିତ୍ତ ନିବେଶି ମହାଶୂନ୍ୟେ	।	ବୁଲୁଅଛନ୍ତି ଗ୍ରାମେ ଗ୍ରାମେ	।।
ରଖିବା ନିମନ୍ତେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ	।	ପ୍ରକାଶି ଛନ୍ତି ଗୁପ୍ତଖଣ୍ଡ	।।
ମୂଢ଼େ ଗୋ ତାହାଙ୍କୁ ନ ଚିହ୍ନି	।	ଆଜ୍ଞାକୁ ଅଛନ୍ତି ଯେ ମାନି	।।
ଅନ୍ତେ ହୋଇବେ ନବଖଣ୍ଡ	।	ପଡ଼ିବେ ରଉରବ କୁଣ୍ଢ	।।

ମିଳାଇ ଯିବ ଅଙ୍ଗୁ ମାଂସ	।	ଏ ଅଟେ ପରମ ସନ୍ଦେଶ	।।
ଏ କଳିଯୁଗେ ମ୍ଲେଚ୍ଛନର	।	ଏ ଧର୍ମ ନକରି ଆଦର	।।
ନ୍ତ୍ରିୟା କର୍ମାଦି ଥିବେ ମାନି	।	ଭ୍ରମଣକରି ପଶୁ ଯୋନି	।।
ଭବରେ ହୋଇବେ ପ୍ରକାଶ	।	ଏମନ୍ତ ସୃଷ୍ଟି ଯିବ ନାଶ	।।


ହରିଣ ପରଯୋନି ବିତ୍ତ	।	ବୋଲାଉଥିବେ ଜ୍ଞାନବନ୍ତ	।।
ଭାଲେ ତିଳକ ଚିତାକାଟି	।	ମିଛେରେ ନାମବ୍ରହ୍ମ ରଟି	।।
ନୟନ ବୁଜି କରି ଧ୍ୟାନ	।	ଭୋଳେ ଆରାଧି ଧୂମ ପାନ	।।
ଏକତ୍ୱେ ସାତପାଞ୍ଚ ମିଳି	।	ସମସ୍ତେ ମରୁଥିବେ ଭାଳି	।।

ତେଣେ ଗୋ ମୁକ୍ତି ନାହିଁ ସତୀ	।	ଅନ୍ତେ କେବଳ ଅଧୋଗତି	।।
ଶ୍ରୀ ସ୍ୱାମୀ ପାଦ ପଦ୍ମତଳେ	।	ଶିର କମଳ ସମର୍ପିଲେ	।।
ନିଷ୍କାମ ଥିଲେ ମନେଧରି	।	ଅନ୍ତେ ଯେ ଭବୁହେବ ପାରି	।।
ଦୟାକରିବେ ବ୍ରହ୍ମରାଶି	।	ଛଡ଼ାଇ ମୋହ କାଳଫାଶି	।।

ମହାଶୂନ୍ୟକୁ କରିଧ୍ୟାନ	।	କୃତାର୍ଥ ହେବ ଏ ଜୀବନ	।।
ଏ ବିନୁ ଅନ୍ୟଗତି ନାହିଁ	।	ଅଜ୍ଞାନୀ ଅଚ୍ୟୁତ କହଇ	।।
ସୁଜନେ ମହିମାକୁ ଭଜ	।	ସ୍ୱକାମ କର୍ମ ଦୁରେ ତେଜ	।।
ଉଦାସମତେ ଥାଅ ରହି	।	ଶ୍ରୀ ସ୍ୱାମୀ ଆଜ୍ଞା ଛନ୍ତି ଦେଇ	।।
ଆଜ୍ଞା ଦୃଢ଼େ ପ୍ରତିପାଳ	।	ଶରୀରେ ନ ପଶିବ କାଳ	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନମତ ହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱର ପାର୍ବତୀ

ସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମ ଗୁପ୍ତଧର୍ମ ପ୍ରକାଶକଥନେ

ନାମ ପଞ୍ଚମୋଽଧ୍ୟାୟଃ ।

Unknown

ଷଷ୍ଠ ଅଧ୍ୟାୟ

ଈଶ୍ୱର ପାଦତଳେ ପଡ଼ି	।	କହେ ଭବାନୀ କରଯୋଡ଼ି	।।
ଭୋନାଥ କର ମୋତେ ଦୟା	।	ଶୁଣି ମୁଁ ନିସ୍ତରିଲି ଏହା	।।
ଆବର ଭକ୍ତଜନ କଥା	।	କହି କରାଅ ଶୁଦ୍ଧଚେତା	।।
ଯେତେ ଏ ପିନ୍ଧିଛନ୍ତି ପଟ	।	ଅନାଦି ସ୍ୱାମୀଙ୍କର ଚାଟ	।।

ବୁଲୁଅଛନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ	।	ଶ୍ରୀଗୁରୁଦେବଙ୍କ ଆଜ୍ଞାରେ	।।
ଆବର ଛନ୍ତି ଯେତେ ଭକ୍ତ	।	କହ ଏହାଙ୍କ ନାମତତ୍ତ୍ୱ	।।
ଏ କଳିଯୁଗେ ଯେତେ ଭାବ	।	ବ୍ରହ୍ମାଦି ଦେବଙ୍କୁ ଦୁର୍ଲଭ	।।
ଗୁପତେ ପ୍ରଭୁ ବ୍ରହ୍ମରାଶି	।	ଭକ୍ତଙ୍କୁ କହିଲେ ଆଶ୍ୱାସୀ	।।

ତତ୍ତ୍ୱଦରଶୀ ନେଲେ ଛାଣି	।	ମୂର୍ଖ ପାଷାଣ୍ଡ ନାହିଁ ଜାଣି	।।
ମୋତେ ପବିନ୍ତ୍ର ତୁମ୍ଭେ କର	।	କହ ସେ ଭକତ ବିଚାର	।।
ବିନତି ଦେଖି ତାର ହର	।	ଚିନ୍ତିଲେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଠାକୁର	।।
ବୋଲନ୍ତି ଶୁଣସି ଗୋ ସହି	।	କହିବା ଗୁପତି ବୁଝାଇ	।।

ସେ ନିତ୍ୟବାସୀ ବ୍ରହ୍ମାବୀର	।	ଥିଲେ ଯେ କେତୁକା ଗର୍ଭର	।।
ସେ ଦେବୀ ପୁଣ ଦୟାକଲା	।	ଦ୍ୱାପର ଯୁଗେ ଉଦ୍ଗାରିଲା	।।
ସତ୍ୟ ନ୍ତ୍ରେତୟା ଯୁଗ ଦୁଇ	।	ତାହାଙ୍କୁ ଗର୍ଭେ ଥିଲେ ନେଇ	।।
ଦ୍ୱାପରେ ସେ ହେଲେ ଉଦ୍ଧାର	।	ଜନ୍ମ ଲଭିଲେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟପୁର	।।

ନାମ ତାଙ୍କର ଅଟେ ଯାହା	।	କହିବା ଏବେ ଶୁଣ ତାହା	।।
ଦୃବିନ୍ଦ ଦୂକ୍ଷତ୍ୱ ଦୁର୍ଦ୍ଦକ୍ଷ	।	ଦ୍ରୁମିଲା ବିଦୂର ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ	।।
ଦୃକେଶ ଦୃବାଳ ଦୃଗଷ୍ଟ	।	କର୍ଣ୍ଣ କ୍ଷନ୍ତ୍ରିୟ ମଧୁରାଷ୍ଟ୍ର	।।
କୃପବ୍ରହ୍ମା ଯେ କବର୍ଜିତ	।	ଏହୁ ଦ୍ୱାପରେ ହେଲେ ଜାତ	।।

ସକଳେ ଏକଠାବେ ମିଳି	।	ଜନ୍ମଲଭିଲେ ଶୁଣ ବାଳୀ	।।
ଅନନ୍ତ ବିଷ୍ଣୁ ଅବତାରେ	।	ହିଂସାବହିଲେ ତା ଉପରେ	।।
ତେଣୁ ସେ ଜନ୍ମେ ହେଲେ ନାଶ	।	କଳିରେ ଜନ୍ମିବେ ଅବଶ୍ୟ	।।
କରତାଠାରୁ ଦୀକ୍ଷାପାଇ	।	ବୁଲୁଅଛନ୍ତି ଭେକବହି	।।

ଶୁଣ ତୁ ତାହାଙ୍କର ନାମ	।	ଏ ଚାରିବେଦକୁ ଅଗମ୍ୟ	।।
ଦୃବିନ୍ଦ ଏ ଭରତ ଦାସ	।	ଅଲେଖ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ଶିଷ୍ୟ	।।
ଦୃସହ ନାମ ଯେଉଁ ମୂର୍ତ୍ତି	।	ଅନାଦି ଦାସ ବୋଲୁଛନ୍ତି	।।
ଦୁର୍ଦ୍ଦକ୍ଷ ବୋଲି ଯାହାକହି	।	କାଳୁଦାସଟି ଅଟେ ସେହି	।।

ଦ୍ରୁମିଲା ନାମ ଯାହାଙ୍କର	।	କହିବା ଶୁଣ ରାମାବର	।।
ବଡ଼ ଅଚ୍ୟୁତାନନ୍ଦ ଏହୁ	।	ଦ୍ୱାପରେ ବିଦୁରଟି ସେହୁ	।।
ଦେଖ ଏ ଯୋଗୀଦାସ ଯେହି	।	ବୁଲୁଅଛନ୍ତି ଦେଖ ସେହି	।।
ପଶ୍ଚିମଭାଗ ଏହାଙ୍କର	।	ଭ୍ରମଣ କରନ୍ତି ବେହାର	।।

ଦୃକେଶ ବୋଲି ଯାହାକହି	।	ସେ ଦୀନବନ୍ଧୁ ଦାସ କହି	।।
ଏହାଙ୍କୁ ଅଛି ଦେବକୂଟ	।	କୂଟେ ଛୁଟିବ ୟାଙ୍କ ଘଟ	।।
ସମଲେଶ୍ୱରୀର ନିକଟେ	।	ଜନ୍ମ ଲଭିବେ ସିଦ୍ଧେ ଚାଟେ	।।
ଦୃଭାଷା ନାମ ତାହାଙ୍କର	।	ସେ ରଘୁଦାସ ନିକଟର	।।

ଦର୍ପିଷ୍ଟ ଯାହାରଟି ନାମ	।	ସେ କଳିଯୁଗରେ ଜନମ	।।
ନାମ ତାହାଙ୍କ ଭୀମଦାସ	।	କହିଲୁ ଗୁପତ ସନ୍ଦେଶ	।।
କର୍ଣ୍ଣ ବୋଲିର ଯାହା କହି	।	ନୀଳାଦ୍ରି ଦାସ ଅଟେ ସେହି	।।
ମଧୁରାଷ୍ଟ୍ରରେ ମହାକ୍ଷେନ୍ତ୍ରୀ	।	ଦେଖ ଅନାମଦାସ ଏଟି	।।

କୃପ ବ୍ରହ୍ମା ଯେ ଘାସି ଦାସ	।	ହୋଇଅଛନ୍ତି ବୀରବେଶ	।।
ବୋହିଣ ଅବଧୂତ ବାନା	।	ବୁଲୁଅଛନ୍ତି ଦେଖ ସିନା	।।
କର୍ଦ୍ଦମ ସେନ ମନ୍ତ୍ରୀବର	।	ସେ କର୍ଣ୍ଣରାଜାର କିଙ୍କର	।।
ଅନନ୍ତଦାସ ତାଙ୍କ ନାମ	।	ବୁଲୁଅଛନ୍ତି ଗ୍ରାମ ଗ୍ରାମ	।।

ଦର୍ଶନ କର ଯାଇ ତାଙ୍କୁ	।	ଅରୂପ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ଭକ୍ତଙ୍କୁ	।।
ଦର୍ଶନେ ହୋଇବ ମୁକତି	।	ଅଙ୍ଗ ପବିନ୍ତ୍ର ହେବ ଶ୍ରୁତି	।।
ପୂର୍ବେ କଶ୍ୟପ ମହାଋଷି	।	ଥିଲେ ଯେ ବିଷ୍ଣୁ ଗର୍ଭେ ପଶି	।।
କଳିରେ ବୁଲୁଛନ୍ତି ଦେଖ	।	ନାରଣଦାସ ଏ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ	।।


ଚିହ୍ନି ଗୋ ଥାଅ ମାହେଶ୍ୱରୀ	।	ଯେତେକ କୁମ୍ଭୀପଟ ଧାରୀ	।।
ସର୍ବେ ଅଟନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ଅଂଶୀ	।	ଅନାଦି ମଣ୍ଡଳୁ ପ୍ରକାଶି	।।
ଆବର ଛନ୍ତି ଯେତେ ଭକ୍ତ	।	ଶୁଣ ତୁ ଆମ୍ଭେ କହୁ ତଥ୍ୟ	।।
କେ ଦେବଋଷି ବ୍ରହ୍ମଋଷି	।	କେଅବା ସନକାଦି ଅଂଶୀ	।।

ଋଷଭ ସୂତ ନବମୁନି	।	କପିଳ ଅଂଶୁ କିବା ଜନ୍ମି	।।
ଏହାଙ୍କୁ ଘେନି ଏକାଣୋଇ	।	ମୂର୍ତ୍ତି ଅଛନ୍ତି ଭେକପାଇ	।।
କେହି କାହାକୁ ନ ଜାଣନ୍ତି	।	ସର୍ବେ ଲଭିବେ ଏକଭକ୍ତି	।।
କେବଳ ଦେବଅଙ୍ଗୀ ଗୁଣ	।	ନବୀନତତ୍ତ୍ୱ ଏ ବଖାଣ	।।

କଳଙ୍କି ବେଶ ହେଲେ ଶେଷ	।	ନିତ୍ୟରେ ହୋଇବେ ପ୍ରବେଶ	।।
ଯେତେ କହିଲି ନାମ ଫେଇ	।	ସେ ବ୍ରହ୍ମଅଂଶୀ ଜାଣ ସେହି	।।
ପ୍ରଭୁ ଏହାଙ୍କୁ କରି ଭୃତ୍ୟ	।	ଜନ୍ମ ଗୋ କରିଛନ୍ତି ଧ୍ୟାଇ	।।
ମନେ ଯାହାର ଅଛି ଜନ୍ମ	।	ସେ ସର୍ବେ ହେବେ ମୃତ୍ୟୁଜନ୍ମ	।।

ଯେ ଭକ୍ତ ତତ୍ତ୍ୱ ଅଛି ପାଇ	।	କଳ୍ମାକି ସେହି ବାଟ ଚାହିଁ	।।
ଆବର ଶୁଣସି ଗୋ ସତି	।	କହିବା ଗୁପତ ଭାରତୀ	।।
ଆଡ଼ ବକ୍ଷରେ କଉପୁନୀ	।	ଯେତେକ ଭକ୍ତ ଛନ୍ତି ଘେନି	।।
ଏ ସର୍ବେ ବଇକୁଣ୍ଠବାସୀ	।	ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମରେ ବିଶ୍ୱାସୀ	।।


ଭକ୍ତକୁ ସେବା କରି ଭକ୍ତ	।	ହୋଇବେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ବିଦିତ	।।
କୃପା କରିବେ ବ୍ରହ୍ମରାଶି	।	ଛଡ଼ାଇ ମୋହକାଳ ଫାଶି	।।
ଅଭୟପୁର ଯିବେ ଘେନି	।	ନିର୍ଗୁଣ ନିଷ୍କାମକୁ ଚିହ୍ନି	।।
ଏମନ୍ତେ କହନ୍ତେ ଈଶ୍ୱର	।	ପାର୍ବତୀ ଯୋଡ଼ି ବେନିକର	।।

ବୋଲଇ ଶୁଣ ବିଶ୍ୱନାଥ	।	କିପାଇଁ ରଖିଲ ଗୁପତ	।।
ତତ୍ତ୍ୱ ପାଇଲେ ଯେଉଁ ଭକ୍ତ	।	ସେହୁ ନୋହିବେ ଜନ୍ମ ମୃତ	।।
କହେ ଅଚ୍ୟୁତ ବ୍ରଜଦାସ	।	ନିଗମ ଗୁପ୍ତ ପରକାଶ	।।
ଯେହୁ ଶୁଣିଛି ଗୁରୁମୁଖେ	।	ସେ ପ୍ରାଣୀ ସାଧୁ ନ୍ତ୍ରୟଲେକେ	।।
ଏକଥା କହ ମୋତେ ଫେଇ	।	ଶୁଣିଲେ ନିସ୍ତରିବି ମୁହିଁ	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦି ସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱର ପାର୍ବତୀ

ସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମଗୁପ୍ତ ପ୍ରକାଶ କଥନେ ନାମ

ଷଷ୍ଠୋଽଧ୍ୟାୟଃ ।

ସପ୍ତମ ଅଧ୍ୟାୟ

ରୁଦ୍ର ଉବାଚ

ବୋଲନ୍ତି ନ୍ତ୍ରିପୁର ଶଙ୍କର	।	ଶୁଣ ଭବାନୀ ମୋ ଉତ୍ତର	।।
ତୁ ଯାହା ପୁଛାକଲୁ ସହି	।	ଗୁପତେ ଏହା ଦେବା କହି	।।
ଏ କଳିଯୁଗେ ବିଚକ୍ଷଣ	।	ହରିଛି ସର୍ବ ପ୍ରାଣି ମନ	।।
ସକଳ ଘଟରେ କଳ୍ପଣା	।	ମାୟା ମୋହ ଗୋ କରି ଠଣା	।।

ଦେବ ମନୁଷ୍ୟ ଯେ ଗନ୍ଧର୍ବ	।	ପୂରିଅଛନ୍ତି ସର୍ବଠାବ	।।
ଏଣୁଟି ଶୁଦ୍ଧାଶୁଦ୍ଧ ଅଛି	।	କାଳେ ନୁହଇ ଏହା ବାଛି	।।
ତେଣୁଟି ସର୍ବେ ଯିବ କ୍ଷୟେ	।	ନୂତନ ହୋଇବେ ଉଦୟେ	।।
ଆବର ଭେକ ବାନା ବହି	।	ଯେହୁ ରହିବେ ଶୁଣ ସହି	।।

କଳିରେ ଦେଖିବେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ	।	ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଦୟା ଅଛି ତାଙ୍କୁ	।।
ପ୍ରସନ୍ନବଦନ ତାଙ୍କର	।	ନାହିଁ ନ୍ତ୍ରିତାପ ଅହଂକାର	।।
ଗୁଣ ପାଶୋରାଅ ବହରେ	।	ନିଷ୍କାମେ ନିଜ ତନୁ ଧରେ	।।
ନିର୍ବେଦ ନିର୍ଗୁଣ ସହିତ	।	ନିର୍ଲୋଭ ସୁଗୁଣ ସୁଚିତ୍ତ	।।

ଶୁଣ ତୁ ତାଙ୍କ ନାମ ଫେଇ	।	ମହାଗୁପତ ଏ ଅଟଇ	।।
ଆନକୁ ନ କହିବୁ ସତୀ	।	ନିଷ୍କାମ ଭଗତ ବିଭୂତି	।।
ଯେ କୃଷ୍ଣଦାସ କୃପାସିନ୍ଧୁ	।	ଜାଣନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନ ଅଦ୍ୟୁ	।।
ଯେହୁ ରଘୁବର ଦାସ ହିଁ	।	ନିଷ୍କାମ ତତ୍ତ୍ୱ ସେହି ରହି	।।
ଯେହୁ ନାରଣ ଦାସ ଅଟେ	।	ସେହୁ ଅଲେଖ ସିଦ୍ଧଚାଟେ	।।
ଯାନାମ ନୀଳାଦ୍ରି ଦାସଟି	।	ସେ ତତ୍ତ୍ୱପାଦେ ଅଛି ରଟି	।।
ଅନାମ ଦାସ ଯାର ନାମ	।	ସେହୁ ନିଷ୍କାମପଥେ ଗମ୍ୟ	।।
ଯାନାମ ଅଟେ ନନ୍ଦଦାସ	।	ଯେହୁ ଅରୂପାନନ୍ଦ ଶିଷ୍ୟ	।।
ଅଚ୍ୟୁତାନନ୍ଦ ଦାସ ଯେହୁ	।	ପ୍ରେମାଙ୍ଗି ଭକ୍ତ ଅଟେ ସେହୁ	।।
ଆବର ପୁରସ୍ତମ ଦାସ	।	ସେ ଗୁରୁପାଦରେ ବିଶ୍ୱାସ	।।
ଆବର ନାମ ଧ୍ୟାନଦାସ	।	ଶ୍ରୀଗୁରୁଦେଙ୍କର ଶିଷ୍ୟ	।।
ଏ ଦଶମୂର୍ତ୍ତି ଜାଣ ସହି	।	ଅଛନ୍ତି ବୀରବଧୂ ବହି	।।
କଳକି ଲୀଳା ସ୍ୱଦେହରେ	।	ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ	।।
କରିବା ନିମନ୍ତେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ	।	ରଖିବେ ଏ ଭବଭୟରୁ	।।
ପ୍ରଳୟ ଅଙ୍ଗେ ବଞ୍ଚାଇବେ	।	ଏକପାଦକୁ ଧ୍ୟାୟିଥିବେ	।।
ନିର୍ବେଦ ସାଧନାରେ ପଶି	।	ରାନ୍ତ୍ର ଦିବସ ରବି ଶଶୀ	।।
ସେ ରବି ଶଶୀ ପାଦତଳେ	।	ଚିତ୍ତ ନିବେଶି ନିଶ୍ଚଳେ	।।
ରବିରେ ଶଶୀ ଆତଯାତ	।	ଯେହୁ ଜାଣନ୍ତି ଏହୁ ତତ୍ତ୍ୱ	।।
ବିରାଜ ଏକପାଦ ଝଳି	।	ତା ଅଙ୍ଗ ନାଶଯାଏ ମଳି	।।
ନିର୍ମଳ ଅଟଇ ତା କାୟେ	।	ଯହିଁ ନ୍ତ୍ର ତାପ କାଳ ଭୟେ	।।

କହିଲୁଁ ମହାଗୁପ୍ତ ଫେଇ	।	ନିର୍ବେଦ ସାଧନାରେ ସହି	।।
ତତ୍ତ୍ୱେ ଅଛନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମଦର୍ଶି	।	ଅନାଦିମଣ୍ଡଳୁଁ ପ୍ରକାଶି	।।
ଏ ଦେହ ଘେନିଥିବେ ରହି	।	ଏ କଳି ଶେଷଯାଏ ସହି	।।
ଆବର ଅଛଇ ଗୁପତ	।	ତୁ ଏହା ଶୁଣିଥାଅ ତତ୍ତ୍ୱ	।।

ଚୈାଷଠୀ ସିଦ୍ଧ ଯେ ଅଟନ୍ତି	।	ସିଦ୍ଧ ମଧ୍ୟରୁ ଦଶମୂର୍ତ୍ତି	।।
ରହିବେ ବୀରବଧୁ ବହି	।	ଏବେ ଗୋ ଶୁଣ ପ୍ରାଣସହି	।।
ଦେବଅଂଶୀ ଯେ ସତାଇଶ	।	ମୂର୍ତ୍ତି ଯେ ଫେରୁଛନ୍ତି ଦେଶ	।।
ପିନ୍ଧିଅଛନ୍ତି ବୀରବଧୁ	।	ନିଷ୍କାମ ଇଷ୍ଟ ଗୁଣ ଆଦ୍ୟୁ	।।

ସିଦ୍ଧ ନିନ୍ଦାଏ ଭାସିଯିବେ	।	ସିଦ୍ଧ ତାହାଙ୍କ ନ ଗଣିବେ	।।
ଏ ଦୁଇ ଲୋକେ ହେବେ ଭିନ୍ନ	।	ଦେଖି ହସିବେ ମ୍ଳେଚ୍ଛଜନ	।।
ଏ ମହା ଗୁପତ ଭାରତୀ	।	ତୁ ଏବେ ଶୁଣ ଗୋ ପାର୍ବତୀ	।।
ତୁ ଏହା ନ କହିବୁ କାହିଁ	।	ଅନାଦି ସ୍ୱାମୀ ଆଜ୍ଞାନ ହିଁ	।।

ଶେଷେ ଏ ହୋଇବ ପ୍ରକାଶ	।	ଭଗତ ଶୁଣି ହେବେ ତୋଷ	।।
ଏ କଳିଯୁଗ ଅରି ଘୋଟି	।	ସମସ୍ତେ ମିଥ୍ୟାବୋଲି ରଟି	।।
ଘୋଟିଛି ତିନିପୁର ଯାଏ	।	ଅସତ୍ୟ କଳିରେ ଉଦୟେ	।।
କାହାରି ଘଟେ ନାହିଁ ଚେତା	।	କର୍ମେ ସବୁଲୋକ ମତ୍ତା	।।

ପାଦେ ପ୍ରକଟିଅଛି ଧର୍ମ	।	ନବୁଝି ସର୍ବେ ହେଲେ ଭ୍ରମ	।।
ନାମହିଁ ଚିହ୍ନି ନ ପାରିଲେ	।	କୁମାର୍ଗ ପଥେ ସର୍ବେ ଗଲେ	।।
ନେନ୍ତ୍ରେ ଦେଖିଲେ ନିତ୍ୟବାନା	।	ହୃଦରେ ବହିଲେ କଳ୍ପଣା	।।
ତୋପିଣ୍ଡ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ପତି	।	ସେହି ବୈଷ୍ଣବରୂପେ ଛନ୍ତି	।।

ଦେଖି ମନୁଷ୍ୟ ହାସ୍ୟ ଭଣି	।	ମନୁଷ୍ୟ ମଧ୍ୟେ ତାଙ୍କୁ ଗଣି	।।
ଆପଣେ ବୋଲି ବଡ଼ଲୋକ	।	ସ୍ୱାମିଙ୍କି ବୋଲିବେ ଭିକ୍ଷୁକ	।।
ହସି ବୋଲନ୍ତି ହାସ୍ୟବାଣୀ	।	ଅଜ୍ଞାନୀ ମୂର୍ଖ ମ୍ଲେଚ୍ଛ ପ୍ରାଣୀ	।।
ସେ ପ୍ରଭୁ ଅରୂପ ଗୋସାଇଁ	।	କ୍ଷିତି ନିମନ୍ତେ ଜାତହୋଇ	।।

ସକଳ ଜନତା ସେବକ	।	ନ୍ତ୍ରିପୁର ଆଦି ନ୍ତ୍ରୟଲୋକ	।।
ପୃଥ୍ୱୀରୁ ଦ୍ୱିଗୁଣ ସହିଛି	।	ନିନ୍ଦା ହୃଦରେ ନ ଭେଦୁଛି	।।
ଭ୍ରମୁଅଛନ୍ତି ନିରନ୍ତର	।	କ୍ଷଣେ ବିଶ୍ରାମ ନାହିଁ ତାର	।।
ବାଇଙ୍କ ପ୍ରାୟ ଶ୍ରୀବଚନ	।	ଯେମନ୍ତେ ନ ଚିହ୍ନିବେ ଜନ	।।

ଜଗତ ସେହି ଚିହ୍ନିଛନ୍ତି	।	ସେ ପୁଣ ତାହାଙ୍କୁ ଚିହ୍ନନ୍ତି	।।
ତେଣୁ ଆଗତଭାବ ଯେତେ	।	ପ୍ରକାଶୁ ନୁହେ କଦାଚି ତ୍ୱ	।।
ଗୁପତେ କହୁଅଛୁ ଆମ୍ଭେ	।	ହେତୁରେ ଚେତିଧର ସର୍ବେ	।।
ପ୍ରକାଶ ବେଳ ଏ ନୁହଇ	।	କଳି ଶେଷକୁ ଥାଅ ଚାହିଁ	।।


ମହିମାଭକ୍ତି ବିନା ନର	।	ନ ଥିବେ କେହି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର	।।
ଆଚାରି ଚାରଧର୍ମ ସେହି	।	ଆବର ମ୍ଲେଚ୍ଛଜନକୁହି	।।
ତୋମୁଖେ ପଡ଼ିଯିବେ ଧରା	।	ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇବ ଖପରା	।।
ଏମନ୍ତ ଶୁଣି ମହାସତୀ	।	ଶଙ୍କର ପାଦେ ଚଳେ ସ୍ତୁତି	।।

କହେ ଅଚ୍ୟୁତ ମୂଢ଼ ବାଇ	।	ଅନାଦି ପାଦପଦ୍ମେ ଧାଇ	।।
କରିଛି କେତେ ଅପରାଧ	।	ଖଣ୍ଡିବେ ସେ ଅରୂପାନନ୍ଦ	।।
ନିଷ୍କାମ ଭକ୍ତ ପାଦୋଦକ	।	ହିତେ କଳ୍ପଇ ମୂଢ଼ ମୂର୍ଖ	।।
ସୁଜନେ ମୋତେ ଦୟାକର	।	ଘୋର କଳିରୁ ପାରିକର	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନଜନହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱର

ପାର୍ବତୀ ସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମଧର୍ମ ପ୍ରକାଶନେ

ନାମ ସପ୍ତମ ଅଧ୍ୟାୟଃ ।

ଅଷ୍ଟମ ଅଧ୍ୟାୟ

ଭବାନୀ ଉବାଚ ।

ଈଶ୍ୱର ପାଦତଳେ ପଡ଼ି	।	ବୋଲେ ଭବାନୀ କରଯୋଡ଼ି	।।
ଭୋଦେବ ନ୍ତ୍ରିପୁର ଠାକୁର	।	ମୋର ଦୂର୍ଗତି କରପାର	।।
କହ ଗୁପତ ସାର ଫେଇ	।	ଶୁଣି ପବିନ୍ତ୍ର ହେଉ ଦେହୀ	।।
କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ନିଧି ବ୍ରହ୍ମ	।	ସତ୍ୟରେ ବିକାଶିଲେ ଧର୍ମ	।।

ବେଦକୁ କଟାଇ ନିର୍ବେଦ	।	ବିଖ୍ୟାତ କଲେ ପୂର୍ଣ୍ଣାନନ୍ଦ	।।
ଚୌଷଠି ସିଦ୍ଧ ସାଧବୃନ୍ଦ	।	ଛାଣି ପିଇଲେ ମକରନ୍ଦ	।।
ସେ ଦେବଅଂଶୀ ସତାଇଶ	।	ମୂର୍ତ୍ତି ଲଭିଲେ ଉପଦେଶ	।।
ଏହି ମଧ୍ୟରୁ ନ୍ତ୍ରୟୋଦଶ	।	ଲଭିଲେ ତତ୍ତ୍ୱ ଉପଦେଶ	।।

ଜାଗି ରହିବେ କଳ୍କି ଯାଏ	।	ଆବର ସର୍ବେ ଯିବେକ୍ଷୟେ	।।
ପ୍ରଭୁ ସେ ସକଳ ସମାନ	।	ନାହିଁ କଳ୍ପିବ, ବଡ଼ ସାନ	।।
ଭଗତ ବନ୍ଧୁ ପ୍ରିୟ ଦାତା	।	ମୁକତି ଗତି ହିତ କର୍ତ୍ତା	॥
ଏକଠାବରୁ ଛନ୍ତି ଆସି	।	ଏକଠାବରେ ପରକାଶି	।।

ଏକଇ ଗୁରୁ ଭିନ୍ନନୋହେ	।	ଏକ ଆଶ୍ରିତ ସର୍ବକାଏ	॥
କିପାଇଁ ଏ କୃତ୍ୟ ଲିହିଲେ	।	ବାରଣ ଭିନ୍ନାଭିନ୍ନ କଲେ	॥
କି ଦୋଷ ଅର୍ଜିଲେ ଏ ସର୍ବ	।	ଏ ମୋତେ ଲାଗଇ ଅପୂର୍ବ	॥
କହିବା ହେଉ ମୋତେ ଏହା	।	ଶୁଣି ନିର୍ମଳ ହେଉ କାୟା	॥
ଭବାନୀ ମୁଖ ଏହା ପୁଣି	।	କହେ ଶଙ୍କର ମଞ୍ଜୁ‌ବାଣୀ	॥
ଶୁଣନ୍ତୁ ସିଦ୍ଧେଶ୍ୱରୀ‌ ବାମା	।	ଅନାଦି ସ୍ୱାମିଙ୍କ ମହିମା	॥
ତୁଯେ ବିଚାର କଲୁ ମନ୍ଦ	।	ନବୁଝି ମାୟ ମୋହ	॥
ଏବେ ତୁ ଶୁଣ ସାବଧାନ	।	କହିବା ଆଦ୍ୟ ଗୁପ୍ତଜ୍ଞାନ	॥
ଏ ଯେତେ ନିଷ୍କାମ ଭକତ	।	ସକଳେ ଶ୍ରୀଗୁରୁଙ୍କ ଭୃତ୍ୟ	॥
ଆଜ୍ଞାରେ ଭେ‌କ ବାନା ପାଇ	।	ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ଖେଳୁଛନ୍ତ ସେହି	॥
ଏକ ବିଭୂତି ସର୍ବଜନ	।	ନିଷ୍କାମ ନିର୍ବେବ ସାଧନ	॥
ଏକଇ ପାଦରେ‌ ଆଶ୍ରିତ	।	ଏକଚଚନେ ଦୃଢବ୍ରତ	॥
ଏଥି ସଂଶୟ କଛି ନାହିଁ	।	କହଇ ଶୁଣ ମନଦେଇ	॥
ପୂର୍ବେ ଏ ସର୍ବେ ବ୍ରହ୍ମଅଂଶୀ	।	ଅରୂପ ମଣ୍ଡଳେ ପ୍ରକାଶି	॥
ଜନ୍ମ ଲଭିଲେ ମୃତ୍ୟପୁରେ	।	ବହି ଅମେଧ ଏ ଶରୀରେ	॥
ବାସନା ମାତ୍ରକ ଟଳିଳା	।	ପୂର୍ବର ହେତୁ ବୁଡିଗଲା	॥
ଭେଟିଲେ ନିଜ କରତାଙ୍କୁ	।	ଚିହ୍ନିଣ ସେବିଲେ ତାହାଙ୍କୁ	॥
ଯେଣୁ ଭାବେ ହେଲେ ଉଦୟେ	।	ତେଣୁ ଶରୀର ହେବକ୍ଷୟେ	॥
ଏ ଘଟ ଚେତା ବୁଡ଼ଯିବ	।	ଅଛିଦ୍ର ଥଙ୍ଗେ ଭକ୍ତିଥିବ	॥
ଏକୋଇଣ ଦିବସ ଅନ୍ତେଣ	।	କରିତେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଶରଣ	॥

ବାଳକ ରୂପେ ପିତାଘରେ‌	।	ଭକ୍ତି ତଲୟେ ପ୍ରଭୁଦୂରେ	॥
ଶ୍ରୀ ସ୍ୱାମୀ ଜାଣନ୍ତି ତା ଭାବ	।	ମ୍ଳେଚ୍ଛାଦି ଜନଙ୍କୁ ଅଭାବ	॥
ଏବେ ତୁ ଶୁଣ ଆଗୋସତି	।	ଗୁପତ ନିର୍ଗୁଣ ଭାରତୀ	॥
ଏ ବୁଦ୍ଧ ଅବତାର ହୋଇ	।	ଖେଳୁଅଛନ୍ତି ଶୂନ୍ୟଦେହୀ	॥

ଦେବ ମନୁଷ୍ୟ ଅବିଶ୍ୱାସୀ	।	ଅପ୍ରତେ ହାସ ପରକାଶି	॥
ନିନ୍ଦୁଅଛନ୍ତି ସତ ଧର୍ମ	।	ଏ କଳି ମାୟା ମୋହ ଭ୍ରମ ॥
ଏହାଙ୍କ ଗର୍ବ ନାଶିବାକୁ	।	ଏ ବାନା ରହିବ ଶେଷକୁ	॥
ଏ ତେର ମୂର୍ତ୍ତି ଥିବେ ରହି	।	ଶ୍ରଅଙ୍ଗେ ବୀରବଧୂ ବହି	॥

ଶେଷରେ ହୋଇବେ ପରୀକ୍ଷ	।	ସେବେଳେ କେହି ନୋହେଲକ୍ଷ	॥
ତୁ ଯାହା ପୁଚ୍ଛାକଲୁ ସହି	।	ଏହୁ ଗୁପତ ଦେଲୁ ଫେଇ	॥
ଏହା ଗୋ ଜାଣନ୍ତି ସସିଦ୍ଧ୍ୟ	।	ଅନ୍ୟ ଲୋକକୁ ଅଟେ ଧନ୍ଦ	॥
ଶୁଣି ଭବାନୀ ହେଲେ‌ ତୋଷ	।	ଅଜ୍ଞାତପରମ ବିଶ୍ୱାସ	॥

ଈଶ୍ୱର ପାଦେଣ ଶୁତିଲେ	।	ଉଠି କପାଳେ କର ଦେଲେ	।।
ବୋଲନ୍ତି ନିସ୍ତରିଲି ମୁହିଁ	।	ତୁମ୍ଭ ଶୀମୁଖୁ ସୁଧାପାଇ	॥
ଭୋ ନାଥ କର ମୋତେ ଦାୟୀ	।	ହୃଦରେ‌ ନ ରଖିବ ମାୟା	॥
ଆବର ଛନ୍ତିଟିକି ଭକ୍ତ	।	ଲଭି ନିଷ୍କାମ ସାରସ୍ୱତ	॥

ଅପୂର୍ବ ଭାବ ଏ ଅଟଇ	।	ଫେଡ଼ି ତା କହ ଶୂଳପାଇଁ	।।
ଯେତେ ନିଷ୍କାମ ଛସ୍ତ ରସି	।	କହିବା ସକଳ ବୀଶେଷି	॥
ମୁଁ ତୁମ୍ଭ ସେବକ ଗୋସାଇଁ	।	ଜନ୍ମକୁ ଜନ୍ମ ଅଛି ଧ୍ୟାଇ	॥
କହି ପବିତ୍ର ମୋତେ କର	।	ଅରୂପଭକ୍ତିଙ୍କ ବିଚାର	॥

ଏମନ୍ତ କହି ସତୀ ଭୋଳେ	।	ନମିଲେ‌ ପଡ଼ି ପାଦତଳେ	॥
ନିଷ୍କାମ ଭକ୍ତି ଉପଦେଶ	।	କହେ ଅଚ୍ୟୁତ ବଜ୍ରଦାସ	॥
ଅନାଦି ଗୁରୁ ପଦ୍ମପାଦ	।	ଲଭିକିସୁଧା ମକରନ୍ଦ	॥
ସେ ମକରନ୍ଦ ମନ ବୁଡ଼ି	।	କ୍ଷଣେହେଁ ନ ପାରଇ ଛାଡ଼ି	॥
ସୁଜନେ ନିତ୍ୟେ ପାନକରି	।	ବିଷବିଷୟ ପରିହରି	॥

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସଂହିତାୟା ସୁଜନଜନହିତାୟାଂ

ଈଶ୍ୱର ପାର୍ବତୀସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମ ଗୁପ୍ତଧର୍ମ

ପ୍ରକାଶ କଥନ ନାମ ଅଷ୍ଟମୋଧ୍ୟାୟଃ

ନବମ ଅଧ୍ୟାୟ

ଈଶ୍ୱର ଉବାଚ

କହୁନ୍ତି ତ୍ରିପୁର ଶଙ୍କର	।	ଶୁଣ ଗୋ ସତୀ ମୋ ଉତ୍ତର	॥
ତୁ ଯାହା ପୁଚ୍ଛାକଲୁ ମୋତେ	।	ଜାଣିଲି ତୋର ଶୁଦ୍ଧଚିତ୍ତେ	।।
ଶୁଣ ତୁ ସାବଧାନ ହୋଇ	।	ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଶିଷ୍ୟ ଏହା କହି	॥
ଚୌଷଠି ସିଦ୍ଧ ହେବ ଆସି	।	ଏହାଙ୍କୁ କହିଲେ ପ୍ରକାଶି	॥

ଧ୍ୟାଇଣ ବୀରବଧୁବାନା	।	ଏ ଏକାଳୋଇ ମୂତ୍ୟୁ ସିନା	॥
ଆବର ଭକ୍ତଙ୍କ ବୃତ୍ତାନ୍ତ	।	କହିବା ଶୁଣ ଆଗୋ ତତ୍ତ୍ୱ	॥
ଅନନ୍ତ କୋଟି ସାଧୁଗଣ	।	କନା କଉପୁନି ଧାରଣ	॥
କପିକେତନ ବାନା ଏହି	।	ଅଛନ୍ତି ଭକ୍ତଜନ ପାଇ	॥

ଗହଣି ଖଟଣି ଏମାନ	।	ଶୁଣ ତୁ ଏହାଙ୍କର ନାମ	॥
ବୈକୁଣ୍ଠବାସୀ ଏ ଅଟନ୍ତି	।	ଶ୍ରୀଗୁରୁ ସେବାରେ‌ ଖଟନ୍ତି	॥
ଅରୂପ ସ୍ଵାମୀ ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗରୁ	।	ଜନ୍ମି ଏ ଅଛନ୍ତି ଆଦ୍ୟରୁ	॥
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ପ୍ରଳୟର କାଳେ	।	ଏ ସବୁ ବିଷ୍ଣୁଗର୍ଭେ‌ ଥିଲେ	।।

ପ୍ରଳୟ ଅନ୍ତେ ହେଲା ସୃଷ୍ଟି	।	ସର୍ଜନ କଲେ ପରମେଷ୍ଟି	॥
ସୃଷ୍ଟିରେ ସର୍ବ ହେଲା କ୍ଷିତ	।	ଭକ୍ତ ନୋହିଲା ପରାଙ୍ଗତି	॥
ଜାଣି ଅଲେଖ ଦୟା କଲେ	।	ଭୃତ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଆଜ୍ଞାଦେଲେ	॥
ଯାଅ ଯା ସକଳ ସେବକେ	।	ଜନମଲଭ ଭୁବ ଲୋକେ	॥
ଭଗତବିଖ୍ୟାତ ମର୍ତ୍ତରେ	।	ତରି ତାର ପତିତ ନରେ‌	॥
ସୁକୃତ ଉଦୟ କରାଇ	।	ଧର୍ମ ସ୍ଥାପନା କର ମହୀ
ଯୁଗକୁ ଯୁଗ ଅନୁମରି	।	ଧର୍ମ ସ୍ଥାପନା କର ମହୀ	॥
ଯୁଗକୁ ଯୁଗ ଅନୁମରି	।	ଥାଅ ଭଗତି ମାର୍ଗେ ବାରି	॥
ଆଗତ ସୁବାହୁ କଳିରେ	।	ଆମ୍ଭେ ଜନ୍ମିବୁ ମର୍ତ୍ତପୁରେ	॥
ପ୍ରବୃଦ୍ଧ ଅଙ୍ଗେ ହେବୁ ଜାତ	।	ଶୂନ୍ୟ ଅଯୋନିରୁ ସମ୍ଭୁତ	॥
କଳିରେ‌ ହେବ ପାପ ଗରୁ	।	ଅଘୋର ଅନ୍ୟାୟ ହେବାରୁ	॥
ମହିଁମା ଧର୍ମ ପ୍ରକାଶିବୁ	।	ଧର୍ମେ ଧରି‌ତ ଉଶ୍ୱାସିବୁ	॥
ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ଦେବୁ ଭକ୍ତିକଳା	।	ନିର୍ବେଦେ ଉପୁଜିବ ଲୀଳା	॥
ପୁଣି ସେ ତନୁକୁ ତେଜିବୁ	।	କଳଙ୍କି ଅବତାର ହେବୁ	॥
ଧର୍ମେ ସ୍ଥାପିବୁ ବସୁନ୍ଧରୀ	।	ତୁମ୍ଭର ବାଞ୍ଚା ସିଦ୍ଧ କରି	॥
ସଙ୍ଗେ ଘେନ।ଇ ନିଜପୁରେ	।	ପ୍ରବେଶ ସେ କଳି ଶେଷରେ	।।‌
ଏମନ୍ତ ଉପୁଜିବ ଭାବ	।	ଯାଅ ଯା ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ଜନ୍ମହେବ	।।
ଏମନ୍ତ ଆଜ୍ଞା ତାକୁ ଦେଇ	।	ମଉନେ ରହିଲେ ଗୋସାଇଁ	।।
ଆଜ୍ଞାରେ ସବେ ଜନ୍ମ ହେଲେ	।	ସୁବାହୁ ସତ୍ୟ ମର୍ତ୍ତ୍ୟପୁରେ	॥
ବ୍ରହ୍ମା ଅଙ୍ଗରେ ଅବତରି	।	ଯେ ୠଷିତପୀ ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ	॥

ଆଜ୍ଞାପ୍ରକାଶ କଲେ‌ ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ	।	ସୁବୋଧ ସୁଜ୍ଞାନ ସୁଚିତ୍ତେ‌	॥
ତପ ଆରାଧି ବନଦଶେ	।	ନିଶ୍ଚଳେ ବସିଲେ ବିଶ୍ୱାସେ	॥
ବ୍ରହ୍ମ ଉତ୍ସର୍ଗେ ନେଲେ ଦିନ	।	ଜନ୍ମିଲେ ଶ୍ରୀଦଧିବାମନ	॥
ସେ ଯେ ଅଟନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମଦେବ	।	ସେ ପୁଣି ଭକ୍ତକଲେ ଠାବ	॥

ସମୟେ ହେଲେ ଭେଟାଭେଟି	।	ବିନୋଦେ ଯୁଗ ଗଲା କଟି	॥
ପୁଣି ତ୍ରତୟାଯୁଗ ହେଲା	।	ଶୁଣ ଭବାନୀ ଭକ୍ତଳୀଳା	॥
ଥୋକାଏ ୠଷି ବିପ୍ର ହୋଇ	।	ଥିଲେ ଉତ୍ତମ ତନ ବହି	॥
କେତେ ବା କର୍ମ ଭ୍ରଷ୍ଟ କରି	।	ତ୍ରେତୟା ଯୁଗେ ଅବତରି	॥

କିଷ୍କିନ୍ଧ୍ୟା ଅଯୋଧ୍ୟା ରାଜ୍ୟରେ	।	ଶ୍ରୀରାମ ସଙ୍ଗ ବିହରିଲେ	॥
ସେ ଯୁଗେ ଖେଳକରି ଶେଷ	।	ଦ୍ୱାପର ହୋଇଲେ‌ ପ୍ରକାଶ	।।
ମଧୁବନର ଗୋପପୁରେ	।	ହସ୍ତିନା ବାରୁଣୀ ରାଜ୍ୟରେ	॥
ବିଷ୍ଣୁସଙ୍ଗତେ କ୍ରୀଡ଼ାକରି	।	ଭଗତି ମାର୍ଗ ଅନୁସରି	॥

କ୍ଷତ୍ରୀ ରୂପରେ‌ ହୋଇ ଜନ୍ମ	।	ମତ୍ତମତ୍ତାଙ୍ଗେ ହେଲେ ଭ୍ରମ	॥
ସେ ବିଷ୍ଣୁ କୂଟେ ଭ୍ରଷ୍ଟ ହେଲେ	।	ଠୁଳ ରୂପରେ ସମ୍ଭାଳିଲେ	॥
ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଆଜ୍ଞା ଶିରେ‌ ବହି	।	ଏ କଳିଯୁଗେ ଛନ୍ତି ରହି	॥
ସିଦ୍ଧ ଗୁରୁଙ୍କ ସାଇ ଭେଟ	।	ପାଶୋରଗଲା ଭବକଷ୍ଟ	॥

ଲଭିଲେ‌ ନିର୍ବେଦ ସାଧନା	।	ଅଖଣ୍ଡେ ଠୁଳ ନିତ୍ୟବାନା	॥
ସକଳ ଦୁଃଖ ଗଲା ନାଶ	।	ଭେଟିଲେ ଅନାଦି ପୁରୁଷ	॥
ଶ୍ରୀଆଜ୍ଞା ଶିରାଗ୍ରତ କରି	।	ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଛାମୁରେ ବିହରି	॥
ନଷ୍କାମେ ସମ୍ପଦିଲେ କାଏ	।	ନିର୍ଗୁଣ ନିର୍ବେଦେ ଉଦୟେ	॥

ନିଷ୍ଠା ଆଜ୍ଞାକୁ ପ୍ରତିପାଳି	।	ଅଙ୍ଗରୁ କଟାଇଳେ କଳି	॥
ଶ୍ରୀଗୁରୁ ସବାରେ‌ ଖଟିଲେ	।	ରାତ୍ରଦିବସ ନ ଜାଣିଲେ	॥
ଆଡ଼ ବନ୍ଧରେ‌ କଉପୁନି	।	ଅଛନ୍ତି ସର୍ବ ଭ୍‌କ୍ତ ଘେନି	॥
ଅନନ୍ତ କୋଟି ସାଧ ଏହି	।	ଦେଖି ଗୋ ଥାଅନେତ୍ରେଫେଇ	।।

କହିଲୁ ଗୁପତ ଏ ଭାବ	।	ଏ କଲିକାଳ କ୍ଷୟଯିବ	॥
ସେ ଯେ ଅନନ୍ତ ଗୁରୁଶିଷ୍ୟ	।	ଗୁପ୍ତରେ ହୋଇଲେ ପ୍ରକାଶ	।।
ଧର୍ମରେ କଟାଇବେ ଯୁଗ	।	ସତ୍ୟେ କରିବେ ମହୀ ଭୋଗ	॥
କାହାର ନାହିଁ ଏଣେ ଚେତା	।	କହଇ ବରଜ ଅଚତା	॥

ମୋ ସ୍ଵାମୀ ଅଟନ୍ତି ଅଲେଖ	।	ସେ ପ୍ରଭୁ ସେବକ ମୁଁ ଲୋକ	।।
ସୁଜନେ ଦୋଷ ମୋ ନ ଧର	।	ଅମନ ମଣ୍ଡଳେ ପ୍ରଚାର	॥
ଜ୍ଞାନ ଖଡଗେ ପାପଛେଦି	।	ଅଖଣ୍ଡ ଏକାକ୍ଷର ଭେଦି	।।
ଶରଣ ମାଗ ନିରନ୍ତର	।	ଜନ୍ମ ମରଣୁ ହେବ ପାର	॥

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସଂହିତାୟା ସୁଜନଜନହିତାୟା

ଈଶ୍ୱର ପାର୍ବତୀସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମ ଗୁପ୍ତଧର୍ମ

ପ୍ରକାଶ କଥନଂ ନାମ ଅଷ୍ଟମୋଧ୍ୟାୟଂ

ଦଶମ ଅଧ୍ୟାୟ

ଈଶ୍ୱର ଉବାଚ

ଏବେ ଗୋ ଶୁଣ ସିଦ୍ଧେଶ୍ୱରୀ	।	କହିବା ଗୁପତ ବିସ୍ତାରି	॥
ଅନାଦି ସ୍ୱାମୀଙ୍କର ଶିଷ୍ୟ	।	ଭ୍ରମୁ ଗୋ ଅଛନ୍ତ ତ୍ରିଦଶ	॥
ଆବର ଗୃହକର୍ମ କରି	।	ରହିଅଛନ୍ତି ତପଚାରି	॥
ବେଦ ଆଧ୍ୟାନୁ‌ ପରକାଶି	।	ନର୍ବେଦ କର୍ମେ ଛନ୍ତି ରସି	॥

ହୃଦୁ ନ ବାରି କ୍ରିୟାକର୍ମ	।	ବର୍ହ୍ୟେ ପ୍ରକାଶୁଛନ୍ତି ଧର୍ମ	॥
ସିଦ୍ଧବଚନ ପ୍ରତିପାଳି।	।	ବ୍ରହ୍ମ ଅନେକ ପରିଖାଳି	॥
ନିଷ୍ମାମେ ଧରି ତାଙ୍କଯାଏ	।	ସେବନ୍ତି ଭକ୍ତଜନ ପ୍ରାୟେ	।।
ତତ୍ତ୍ୱଦରଶି ଶାନ୍ତି ମନ	।	ନିତ୍ୟେ ପାଳନ୍ତି ଇଷ୍ଟଧର୍ମ	॥

ଏ ଭାବେ ଗୃହରେ ଭକତ	।	ସ୍ତିରୀ ବାଳକ ବୃଦ୍ଧମତ୍ତ	॥
ଉଦୟ ଅସ୍ତ କରି ଭକ୍ତି	।	ବେପାର ବାଣିଜ୍ୟ କରନ୍ତି	॥
ତ୍ରିତାପ ବାଧା ପରିହରି	।	ଅତିଥଜନେ ସେବା କରି	॥
ସ୍ୱକର୍ମ ଛେଦି ନିଷ୍କାମରେ	।	ସୁଶାନ୍ତୁ ଶାନ୍ତ ହୃଦୟରେ	॥

ଅଛନ୍ତି ଗୃହମଧ୍ୟେ ରହି	।	ଶ୍ରୀଗୁରୁ ସ୍ଵାମୀ ଆଜ୍ଞାପାଇ	॥
ଏବେ ଗୋ ଶୁଣ ମହାସତି	।	ସେ ସର୍ବ ବାକ୍ୟ କଟିଗଲା	।।
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ଯେବା ଧର୍ମଥିଲା	।	ସେ ସର୍ବ ବାକ୍ୟ କଟିଗଲା	॥
ଆଚାରି ଚାରିଧର୍ମ କାଟି	।	ନିଷ୍କାମେ ଚାରିମାର୍ଗେ ରଟି	॥
ସେ ବୀରବଧୂ ବାନା ଦେଲେ	।	କପି କେତନ ସମର୍ପିଲେ	॥
ଅତିଥି ଏ ବେନି ମାର୍ଗରେ	।	ଧାରଣା କଲେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ	॥
ଗୃହେ ଭକ୍ତଙ୍କୁ ଦେଲେ ଭକ୍ତି	।	ସ୍ତିରୀ ପୁରୁଷ ସେବିଛନ୍ତି	॥
ନିଷ୍କାମ ଚାରିମାର୍ଗ ଭଜି	।	ଏ ଏକ ମାର୍ଗରେ‌ ଵିରାଜି	॥
କଳିରେ‌ ସତ୍ୟଧର୍ମ ଉଦେ	।	ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ତ ପାପଭାରା ଛେଦେ	॥
ଯେ ପିଣ୍ଡ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କରତା	।	ସକଳ ଜୀବ ପିତାମାତା	॥
ଦୟାଳୁ ପୁରୁଷ ମୁରାରୀ	।	କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଅଧିକାରୀ	॥
ସେ ପ୍ରଭୁ ବୈଷ୍ଣବ ବେଶରେ‌	।	ପ୍ରକାଶିଛନ୍ତି ମର୍ତ୍ତ୍ୟପୁରେ	॥
ଯୋଗି ବିନାଶି ସର୍ବଧର୍ମ	।	ଚାଖି ପାଇଲେ ବେଦଧର୍ମ	॥
ଛବେଦ ପରେ‌ ଧର୍ମ ଚାଖି	।	ଏ ଚାରିବବେଦକୁ ଉପେକ୍ଷି	॥
ଦେଵା ଦେବକୁ କଲେ କାଟ	।	ସତ୍ୟରେ ସମ୍ପାଦିଲେ ଘଟ	॥
ଭକ୍ତଙ୍କୁ ତତ୍ତ୍ୱପଦେ ଥୋଇ	।	ବ୍ରହ୍ମ ସ୍ଵରୂପେ ଛନ୍ତି ରହି	॥
ଚିହ୍ନି ସେବିଲେ ସାଧୁସନ୍ଥ	।	ମର୍ଖାଦି ଜନେ ଅପ୍ରାପତ	॥
ପରତେ ନ ଯାଏ ମନକୁ	।	ମଦ୍ୟପ ଭକ୍ଷି ମଦିରାକୁ	॥
ହିଂସାଦି କୁଟ ମାନଦମ୍ଭ	।	ଅଣ ଆଚାର ମତଗର୍ବ	।।
ଯୋଗି ଖପରେ‌ ଯାନ୍ତି ବହି	।	ଅପରେ କଛିମାତ୍ର ନାହିଁ	॥

ନୟନେ ଦେଖୁଛନ୍ତି ଜନ	।	କର୍ଣ୍ଣରେ କରନ୍ତି ଶ୍ରବଣ	।।
ତଥାପି ନିତ୍ୟ ଭେ‌ଖ ଚାହିଁ	।	ହୃଦରେ‌ ଚେତା ନ ରଖଇ	॥
ଅତର୍କେ ପଥେ ହୋଇ ମତ	।	ଶେଷେ ବଞ୍ଚିତ ନର୍କପଥ	॥
କରଣ କରତା ସଂସାରେ	।	ପ୍ରକାଶ ବୃଦ୍ଧ ସ୍ୱରୂପରେ	॥

ଅଙ୍ଗରେ‌ ସର୍ବ ସିଦ୍ଧ ବହି	।	ଭଗତ ମେଳେ ଛନ୍ତି ରହି	॥
ଶୁଣ ତୁ ହେମବନ୍ତ ସୁତା	।	ସେ ଗୁରୁ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ବ୍ୟବସ୍ଥା	॥
ଏ କଇଳାସ ନିକଟରେ	।	ଏକାମ୍ଭର ବନ ମଧ୍ୟରେ	॥
ଖଣ୍ଡପର୍ବତରେ ଆସନ	।	କଲେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ ନାରାୟଣ	।।

ଭକ୍ଷିଲେ ଗୁପ୍ତେ କ୍ଷୀରନୀର	।	ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ଭକ୍ତଙ୍କ ହିତର	।।
ସ୍ୱକାମ ଗୁଣ ଛେଦି ସର୍ବେ	।	ସେ ସ୍ୱାମୀ ମହିମା ଅପୂର୍ବେ	।।
ବାର ବରଷ ନିଷ୍ଠାଭାବେ	।	ଧ୍ୟାଇବସିଲେ ଏକଠାବେ	।।
ପୁଣି ସେ ଅନାହତ ଧୂନୀ	।	ସ୍ଥାପିଲେ ଭଗତଙ୍କୁ ଘେନି	।।

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡପାପ ଏକାବେଳେ	।	ବସିବେ ବେହାର ମଣ୍ଡଳେ	।।
ଠାବେ ଠାବେ ନିରୋପି ଟୁଙ୍ଗି	।	ବାହ୍ୟ କର୍ମକୁ ଦେଲେ ଫିଙ୍ଗି	।।
ବ୍ରହ୍ମ ଉପଦେଶ ଭକ୍ତଙ୍କୁ	।	ବୁଝାଇଲେ ଏକ ପାଦକୁ	।।
ଶୂନ୍ୟ ଶବଦ ସମ୍ଭାଇଲେ	।	ନିଜ ବିଭୁତି ଚିହ୍ନାଇଲେ	।।

ଭୀମ ଶ୍ରୀମୁଖେ ଶୂନ୍ୟପଦ	।	ରଚିଲେ ସେ ଅନାଦିକନ୍ଧ	।।
ସେ ଭୀମ ପରମ ବିଶ୍ୱାସୀ	।	କହେ ଅଚ୍ୟୁତ ବ୍ରଜଅଂଶୀ	।।
ସୁଜନେ ଶୂନ୍ୟେବ୍ରହ୍ମେ ରସ	।	ଏ ଘୋର କନ୍ଦଳେ ନ ପଶ	।।
ସାଧୁଚରଣେ ଯାଇ ପଡ଼ି	।	କପୋଳେ ବେନିକର ଯୋଡ଼ି	।।

ଶରଣ ମାଗ ନିରନ୍ତର	।	ବୋଲ ଆମ୍ଭଙ୍କୁ ନ୍ତ୍ରାହିକର	।।
ଶ୍ରୀପାଦ ରେଣୁ ପାନକରି	।	ଅଖଣ୍ଡ ବ୍ରହ୍ମରେ ସଞ୍ଚରି	।।
ଅରୂପବ୍ରହ୍ମେ ଲୀନ ହେବ	।	ଜନ୍ମ ମରଣୁ ନିସ୍ତରିବ	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନଜନହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱରପାର୍ବତୀ

ସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମଗୁପ୍ତଧର୍ମ ପ୍ରକାଶ କଥନେ

ନାମ ଦଶମୋଽଧ୍ୟାୟଃ

ଏକାଦଶ ଅଧ୍ୟାୟ

ଅନାଦିବ୍ରହ୍ମ ଉବାଚ

ଶୁଣ ଗୋ ସିଦ୍ଧଙ୍କ ବନିତା	।	ସେ ଭୀମସେନଙ୍କର କଥା	।।
ପୂର୍ବେ ସେ ମହା ଶୂନ୍ୟବାସୀ	।	ରାଧାଙ୍ଗ ସେ ଅରୂପଅଂଶୀ	।।
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ସତ୍ୟ ଉଦେପାଇ	।	ନିତ୍ୟରୁ ପେଷିଲେ ଗୋସାଇଁ	।।
ବୋଇଲେ ଯାଅରେ କୁମର	।	ସତ୍ୟରେ ହୁଅ ପରଚାର	।।

ଧର୍ମରେ ସ୍ଥିର କର ମହୀ	।	ନିର୍ଗୁଣ ସାରସ୍ୱତ ଫେଇ	।।
ଶ୍ରୀଆଜ୍ଞା ଘେନି ଶିରାଗ୍ରତ	।	ମୃତ୍ୟୁମଣ୍ଡଳେ ହୁଅ ଜାତ	।।
ସୁବାହୁ ସତ୍ୟାଦି ଯୁଗରେ	।	କବିତା ଶୁନ୍ତ୍ର ବୋଲାଇଲେ	।।
ରଚିଲେ ନିର୍ଗୁଣ ମହିମା	।	ଅତି କଠୋର ଗୁଣ ସୀମା	।।

ଶେଷେ ଠୁଳରେ ସମ୍ଭାଇଲେ	।	ତେନ୍ତ୍ରୟା ଯୁଗେ ଜନ୍ମ ହେଲେ	।।
ବାଲମୀକ ନାମ ତାଙ୍କର	।	କଲେ ସେ ନିର୍ଗୁଣ ପ୍ରଚାର	।।
ମହିମା ପାଦେ ଯହୁଁ ଭଜି	।	କଷ୍ଟ ଅଙ୍କୁଶ ଦୂରେ ତେଜି	।।
ଦ୍ୱାପରେ ହୋଇଲେ ପ୍ରକାଶ	।	ନାମ ତାଙ୍କ ଶାରଳା ଦାସ	।।

କବିତାପଦ ପରକାଶି	।	ଅନ୍ତେ ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମେ ମିଶି	।।
ଏ କଳି ହୋଇଲା ପ୍ରକାଶ	।	ତୁଟିଲା ଧର୍ମର ବିଶ୍ୱାସ	।।
ମହା ଅନ୍ୟାୟ ଅଧର୍ମରୁ	।	ପୃଥିବୀ ଭାଗ ହେଲା ଗୁରୁ	।।
ସଂଯୋଗେ ପଡ଼ିଲା କଷଣ	।	ଜାଣିଲେ ଗୁରୁ ନାରାୟଣ	।।
ସଙ୍ଗତେ ଭୃତ୍ୟଗଣ ଘେନି	।	ପ୍ରକାଶ ହେଲେ ଏ ମେଦିନୀ	।।
ସେ ଭୀମ ହୋଇଲେ ସମ୍ଭୂତ	।	ଏ କଳିଯୁଗେ ଶୁଣ ମିତ	।।
ଏ ମହା ନିତ୍ୟସ୍ଥଳବାସୀ	।	କନ୍ଧକକୁଳରେ ପରକାଶି	।।
ବ୍ରହ୍ମଦରଶୀ ଶୁଦ୍ଧ ତନୁ	।	ସେ ଗୋ ଭଗତକୁଳ ଭାନୁ	।।
ତା ବେନି ନୟନେ ନ ଦିଶି	।	ନିଶ୍ଚଳ ଭାବେ ଥାଇ ବସି	।।
କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ସାରସ୍ୱତ	।	ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଅନାଦି ଅବ୍‌ଧୂତ	।।
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କରି ପ୍ରଦକ୍ଷିଣ	।	ବିଜୟ କଲେ ତା ଭୁବନ	।।
ଭଗତଭାବେ ବ୍ରହ୍ମରାଶି	।	ଭୀମକୁ କହିଲେ ବିଶେଷି	।।
ତା ଅଙ୍ଗେ ମାୟା ଥିଲା ଘୋଟି	।	ଗୁରୁ ଦର୍ଶନେ ଗଲା କଟି	।।
ଶ୍ରୀପଦେ ଭିକ୍ଷା ଯୋଗାଇଲେ	।	ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ସମ୍ଭାଳ ବୋଇଲେ	।।
ଭୀମ ଭଗତି ହୃଦେ ଲଇ	।	ବୋଲନ୍ତି ଅରୂପ ଗୋସାଇଁ	।।

ଶ୍ରୀ ଅନାଦି ବ୍ରହ୍ମ ଉବାଚ

ଶୁଣ ଗୋ ଭଗତ ନିଷ୍କାମି	।	ନ୍ତ୍ରିପୁରେ ଅଛଇ ମୁଁ ଭ୍ରମି	।।
କେହି ନ ଚିହ୍ନିଲେ ଆମ୍ଭଙ୍କୁ	।	ଏକାଳେ ଭେଟିଲି ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ	।।
ତୁ ଅଟୁ ଭକତ ଆମ୍ଭରେ	।	ଦେବୁ ଅମୃତ ସଞ୍ଚା ମୋରେ	।।
ତୋ ଯଶ ନ୍ତ୍ରିଭୁବନେ ପୂରି	।	କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ବସୁନ୍ଧରୀ	।।

ଭକତି ଘେନ ତୁ ଆମ୍ଭରି	।	ଅମନ ମଧ୍ୟରେ ସଞ୍ଚରି	।।
ଅଟଇ ମଣ୍ଡଳରେ ବାଇ	।	ଅନହତରେ ରଖ ନେଇ	।।
ବିରାଜୁଅଛି ଏକପାଦ	।	ବାଜୁଛି ଅନହତେ ବାଦ୍ୟ	।।
ସେ ପାଦେ ଖଟାଅ ମନକୁ	।	ଭୟ ତୋ ନ ଥାଉ ଭବକୁ	।।

ଯେ ଆଜ୍ଞା ଶୂନ୍ୟବାସିଙ୍କର	।	ନ୍ତ୍ରିବାର ସତ୍ୟ ପାଳି ଧର	।।
ଧରତି ଆକାଶକୁ ଚାହିଁ	।	ଏ ସତ୍ୟ ସତ୍ୟମାନ ତୁହି	।।
ଶୁଣି ସେ ଭୀମ ସତ୍ୟକଲେ	।	ଶ୍ରୀପଦେ ଶରଣ ମାଗିଲେ	।।
ଯେ ଆଜ୍ଞା ହୋଇବ ଗୋସାଇଁ	।	ସେ ନିଷ୍ଠାଧର୍ମ ପାଳିବଇଁ	।।

ଭକତ ଭାବ ଜାଣି ସ୍ୱାମୀ	।	ପ୍ରସନ୍ନ ଗୁରୁ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ	।।
ଏକାକ୍ଷର ଧର୍ମ ଦୀକ୍ଷାକୁ	।	ବୁଝାଇ ଦେଲେ ଭକତଙ୍କୁ	।।
ଠାରି କହିଲେ ହୃଦୟରେ	।	ଆସନେ ନ୍ତ୍ରିବୁଟ ଉପରେ	।।
ବହୁଛି ଏକାକ୍ଷରି ବାଇ	।	ଅଣଅକ୍ଷର ଭେଦପାଇ	।।

ଫଣି ମଣିକି ହେତୁ କର	।	ଏହାଙ୍କୁ ଏକପାଦେ ଧର	।।
ସେ ମଣିଠାରେ ରଖ ଚେତା	।	ତୁଟିବ ଭବ ଭୟ ବ୍ୟଥା	।।
ଜାଳିଲେ ନିଧୂର୍ମ ଅନଳ	।	ଯେଣେ କାଟିବ ଘୋର କାଳ	।।
ଅରୂପ ଭାବରେ ନିମଜ୍ଜ	।	ରାନ୍ତ୍ର ଦିବସ ଏକ ହେଜ	।।

ଅଣଅକ୍ଷର ସେ ଅଲେଖ	।	ଶିଶୁ ଗୁମ୍ଫାର ରନ୍ଧ୍ରେ ଦେଖ	।।
ଉଲଟି ବହୁଛି ଉଜାଣି	।	ଧାରଣେ ଧର ତାଙ୍କୁ ସ୍ୱାମୀ	।।
ଭଉଁରି ପ୍ରାୟ କରି ମନ	।	ଅଲେଖ ବ୍ରହ୍ମେ ହେବୁ ଲୀନ	।।
ମହାଶୂନ୍ୟରୁ ପ୍ରକାଶିଛ	।	ଅରୂପ ରୂପ ନ ଦିଶୁଛି	।।

ଠୁଳ ଶୂନ୍ୟ ଉପରେ ବାସ	।	ରହିଛି ସେ ବ୍ରହ୍ମ ପୁରୁଷ	।।
ବ୍ରହ୍ମ ବୋଲି ସର୍ବେ ବୋଲନ୍ତି	।	କେହି ତା ଚିହ୍ନି ନ ପାରନ୍ତି	।।
ନିଷ୍କାମ ପଥେ ଯେ ଗମିବ	।	ଏକା ଅକ୍ଷରଟି ଦିଶିବ	।।
ତେବେ ବ୍ରହ୍ମରେ ହେବ ଭେଟ	।	ନାଶ ହୋଇବ ଭବକଷ୍ଟ	।।

ସେହି ପୁରୁଷ ଅଟେ ମୁହଁ	।	ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷେ ଦେଖ ବୃଦ୍ଧଦେହୀ	।।
ଅଯୋନି ସମ୍ଭୁତ ଏକାଏ	।	ସକଳ ସିଦ୍ଧ ବ୍ରହ୍ମମୟେ	।।
ତୋତେ ପ୍ରସନ୍ନ ଆମ୍ଭଚିତ୍ତ	।	ପ୍ରକାଶି କହିଲୁ ଗୁପତ	।।
ତୁ ଏ ବଚନ ନିଷ୍ଠାଧର	।	ନିର୍ବେଦ ପଥରେ ବିହାର	।।

ମହିମା ପଦ କରଖ୍ୟାତ	।	ଜନ୍ମି ଅଛନ୍ତି ସର୍ବଭକ୍ତ	।।
ତୁମ୍ଭରି ଯୁଗେ କବି ନୃପ	।	ଚେତାଇ କହିଲୁଟି ବାପ	।।
ଚେତ ଅମନ ମନ୍ଦିରକୁ	।	ବର୍ଣ୍ଣ ତୁ ମହିମା ନାମକୁ	।।
ଭକ୍ତକୁ କରି ଦିଅ ଚେତା	।	ରଚି କଲିରେ ରଖ ପୋଥା	।।


ଏମନ୍ତ ଭୀମ ଆଗେ କହି	।	ଅନ୍ତର ହେଲେ ଶୂନ୍ୟ ଦେହୀ	।।
ଶୁଣ ଅପର୍ଣ୍ଣା ତତ୍ତ୍ୱଭେଦ	।	ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଶିଷ୍ୟଙ୍କ ସମ୍ବାଦ	।।
ସେ ଭୀମ ନିର୍ଗୁଣେ ପଶିଲେ	।	ପ୍ରଭୁ ମହିମା ପ୍ରକାଶିଲେ	।।
ଏ ଚାରିବେଦୁ ସାର ଶୁଣି	।	ଅଲେଖ ଏକପାଦ ବର୍ଣ୍ଣି	।।

ଭକ୍ତଙ୍କ ମନ କଲେ ତୋଷ	।	ଦେଖାଇ ତତ୍ତ୍ୱ ଉପଦେଶ	।।
ସାର ପୁରାଣ ଗ୍ରନ୍ଥଲେଖି	।	ଗୁପତ ଭାବେ ଯିବେ ରଖି	।।
ଏ ମାୟାମୟ ଅଙ୍ଗତେଜି	।	ଏକା ଅକ୍ଷରେ ଯିବେ ମଜ୍ଜି	।।
କଳଙ୍କି ଅବତାର ହେବେ	।	ରାଧାଙ୍ଗ କାନ୍ତି ପ୍ରକାଶିତ	।।

ଶ୍ରୀଗୁରୁ ସେବାରେ ଖଟଣି	।	ସେ ନିତ୍ୟ ଭକ୍ତ ଭୀମମଣି	।।
ଏମନ୍ତ ଭାବ ଉପୁଜିବ	।	ଅସତ୍ୟ ଯାଇଁ ସତ୍ୟ ହେବ	।।
କହିଲୁ ଗୁପତ ଏ ବାକ୍ୟ	।	ପାପେ ନାଶୁଛ ନ୍ତ୍ରୟଲୋକ୍ୟ	।।
ତୁ ଏହା ଦୃଢ଼ଚିତ୍ତେ ଧର	।	ଶ୍ରୀ ଗୁରୁ ପାଦେ ଆଶ୍ରେକର	।।

ଅଲେଖ ନାମ ଜୟେ ଜୟେ	।	କମ୍ପୁଛି ତିନିପୁର ଯାଏ	।।
ପିନ୍ଧିଲା ଗଣ୍ଠି ଯିବ ଫିଟି	।	ଅଜପେ ଯୁଗ ଯିବ କଟି	।।
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ପୁରିଛନ୍ତି ଭକ୍ତ	।	କେହି ନ ଜାଣେ ଏହା ତତ୍ତ୍ୱ	।।
ମୁଁ ତୋତେ କହୁଅଛି ଫେଇ	।	ତୁ ଏହା ଚିତ୍ତେ ଧର ସହୀ	।।


କହେ ଅଚ୍ୟୁତ ବ୍ରଜ ମୂଢ଼	।	ସୁଜନେ ନ୍ତ୍ରିୟା କର୍ମ ଛାଡ଼	।।
ନିଷ୍କାମ ଭକ୍ତି ଅନୁସରି	।	ଜୀବନ୍ତେ ସାଧୁସଙ୍ଗ କରି	।।
ତୁଟିବ ଭବଭୟ ନ୍ତ୍ରାସ	।	ଅନ୍ତେ ଲଭିବ ମୋକ୍ଷ ବାସ	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନଜନ ହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱର ପାର୍ବତୀ

ସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମ ଗୁପ୍ତଧର୍ମ ପ୍ରକାଶକଥନେ

ନାମ ଏକାଦଶୋଽଧ୍ୟାୟଃ ।

Unknown

ଦ୍ୱାଦଶ ଅଧ୍ୟାୟ

ପାର୍ବତୀ ଉବାଚ

ଆନନ୍ଦେ ହେମବନ୍ତ ସୁତା	।	ଶିବ ଚରଣେ ଦେଇ ମଥା	।।
ବୋଲନ୍ତି ଏବେ ନିସ୍ତରିଲି	।	ତୁମ୍ଭ ଶ୍ରୀମୁଖୁ ଯା ଶୁଣିଲି	।।
ନିଷ୍କାମ ଭକ୍ତଙ୍କ ବ୍ୟବସ୍ଥା	।	ଶୁଣି ତୁଟିବ ଭବବ୍ୟଥା	।।
ଅଶେଷ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ପତି	।	ବୈଷ୍ଣବ ବେଶେ ଭ୍ରମୁଛନ୍ତି	।।
ତତ୍ତ୍ୱ ଦରଶି ଚିହ୍ନ ତାଙ୍କୁ	।	ଧ୍ୟାଇ ଅଛନ୍ତି ନିର୍ବେଦକୁ	।।

ନ୍ତ୍ରିପୁରେ ରୁହାଇଲେ ଯଶ	।	ରଖି ଶ୍ରୀ ପୟରେ ବିଶ୍ୱାସ	।।
ତାହାଙ୍କ କର୍ମ ଯୋଗ ଶୁଣି	।	ଆନନ୍ଦ ହେବି ମନେ ଗୁଣି	।।
ମୋତେ ସୁଦୟା ଯେବେ କର	।	ସେ ଭକ୍ତ ନାମକୁ ପ୍ରଚାର	।।
ଗୁପତ ଏକ ଏକ ଫେଇ	।	ଯେ ଭକ୍ତ ଗୃହେ ଛନ୍ତି ରହି	।।

ଚାରି ଯୁଗରେ ହୋଇ ଜନ୍ମ	।	ପାଳି ଯେ ଥିଲେ କେଉଁ ଧର୍ମ	।।
ଏ କଳିଯୁଗରେ ନିଷ୍କାମୀ	।	ନିର୍ବେଦ ପଥେ ଛନ୍ତି ଗମି	।।
ତାହାଙ୍କ ଆଦିଅନ୍ତ କହ	।	ଶୁଣି ସନ୍ତୋଷ ହେଉ ଦେହ	।।
ମୁଁ ତୁମ୍ଭ ସେବକ ଗୋସାଇଁ	।	ମାୟା ନ ରଖି ଦେବ ଫେଇ	।।



ଉମ ଭକତିଭାବେ ହର	।	ଚିନ୍ତିଲେ ମହିମା ସାଗର	।।
କ୍ଷଣେ ବସିଲେ ସ୍ଥିର ହୋଇ	।	ବୋଲନ୍ତି ସତୀ ମୁଖ ଚାହିଁ	।।
ତୁ ଯାହା ପୁଚ୍ଛିଲୁ ପାର୍ବତୀ	।	ଗୃହେ ଯେ ଭକ୍ତେ ଜନ୍ମିଛନ୍ତି	।।
ଏ ଚାରିଯୁଗେ ତାଙ୍କ ନାମ	।	ତୁ ପୁଚ୍ଛା କଲୁ ସତ୍ୟ ଧର୍ମ	।।

ଏଥିରେ ଅଛି ଗୁପ୍ତଭେଦ	।	ବାରି ପାରନ୍ତି ଏହା ସିଦ୍ଧ	।।
ଏ ସର୍ବ ବ୍ରହ୍ମପୁର ବାସୀ	।	ନିତ୍ୟ ମନ୍ଦିରୁ ପରକାଶି	।।
ବିଷ୍ଣୁ ଗର୍ଭରେ ଥିଲେ ରହି	।	ଛାମୁରେ ସେବା ନ ଯୋଗାଇ	।।
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ବିହାରି ନିମନ୍ତେ	।	ଏସର୍ବେ ଜନ୍ମହେଲେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ	।।

ସଙ୍ଗତେ ଘେନି ବ୍ରହ୍ମରାଶି	।	ଦେଖ ଅଛନ୍ତି ପରକାଶି	।।
ଗୃହ କର୍ମରେ ଛନ୍ତି ରହି	।	ତାହାଙ୍କ ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁ ନାହିଁ	।।
ନିର୍ବେଦ ପଥରେ ବସିଲେ	।	ମହିମା ଧର୍ମ ଆଶ୍ରିତରେ	।।
ଯେ ଅବା ଚିତ୍ତମାର୍ଗେ ଭ୍ରମ	।	ସେ ପୁଣି ହୋଏ ମୃତ୍ୟୁଜନ୍ମ	।।

ଆଶ୍ରିତ ରହେ ସେ ପଥକୁ	।	ଧ୍ୟାଇ ଅନନ୍ତ ଅରୂପକୁ	।।
ସାଧୁ ଚରଣେ କରି ଭକ୍ତ	।	ସେବାରେ ଖଟି ଚେତା ଦ୍ୟନ୍ତି	।।
ଅନ୍ତେ ଏନିତ୍ୟ ସ୍ଥଳ ଯିବେ	।	ଗୃହେ ଯେ ଭକତ ଏ ଭାବେ	।।
ଶ୍ରୀ ଗୁରୁ ଆଜ୍ଞା ପ୍ରତିପାଳି	।	ବିହିତ କର୍ମେ ନିଉଛାଳି	।।


ଏ କଳି ଯୁଗେ ଜନ୍ମିଛନ୍ତି	।	ଆଦ୍ୟହୁଁ ଜନ୍ମ ଏ ନୁହନ୍ତି	।।
ଯେବା ଅତିଥି ଗୃହେ ଜନ୍ମି	।	ସମୟେ ଗୃହ ଛାଡ଼ି ଭ୍ରମି	।।
ଏଥି ସଂଶୟ କିଛି ନାହିଁ	।	କହିବା ଶୁଣ ମନ ଦେଇ	।।
ଏ ଚାରି ଯୁଗରେ ଭକତ	।	ଗୃହେ ହୋଇଛନ୍ତି ଆଗତ	।।

ବାସନା ଘେନି ରହିଅଛି	।	ତାହା କହିବା ତୋତ ବାଛି	।।
ଗୁପତ ଭାବ ଏ ଅଟଇ	।	ଫେଡ଼ି ତୁ ନ କହିବୁ କାହିଁ	।।
ପୂର୍ବେ ନିତ୍ୟବାସୀ ଅଟଇ	।	ଏକଇ ବ୍ରହ୍ମ ଜାଣ ସହୀ	।।
ସେ ବ୍ରହ୍ମ ନିତ୍ୟ ଆତ ଜାତ	।	ସେବା ଖଟଣିରେ ନିୟତ	।।

ଦିନେ ସେ ନିରାକାର ବ୍ରହ୍ମ	।	ବାକ୍ୟକୁ କଲେକ ଲଘଂନ	।।
ସିଦ୍ଧ ବଚନ ନ ପାଳିଲେ	।	ଆଜ୍ଞାରେ ଅବଗାହୀ ହେଲେ	।।
ଜାଣ କୋପିଲେ ବିଷ୍ଣୁ ରୂପ	।	ବୋଇଲେ ଘେନ ଆମ୍ଭଶାପ	।।
ତୁ ନିତ୍ୟ ବାସୀ ସିଦ୍ଧଅଙ୍ଗି	।	ଆମ୍ଭ ବଚନ ଦେଲୁ ଫିଙ୍ଗି	।।

ମୂଢ଼ ସ୍ୱଭାବ ଅଟେ ତୋର	।	ତୁ ଏବେ ଯାଅ ଯା ପାମର	।।
ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ମଣ୍ଡଳେ ଜାତ ହୁଅ	।	ପଶୁ ପରାୟ ଦିନ ନିଅ	।।
ଭବ ରୁଧିର ମୁଖେ ପଶୁ	।	ତୋ ଅଙ୍ଗ ପାପ ପଙ୍କେ ମିଶୁ	।।
ଏମନ୍ତ ଶୁଣି ବ୍ରହ୍ମବାକ୍ୟ	।	ସେ ବ୍ରହ୍ମ ହୋଇଲେ ଉତ୍ସୁକ	।।


କପୋଳେ କରଯୋଡ଼ିବେନି	।	ଆରତେ କରଇ ଦଇନୀ	।।
ଭୋଦେବ କର ମୋତେ ଦୟା	।	ଶ୍ରୀମୁଖେ ଆଜ୍ଞା ହେଲା ଯାହା	।।
କେମନ୍ତେ ନିସ୍ତରିବି ମୁହିଁ	।	ଫେଡ଼ି କହିବ ଦୟାବହି	।।
ପାମର ହୀନ ମୋର ବୁଦ୍ଧି	।	ତୋ ପାଦେ ହେଲି ଅପରାଧି	।।

ବ୍ରହ୍ମା ବଚନ ନୋହେ ଆନ	।	କେମନ୍ତେ ହୋଇବି ମୋଚନ	।।
ଶ୍ରୀମୁଖେ ଆଜ୍ଞା ହେଉ ମୋତେ	।	କହି ନମିଲେ ପାଦଗତେ	।।
ଭକ୍ତ ବିନତି ଦେଖି ସବୁ	।	ବୋଲନ୍ତି ନିରାକାର ପ୍ରଭୁ	।।
ଶୁଣ ହେ ଅରୁପାଦ ଶିଷ୍ୟ	।	ଏ ଆମ୍ଭ ଆଗତ ଉଦେଶ	।।

ତୁ ଦ୍ରୋହି ଦ୍ରୋହ ଅରଯିବୁ	।	ହେତୁରେ ଚେତା ବୁଡ଼ାଇବୁ	।।
ଏବେ ତୁ ଶୁଣ ମୋ ଉତ୍ତର	।	ଜନ୍ମ ଯା ମୃତ୍ୟୁମଣ୍ଡଳର	।।
ଏ ଚାରିଯୁଗେ ଜନ୍ମ ଲଭି	।	ନିୟତ ଦୋଷ ପରାଭବି	।।
କଳିରେ ବୃଦ୍ଧ ଅବତାରେ	।	ତାହାକୁ ଭେଟିବୁ ନିରୋଳେ	।।

ଦେଖିବୁ ତାକୁ ବେନିଡ଼ୋଳେ	।	ଅପ୍ରାଧ ଖଣ୍ଡିବେ ସେ କାଳେ	।।
ସେ କଳି ଶେଷେ ଉଦ୍ଧାରିବେ	।	ଏ ନିତ୍ୟସ୍ଥଳକୁ ଆସିବେ	।।
ଏମନ୍ତ ନିରାକାର ବାଣୀ	।	ଯାଇଁ ଜନ୍ମିଲେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ପୁଣି	।।
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ମ୍ଲେଚ୍ଛ ରୁହେ	।	ପ୍ରକାଶ ହେଲେ ନର ଦେହେଁ	।।


ନାମ ତାଙ୍କର ହଂସ କେତୁ	।	ହୋଇଲା ପୂର୍ବଶାପ ହେତୁ	।।
ଅଗସ୍ତି ଆଶ୍ରମେ ରହିଲେ	।	ଋଷି ସେବାରେ ଦିନନେଲେ	।।
ଶ୍ରୀଗୁରୁ ପାଦପଦ୍ମ ଭବି	।	ସମୟ ଠୁଳରେ ସମ୍ଭବି	।।
ପୁଣି ନ୍ତ୍ରେତୟା ଯୁଗେ ଜନ୍ମ	।	ଜନ୍ମିଲେ ଅଯୋଧ୍ୟା ନଗ୍ରେଣ	।।

ଯାବାଳୀ ନାମଟି ତାଙ୍କର	।	ହୋଇଲା ସକଳେ ପ୍ରଚାର	।।
ଦ୍ୱାପରେ ଅଜାମିଳ ଦ୍ୱିଜ	।	ନାମ ବହିଲେ ସଖୀ ହେଜ	।।
ମଲା ଅକର୍ମେ ହୋଇ ରତ	।	ମଦିରାପାନେ ମନ୍ଦଚିତ୍ତ	।।
ସମୟେ ବିଷ୍ଣୁ ନାମ ଧ୍ୟାଇ	।	ତରିଲେ ସେ ପାପ କଟାଇ	।।

ଏ କଳିଯୁଗେ ଜନ୍ମ ତିନି	।	ଲଭିଲେ ପୂର୍ବଶାପ ଘେନି	।।
ପ୍ରଥମେ ଦାମୋଦର ପଣ୍ଡା	।	ନିୟତ କର୍ମେ ପରଚଣ୍ଡା	।।
ଗୟା ତଟେ ତାର ନିବାସ	।	ପୁଣି ସେ ଜନ୍ମେ ହେଲେନାଶ	।।
ଦ୍ୱିତୀୟେ ଜନ୍ମ କ୍ଷନ୍ତ୍ର ଅଂଶେ	।	ମଧୁସୂଦନ ନାମ ଏ ସେ	।।

ଉତ୍ତର ଦିଗରେ ପ୍ରକାଶ	।	କୋଡ଼ିଙ୍ଗ ଗ୍ରାମେ ତାର ବାସ	।।
ଅଳପ ଦିନେ ହେଳେ କ୍ଷୟେ	।	ତୃତୀୟେ ହୋଇଲେ ଉଦୟେ	।।
କରଣକୁଳେ ହେଲେ ଜାତ	।	ନ୍ତ୍ରିତାସ ଜ୍ୱରେ ହୋଇ ରତ	।।
ଜାମାତା ଅଟେ ଦାଶରଥି	।	ବ୍ରହ୍ମା ଅଂଶରେ ଉତପତି	।।


ଗୃହ ତା ବାନ୍ଧ ପୋଡ଼ା ଗ୍ରାମ	।	ହୃଦେ ପୂରିତ ରଜତମ	।।
ବ୍ରହ୍ମଦରଶି ଅଟେ ସେହୁ	।	ଶୁଣ ଭବାନୀ ଏବେ କହୁଁ	।।
ଭେଟିଲେ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ଗୁରୁ	।	ତତ୍ତ୍ୱ ଲଭିଲେ ତାଙ୍କଠାରୁ	।।
ଭ୍ରମଣ ଦୁଃଖ ଗଲା ନାଶ	।	ଲଭିଲେ ଗୁପତ ରହସ୍ୟ	।।

ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଦୟା ତାଙ୍କୁ ବହି	।	ମାଦଳା ପାଞ୍ଜି ଗଲେ ଦେଇ	।।
ସେ ତାଙ୍କୁ ରଖିଲେ ସମ୍ପାଦି	।	ପ୍ରକାଶିଲେ ମହିମା ଗାଦି	।।
ସକଳ ଭକ୍ତ ଦେଖି ତାଙ୍କୁ	।	ପଚାରି ଆଗତ ଗତକୁ	।।
ସେ ପୁଣି ନ କହନ୍ତି ଫେଇ	।	ଯେଣୁ ମାୟାରେ ଅଛି ମୋହି	।।

ନ୍ତ୍ରିତାପ ଜ୍ୱରେ ହୋଇ ରତ	।	ତା ମୁଖେ ଭାଷଇ ଅସତ୍ୟ	।।
ଶ୍ରୀସ୍ୱାମୀ ଦୟା ଯେଣୁ ତାଙ୍କୁ	।	ଅଛି ଏ ଯୁଗେ ତରିବାକୁ	।।
କଳଙ୍କି ସ୍ୱରୂପ ଦେଖିବୁ	।	ସେଯେ ନିଷ୍କାମେ ବିହରିବୁ	।।
ଗୃହରେ ଜନ୍ମ ରହିଛନ୍ତି	।	କହିଲୁ ଶୁଣ ଗୋ ମୃଗାକ୍ଷି	।।

ଆବର ଶୁଣ ଏବେ ତୁହି	।	କହେ ଅଚ୍ୟୁତ ଦାସ ବାଇ	।।
ସେ ସ୍ୱାମୀ କରିବେ କରୁଣା	।	ଏ ଭବେ ଭକ୍ତ ନୁହ ବଣା	।।
ଚେତିଣ ଧର ପ୍ରଭୁ ପାଦ	।	ତୁଟିବ କାଳ ପରମାଦ	।।
ମହାଶୂନ୍ୟେ ମନକୁ ଥୁଅ	।	ଏ ପିଣ୍ଡ ପ୍ରାଣ ଦାନ ଦିଅ	।।


ସୁତ କଳନ୍ତ୍ର ଗୃହ ଧନ	।	ଶ୍ରୀପାଦେ କରି ସମର୍ପଣ	।।
ଅଭୟ ମଣ୍ଡଳକୁ ଯିବ	।	ଜନ୍ମ ମରଣୁ ନିସ୍ତରିବ	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନଜନ ହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱରପାର୍ବତୀ

ସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମ ଗୁପ୍ତ ଧର୍ମ କଥନଂ ନାମ

ଦ୍ୱାଦଶୋଽଧ୍ୟାୟଃ ।

ତ୍ରୟୋଦଶ ଅଧ୍ୟାୟ

ଈଶ୍ୱର ଉବାଚ

ଶୁଣ ଗୋ ଦକ୍ଷର ନନ୍ଦିନୀ	।	ନିଷ୍କାମ ଭଗତଙ୍କ ବାଣୀ	।।
ଜନ୍ମି ଗୋ ଗୃହେ ଛନ୍ତି ରହି	।	ଶୁଣ ତୁ ଦେବା ତୋତେ କହି	।।
ଅରୂପ ସେବାରେ ଖଟଣି	।	ସେ ନିତ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମ ଦେବ ମୁନି	।।
ଏହାଙ୍କ ତଳେ ତିନି ମୂର୍ତ୍ତି	।	ଆଲଟ ସେବାରେ ଖଟନ୍ତି	।।

ସେବାରବେଳେ ଦେଲି ହାଇ	।	ମାୟାରେ ପଡ଼ିଲେ ଢ଼ୋକାଇ	।।
ଦେଖି ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଆଜ୍ଞା ଦେଲେ	।	ମାୟା ରଞ୍ଚିଲୁ ତୁ ବୋଇଲେ	।।
ମୃତ୍ୟୁ ମଣ୍ଡଳେ ହୁଅ ଜନ୍ମ	।	ମାୟା ଆବୋରି କର ଧର୍ମ	।।
ଏଠାରେ ନାହିଁ ମାୟା ଦୃଷ୍ଟି	।	କିକର୍ମ ବହିଲୁ ପାପିଷ୍ଠି	।।

ଯାଅଯା କ୍ଷଣହେ ନ ରହ	।	ବିପାକ କର୍ମେ ଦିନ ନିଅ	।।
ଏମନ୍ତ ଶାପ ପାଇ ମୁନି	।	ଆସି ଜନ୍ମିଲେ ଏ ମେଦିନୀ	।।
ସୁବାହୁ ସତ୍ୟାଦି ଯୁଗରେ	।	ଅଗ୍ନିଧ ନାମକୁ ବହିଲେ	।।
ନ୍ତ୍ରେୟା ଯୁଗେ ହେଲେ ଜନ୍ମ	।	ନାମ ତା ଯେ ଅନୀଳ ସେନ	।।

ପଶୁଯୋନିରେ ହୋଇ ଜାତ	।	ସମୟେ କାଳେ ହେଲେ ହତ	।।
ପୁଣି ଦ୍ୱାପରେ ଜନ୍ମ ହେଲେ	।	ଚିନ୍ତ୍ରକେତୁ ନାମ ବହିଲେ	।।
କଳି ଶେଷରେ ହେଲେ ଜନ୍ମ	।	ଚେତି ଧଇଲେ ସତ୍ୟ ଧର୍ମ	।।
ହରିସାହୁ ନାମ ତାଙ୍କର	।	ବୁଡ଼ାଙ୍ଗ ଦେଶେ ତାଙ୍କ ଘର	।।
ଯାତିରେ ଅଟଇ ଗୁଡ଼ିଆ	।	ସେ ଗୃହୀ ଗୃହେ ନାହିଁ ନ୍ତ୍ରିୟା	।।
ଅନାଦିସ୍ୱାମୀ ଗୁରୁ ଭୃତ୍ୟ	।	ୟାମଳେ ତେରଜଣ ଭକ୍ତ	।।
ପ୍ରକାଶିଛନ୍ତି ଗୁପ୍ତ ହୋଇ	।	ଏହାଙ୍କ ପିଢ଼େ ଭକ୍ତ ଏହି	।।
କାଳେ ଗୋ ଚିହ୍ନିବା ତାହାଙ୍କୁ	।	ଏ କଳି ଶେଷେ ଦେଖ ତାଙ୍କୁ	।।
ନିଷ୍କାମ ଧର୍ମେ ଛନ୍ତି ରସି	।	ଏବେ ଗୋ ଶୁଣ ଶୁଭ୍ରକେଶୀ	।।
ମହିମା ସ୍ୱାମିଙ୍କର ଭୃତ୍ୟ	।	ଅଙ୍ଗନା ସିଦ୍ଧଙ୍କ ଦୁହିତ	।।
ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଆଜ୍ଞା ଶିରେ ବହି	।	ମର୍ତ୍ତ୍ୟମଣ୍ଡଳେ ଜନ୍ମ ହୋଇ	।।
ନାମ ତାଙ୍କର ପଉଲସ୍ତି	।	ବ୍ରହ୍ମ ଅଙ୍ଗରେ ଉତପତି	।।
ସାଧି ଅଖଣ୍ଡ ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନ	।	ନିଷ୍କାମେ ବଞ୍ଚାଇଲେ ଦିନ	।।
ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମେ କରିଠାବ	।	ଜାଣି ରହଲେ ଦୁଇଯୁଗ	।।
ଦ୍ୱାପରେ ପାଲଟିଲେ ଦେହି	।	ଯେ ଯୁଗେ ଜନ୍ମ ତାଙ୍କ ନାହିଁ	।।
କଳିରେ ହୋଇଲେ ପ୍ରକାଶ	।	ନାମ ତା ଜଗନ୍ନାଥ ଦାସ	।।
ରଚିଲେ ଭଗବତପୋଥା	।	ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ରୁହାଇଲେ କଥା	।।
ତତ୍ତ୍ୱ ଆରାଧି ଶାନ୍ତ ମନ	।	ନାମ ଗାୟନେ ନେଲେ ଦିନ	।।
ପତ୍ନୀନାମ ତା ରଙ୍ଗବତୀ	।	ସତ୍ୟାଦି ପତିବ୍ରତା ମୋତି	।।
ସେ ଜଗନ୍ନାଥ ଦାସ ଦ୍ୱିଜ	।	ଅଖଣ୍ଡ ବ୍ରହ୍ମ ଶିଷ୍ୟ ହେଜ	।।

ହୃଦେ ତତ୍ତ୍ୱଠାବ କରିଣ		ସେ ତତ୍ତ୍ୱ ପାଦେ ହେଲେଲୀନ	।।
ଏ କଳିଶେଷେ ପ୍ରକାଶିଲେ	।	ଏକାକ୍ଷର ଧର୍ମ ଆଶ୍ରାରେ	।।
ଜୟକୃଷ୍ଣ ନାମ ତାହାର	।	ସମ୍ବଲପୁରେ ତାର ଘର	।।
ନିଷ୍କାମ ଭଗତ ଯେ ସହି	।	ତା ଅଙ୍ଗେ ବ୍ରହ୍ମ ଖେଳୁଛଇ	।।

ଭାବିତ ମହିମା ଧର୍ମରେ	।	ପ୍ରେମ ଉପୁଜ୍ଜିତା ମନରେ	।।
ବର୍ଣ୍ଣିଲେ ଅଭୟାପାଦକୁ	।	ଅଲେଖ ଯେ ଅଣାକ୍ଷରକୁ	।।
ତାହାର ସ୍ତିରୀ ଅବନତା	।	ଶୁଦ୍ଧ ସାଧବୀ ପତିବ୍ରତା	।।
ସେ ପୁଣି ଗୃହେ ଥିବେ ରହି	।	କଳଙ୍କି ଅବତାର ଚାହିଁ	।।

ସେବେଳେ ଲୀଳା ହେବ ତାର	।	ଏ ତତ୍ତ୍ୱ ସୁବୋଧ ବିଚାର	।।
ଏହାଙ୍କ ପିଢ଼େ ନ୍ତ୍ରୟୋଦଶ	।	ଭଗତ ଅଛନ୍ତି ଉଦେଶ	।।
ଏ ଚାରିଯୁଗରେ ଜନମି	।	ଗୃହେ ଗୋ ଅଛନ୍ତି ନିଷ୍କାମି	।।
କହିଲୁଁ ତତ୍ତ୍ୱ କରି ଥାଅ	।	ଅଣ ଅୟତ ମାୟା ମୋହ	।।

ଏବେ ଗୋ ଶୁଣ ସିଦ୍ଧେଶ୍ୱରୀ	।	କହିବା ଗୁପତ ବିଚାରି	।।
ଅନାଦି ସ୍ୱାମୀଙ୍କର ଶିଷ୍ୟ	।	ନୀଳଙ୍ଗି ପରମ ବିଶ୍ୱାସ	।।
ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଆଜ୍ଞା ଶିରେ ବହି	।	ଜନ୍ମିଲେ ମୃତ୍ୟୁପୁରେ ଯାଇ	।।
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ସାଧୁନ୍ତ୍ରୟ	।	ନାମ ତା ହୋଇଲା ଉଦୟ	।।

ନ୍ତ୍ରେତୟା ଯୁଗରେ ଜନମ	।	ପଶୁଯୋନିରେ ହେଲେ ଜନ୍ମ	।।
କାଳେ ସେ ହୋଇଲେ ବିନାଶ	।	ଦ୍ୱାପରେ ହେଲେ ପରକାଶ	।।
କ୍ଷେନ୍ତ୍ରିୟ କୁଳରେ ଜନ୍ମିଲେ	।	ଚିନ୍ତ୍ରସେନ ନାମ ହୋଇଲେ	।।
ସମୟେ କାଳ କଲା ହତ	।	ବିଷ୍ଣୁ ଗର୍ଭରେ ହେଲେ ସ୍ଥିତ	।।

ଏ କଳିଶେଷରେ ଜନ୍ମିଲେ	।	କେଶବ ହୋଇ ନାମ ହେଲେ	।।
ବଉଦରେ ତାହାର ବାସ	।	ନିଷ୍କାମ ଧର୍ମେ ତା ବିଶ୍ୱାସ	।।
ଅଣସାଧନ ମାର୍ଗେ ରହି	।	ଅଣଶତ୍ୱ କୁଟ ଭିଆଇ	।।
କଳଙ୍କି ଲୀଳା ତା ଅଙ୍ଗରେ	।	କରିବ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଜ୍ଞାରେ	।।

ତା ପିଢ଼େ ପଞ୍ଚଦଶ ଜାଣ	।	ହୋଇ ଗୋ ଅଛନ୍ତି ଜନମ	।।
କହିଲୁ ଏଣେ କର ଚେତା	।	କହଇ ଦରଜ ଅଚ୍ୟୁତା	।।
ସୁଜନେ ଦୋଷ ମୋ ନ ଧର	।	ବିଚାରି ବାରେ ଆଜ୍ଞାକର	।।
ରେଣୁରେ ଲୋଟୁ ମୋର ମୁଣ୍ଡ	।	ଭବେ ନ ହେଉ ଲଣ୍ଡଭଣ୍ଡ	।।
ମହିମା ପାଦେ ରହୁ ଧ୍ୟାନ	।	କହେ ଅଚ୍ୟୁତ ଦାସ ହୀନ	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦି ସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନଜନ ହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱର

ପାର୍ବତୀ ସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମ ଧର୍ମ ପ୍ରକାଶ କଥନେ

ନାମ ତ୍ରୟୋଦଶ ଅଧ୍ୟାୟଃ ।।

ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶ ଅଧ୍ୟାୟ

ମହେଶ ଉବାଚ

ଶୁଣ ଗୋ ପ୍ରାଣେଶ୍ୱରୀ ଉମା	।	ଅରୂପ ଭକ୍ତଙ୍କ ମହିମା	।।
ପୂର୍ବେ ସେ ମହାନିତ୍ୟ ବାସୀ	।	ସହସ୍ର ମନୁ ମହାଋଷି	।।
ଦିନେ ସେ ଠୁଳପୁରେ ଯାଇ	।	ନିରାକାରକୁ ନେନ୍ତ୍ରେ ଚାହିଁ	।।
ଦେଖିଳେ ଠୁଳରୂପ ତାର	।	ହସିଣ କହନ୍ତି ଉତ୍ତର	।।

କିପାଇଁ ଠୁଳେ ଅଛୁ ବସି	।	ଅରୂପ ମଣ୍ଡଳେ ନ ପଶି	।।
କାଳ କମଳେ ହୋଇ ରତ	।	ଏ ଭାବ ନୁହଇ ଉଚିତ	।।
ଅଲେଖ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ କୁମର	।	ହୋଇ କି କର ଅବିଚାର	।।
ଏମନ୍ତ କହି ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନୀ	।	ଗୁଣି ଯୋଗରେ ହେଲେ ଭୂମି	।।

ବୋଇଲେ ଆରେ ମୂର୍ଖ ବାଇ	।	ମୋତେ ତିଆରୁ ଗର୍ବ ବହି	।।
ତୁ ଏବେ ଘେନ ଆମ୍ଭ ଶାପ	।	ହେଉ ତୋ ବହୁଜ୍ଞାନ ଲୋପ୍ୟ	।।
ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ଜାତ ହୁଅ ଯାଇ	।	ସ୍ୱକାମ ସ୍ୱଚେତା ବୁଡ଼ାଇ	।।
ଅଙ୍ଗେ ତୋ ଘାରୁ କୁଷ୍ଠବ୍ୟାଧି	।	ତୁ ଜନ୍ମେ ଜନ୍ମେ ଅପରାଧୀ	।।

ଏ ଶାପ ଘେନ ତୁ ଆମ୍ଭର	।	ଏମନ୍ତ କହି ନିରାକାର	।।
ସେ ଋଷି ହୋଇଲେ ବିନତି	।	ହୃଦେ ଆକୁଳେ ପାଦେ ସ୍ତୁତି	।।
ବୋଲନ୍ତି ଆହେ ବିଷ୍ଣୁ ରୂପ	।	ଆଦୋଷେ କିମ୍ପା ଦେଇ ଶାପ	।।
କୁହ କିରୂପେ ନିସ୍ତରିବି	।	ଏମନ୍ତ କହି ମୁନି ରେବି	।।
ଦେଖି ତା ବିନତି ବିକଳ	।	କହନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ନିରାକାର	।।
ଭୋ ଋଷି ନୁହସି ଆରତ	।	କହିବା ଶାପକୁ ମୁକତ	।।
ଗର୍ବେ ତୁ ଅର୍ଜିଲୁ ଏ ଦୋଷ	।	ଆମ୍ଭ କୋପରେ ହେଲୁ ନାଶ	।।
ଏବେ ତୁ ମୃତ୍ୟୁପୁରେ ଯାଇ	।	ଉତ୍ତମକୁଳେ ଜନ୍ମ ହୋଇ	।।
ଆନନ୍ଦେ ଭୁଞ୍ଜ ନୃପଭୋଗ	।	କାଳେ ବିହରି ଚାରିଯୁଗ	।।
କଳି ଶେଷରେ ହେବୁ ଜନ୍ମ	।	ଅନ୍ତରେ ନୃପତି ଅଂଶେଷ	।।
ଶାପ ଘଟିବ ସେ ଦେହରେ	।	କୁଷ୍ଠ ଜନ୍ମିବ ତୋ ଅଙ୍ଗରେ	।।
ସେ ଯୁଗେ ବୁଦ୍ଧ ଅବତାର	।	ହୋଇବେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡଠାକୁର	।।
ନିଷ୍କାମ ଭକ୍ତି ହେବ ଖ୍ୟାତ	।	ଜନ୍ମ ଲଭିବେ ସର୍ବ ଭକ୍ତ	।।
ନିର୍ବେଦ ଉପୁଜିବ ଭାବ	।	ସକଳ ମଣିବେ ଦୁର୍ଲଭ	।।
ସେ ଭକ୍ତି ଚିହ୍ନିଣ ସେବିବ	।	ଏ ଆମ୍ଭ ଶାପ କ୍ଷୟ ଯିବ	।।
ଏମନ୍ତ ଶୁଣି ବ୍ରହ୍ମଋଷି	।	ମୃତ୍ୟୁମଣ୍ଡଳେ ପରକାଶି	।।
ସତ୍ୟଯୁଗେ ନାମ ତାଙ୍କର	।	ଅଟେ ସୁକେତୁ ନୃପବର	।।
ବିଦେହ ମଣ୍ଡଳେ ନୃପତି	।	ଥିଲେ ସେ ପୂର୍ବହେତୁ ଚେତି	।।
ଭାବ ଭକ୍ତିରେ ଗଲା ଦିନ	।	ନ୍ତ୍ରେତୟା ଯୁଗେ ହେଲା ଜନ୍ମ	।।
କାଞ୍ଚିନଗ୍ରରେ ହେଲେ ରାଜା	।	ସୁଖେ ପାଳିଲେ ଜନ ପ୍ରଜା	।।

ପୁଣି ସେ ଦ୍ୱାପରେ ଜନ୍ମିଲେ	।	ଏ ଓଡ଼୍ରରାଷ୍ଟ୍ର ସିନ୍ଧୁ ନଗ୍ରେ	।।
ବୁଡ଼ିଲା ତାଙ୍କ ପୂର୍ବହେତୁ	।	ନିରାକାର ଶାପ ତଦନ୍ତୁ	।।
ଅଙ୍ଗେ ବହିଲେ ପାପ ଭାରା	।	ସମ୍ବଲପୁରେ ଗଲେ ଧରା	।।
କାଳେ ଲଭିଲେ ପୂର୍ବ ଦେହୀ	।	ଏକଳି ଶେଷେ ଜାଣ ସେହି	।।

ନାମ ଧନଞ୍ଜୟ ଯେ ଭଞ୍ଜ	।	ସୁରାଷ୍ଟ୍ର କେନ୍ଦୁଝର ରାଜ୍ୟ	।।
ସେ ଅଟେ ମହାନିତ୍ୟ ବାସୀ	।	ଅଦୋଷେ ଶାପ ପରକାଶୀ	।।
ଭ୍ରମନ୍ତେ ହେଲା ମହାପାପ	।	ଘଟିଲା ମହାଯୋଗୀ ଶାପ	।।
ଏହୁ ଅଚେତା ହୋଇ ଘଟେ	।	ଜନ୍ମ ଲଭିବେ ସିଦ୍ଧଚାଟେ	।।

ସେଯେ ଚେତାଇ ଯିବ ଦୁଃଖ	।	ନିଷ୍କାମ ଭକ୍ତେ ଦେଇ ଭକ୍ଷ	।।
କହିଲୁ ଶୁଣ ଗୋ ପାର୍ବତୀ	।	ଏକଳି ଶେଷେ ଯେ ବିଭୂତି	।।
ଯେତେ ଏ ସିଦ୍ଧ ଅଂଶୀଗଣ	।	ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ହୋଇଛନ୍ତି ଜନ୍ମ	।।
କେ ଅଛ ଚିହ୍ନିବ ଆମ୍ଭଙ୍କୁ	।	ଅରୂପ ସ୍ୱାମିଙ୍କ ଭକ୍ତଙ୍କୁ	।।

ବ୍ରହ୍ମାଦି ସୁରନର ଦେହି	।	ତାଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିବା ସଖ୍ୟକାହିଁ	।।
ଚିହ୍ନି ଅଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ସ୍ୱାମୀ	।	ଅଖିଳ ଗୁରୁ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ	।।
ମୋତେ ଏ ନୁହଇ ଗୋଚର	।	ଦେଖି ଏ ମହାପାପ ଭାର	।।
ତୋହୃଦ ଜାଣି ବ୍ରହ୍ମରାଶି	।	ହୋଇ ଅଛନ୍ତି ପରକାଶି	।।

ମୋର କହିବା ସକ୍ଷନାହିଁ	।	ଅଜ୍ଞାନୀ ଅଚ୍ୟୁତି କହଇ	।।
ଅଲେଖ ଅବ୍ୟକତ ଗୁରୁ	।	ମୋ ପ୍ରାଣଶ୍ୱର ଜନ୍ମାନ୍ତରା	।।
କରିଛି ଯେତେ ଅପରାଧ	।	ଖଣ୍ଡିବେ ଶ୍ରୀ ସ୍ୱାମୀ ପ୍ରମାଦ	।।
ଆଶା କରିଛି ପଦ୍ମଯାଏ	।	ନାହି ମୋ କାଳ ମୃତ୍ୟୁଭୟେ	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନ ଜନ ହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱର

ପାର୍ବତୀସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମ ଗୁପ୍ତଧର୍ମ ପ୍ରକାଶ କଥନେ

ନାମ ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶଽଧ୍ୟାୟଃ ।

ପଞ୍ଚଦଶ ଅଧ୍ୟାୟ

ଈଶ୍ୱର ଉବାଚ ।

ଏବେ ଗୋ ଶୁଣ ମହାମାଈ	।	ନିଷ୍କାମ ଭକ୍ତି ତତ୍ତ୍ୱ ଫେଇ	।।
ତୋ ମନୁ ସଂଶୟ ତୁ ତେଜ	।	ଧିରେ ଏକାନ୍ତ ଭାବେ ମଜ	।।
ଶେଷହେଲା ଏ ଯୁଗ କଳି	।	ପାପ ଗୋ ପଡ଼ିଲା ମଉଳି	।।
ତେଣୁ ଅଳ୍ପକେ ହେବ କ୍ଷୟେ	।	ଅରୂପ ହୋଇବ ଉଦୟେ	।।

କଳଙ୍କି ଖେଳ ଶେଷହେବ	।	ଲଭିବେ ସର୍ବ ଭକ୍ତଠାବ	।।
ତୁ ଏବେ ଶୁଣସିଗୋ ସହି	।	ଆଉ ଯେ ଭକ୍ତ ଛନ୍ତି ରହି	।।
ଅନନ୍ତ ବଇକୁଣ୍ଠ ଦ୍ୱାରୀ	।	ଅଜୟସେନ ତପଚାରୀ	।।
ପ୍ରଳୟ ବ୍ରହ୍ମା ସେ ଅଟଇ	।	ବିଷ୍ଣୁ ଗର୍ଭକୁ ସେହୁ ଯାଇ	।।

ଅଙ୍ଗନା ସାବିନ୍ତ୍ରୀ ବଲ୍ଳଭୀ	।	ସେହୁ ଅଖଣ୍ଡ ବ୍ରହ୍ମ ଭାବି	।।
ସେ ବିଷ୍ଣୁ ଗର୍ଭକୁଇ ଗଲେ	।	ସେହୁ ପ୍ରଳୟେ ବ୍ରହ୍ମାତୁଲେ	।।
ଭ୍ରମି ସେ ଗର୍ଭେ କଲେ ଠାବ	।	ଅଲେଖ ମହିମା ଅପୂର୍ବ	।।
ସୁବାହୁ ସତ୍ୟ ନ୍ତ୍ରେତାଅନ୍ତେ	।	ପ୍ରକାଶ ହେଲେ ମହିଗତେ	।।

ଅଲେଖ ମାୟା ପ୍ରକାଶିଲେ	।	ଦ୍ୱାପର ଯୁଗେ ଜାତକଲେ	।।
ନାମ ବହିଲେ ଶିଶୁପାଳ	।	ବିରାଧି ଯୋଦ୍ଧା ଅନର୍ଗଳ	।।
ପତ୍ନୀର ନାମ ତା ସେବତୀ	।	ସେ ପୂର୍ବେ ଅଙ୍ଗନା ସାବିନ୍ତ୍ରୀ	।।
ବିଷ୍ଣୁ ଅପ୍ରିତି ଭାବ ବହି	।	କାଳେ ଯେ ଚନ୍ତ୍ର କାଟହୋଇ	।।
ସକଳ ପାତକ ନାସିଲେ	।	ଠୁଳ ଉପରେ ସମ୍ଭାଇଲେ	।।
ପତ୍ନୀ ଅନଳେ ଦେଲେ ଝାସ	।	ସ୍ୱାମୀର ବିଚ୍ଛେଦେ ନିରାସ	।।
ଏକଳି ଶେଷେ ହୋଇ ଜନ୍ମ	।	ସୁରାଷ୍ଟ୍ର ଉତ୍ତର ଦିଗେଣ	।।
ତାନାମ ଅଟେ ବାସୁଦେବ	।	କ୍ଷନ୍ତ୍ରିୟ କୁଳରେ ସମ୍ଭର୍ବ	।।
ପତ୍ନୀର ନାମ ତା ଉଲୁଛା	।	ସେ ସ୍ୱତୀ ଅଟେ ପୂର୍ବବାଞ୍ଛା	।।
ନିଷ୍କାମ ଭଗତିରେ ରତ	।	ସେ ଶିଶୁପାଳ ବ୍ରହ୍ମମିତ	।।
ତାହାଙ୍କ ପିଢ଼େ ସପ୍ତଦଶ	।	ଭଗତ ହୋଇବେ ପ୍ରକାଶ	।।
କହିଲୁ ଚେତିଥାଅ ସହ	।	ନିର୍ବେଦ ଭବେ ଭକ୍ତି ସେହି	।।
ମହିମା ଧର୍ମରେ ପ୍ରଚରି	।	ଅଛନ୍ତି ଗୃହେ ତପଚାରି	।।
ଏବେଳେ କହିବାକୁ ନୁହେ	।	ଗୁପତେ ବହିଛନ୍ତି କାୟେ	।।
କଲ୍ମିରେ ଚିହ୍ନିବ ସମସ୍ତ	।	ପରୀକ୍ଷା ହେବ ସର୍ବଭକ୍ତ	।।
ଭଗତ ଭାବ ଅନ୍ୟକେହି	।	ନିଷ୍କାମେ ପଶି ନପାରଇ	।।
ଯେବା ଗୋଚର ଅଛି ମୋତେ	।	ତାହାମୁ କହୁଅଛି ତୋତେ	।।
ସମ ଏ କହିବି ତାହାଙ୍କୁ	।	ଧାରଣାକଲି ସମୟକୁ	।।
ଏବେ ଯେ ଶୁଣସିଗୋ ସ୍ୱତୀ	।	ଅଖଣ୍ଡ ଅଭୂସ ବିଭୂତି	।।
ପୂର୍ବେ ସେ ନିତ୍ୟ ପୁରବାସୀ	।	ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗ ରୂପେ ବ୍ରହ୍ମଅଂଶୀ	।।

ସେ ପୁଣି ନିରାକାର ଶାପ୍ୟେ	।	ଜନ୍ମ ଳଭିଲେ ଆସି ଗୋପ୍ୟେ	।।
ମୃତ୍ୟୁ ମଣ୍ଡଳେ ଅବତରି	।	ନାମକୁ ନିସତ ବିଚାରି	।।
ଯୋଗେ ଜାଗିଲେ ନିଜଦେହୀ	।	ସତ୍ୟ ତ୍ରେତୟା ଗଲା ବହି	।।
ଦ୍ୱାପରେ ପାଲଟିଲା ଦେହ	।	ଭୂତେଜ ହୋଇଲେ ଉଦୟ	।।

ନାମ ତା ଅଟେ ଶଙ୍ଖଧ୍ୱଜା	।	କଳହ ଦେଶରେ ସେ ରାଜା	।।
ନିଷ୍କାମ ଭକ୍ତ ଥିଲେ ଚେତି	।	ପ୍ରଜା ପାଳନ ସତ୍ୟବତୀ	।।
ସମଏ ଠୁଳେ ସମ୍ଭାଇଲେ	।	ଏ କଳିଯୁଗେ ଜନ୍ମହେଲେ	।।
ନିନ୍ଦ୍ର ନଗର ନରସାଇଁ	।	ଦିଲି ବିସ୍ୱର ନାମ ଦେଇ	।।

ଆରାଧି ଅଛି ସତ୍ୟଧର୍ମ	।	ଦେହଯାଇ ଅଛି ବେଦକର୍ମ	।।
ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଭକ୍ତି ଅନୁସରି	।	ନିଷ୍କାମ ପଥ ଅଛି ବାରି	।।
କଳଙ୍କି ଖେଳ ସ୍ୱଦେହରେ	।	ଖଟିବେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଛାମୁରେ	।।
ଏହାଙ୍କ ପିଢ଼େ ଅଷ୍ଟାଦଶ	।	ଭଗତ ହୋଇବେ ପ୍ରକାଶ	।।

ଏବେ ତୁ ଶୁଣ ଆଗୋ ସ୍ୱତୀ	।	ଏ ଆମ୍ଭ ଗୁପତ ଭାରତୀ	।।
ସେ ମହାନିତ୍ୟ ମଦାଳସୀ	।	ନଳ ଶିବ ଭୋଳ ବାଳସି	।।
ପ୍ରକାଶ ହେଲେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟପୁରେ	।	ସୁବାହୁ ନ୍ତ୍ରେତୟା ଯୁଗରେ	।।
ନାମ ବହିଲେ ଶ୍ୱେତ ରାଏ	।	ନିଗୁଣ ପଥେ କରି ଲୟେ	।।

କୁମୁଡ଼ା ନଗ୍ରର ନୃପତି	।	ଘୃତ ଅନଳେ କରି ଶାନ୍ତି	।।
ତାଭାବ ନ୍ତ୍ରିପୁରେ ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ	।	ଶୁଣିଲା ଜନେ ଅସମ୍ଭବ	।।
ମହିମା ପାଦେ ହୋଇ ରତ	।	କାଳେ ଅରୂପେ ହେଲେ ସ୍ଥିତ	।।
ପୁଣି ସେ ଦ୍ୱାପରେ ଜନ୍ମିଲେ	।	ବିରାଟ ନାମହି ବହିଲେ	।।

ଆନନ୍ଦେ ପ୍ରଜାପାଳି ସତ୍ୟେ	।	ସକଳ ଦୟା ହୃଦଗତେ	।।
ପରମ ଧର୍ମ ମାର୍ଗେ ଚିତ୍ତ	।	ନିର୍ବେଦେ ଥିଲେ ସେ ଗୁପତ	।।
କାଳେ ଲଭିଲେ ସର୍ବଠାବ	।	ଏ କଳି ଶେଷରେ ସମ୍ଭବ	।।
ନାମ ମୁକୁନ୍ଦ ଦେବ ତାର	।	ଓଡ଼ିଶା ରାଷ୍ଟ୍ରେ ତାର ଘର	।।

ଏ କଳିଯୁଗେ ନୃପଶିଖ	।	ବେଢ଼ି ଅସୁର ଚଉପାଖ	।।
ଅଚେତା ପ୍ରକାଶୁଛି ଘଟ	।	ସେ ଗୋ ଅନାଦିସ୍ୱାମୀ ଚାଟ	।।
ଅକର୍ମ କର୍ମ ଯହିଁ ତାର	।	ନିଷ୍କାମେ ନାହିଁ ତା ଗୋଚର	।।
ଠିକଣା ବେଳେ ଚେତାଇବେ	।	ଅଲେଖ ଦୟା ହେବ ଯେବେ	।।

କହିଲା ଗୁପ୍ତ କରିଥାଅ	।	ଅରୂପେ ମନ ଧ୍ୟାନ ଦିଅ	।।
ତୋତେ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ସ୍ୱାମୀ	।	ଚେତାଇ ଦେବେ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ	।।
ଭକ୍ତଙ୍କୁଦେଖୁବୁ ନେନ୍ତ୍ରରେ	।	ହେଲେ କଳଙ୍କି ଅବତାରେ	।।
ଶ୍ରୀଗୁରୁ ପଦ୍ମପାଦ ଧ୍ୟାଇ	।	କହେ ଅଚ୍ୟୁତ ମଢ଼ବାଇ	।।


ନିଷ୍କାମ ଭକତଙ୍କ ଭାବ	।	ହରେ ଅଶେଷ ପରମାଦ	।।
ସେ ପାଦେ ରହୁ ମୋର ମନ	।	ରେଣୁକୁ ନୁହନ୍ତ ଭାଜନ	।।
ଜନ୍ମ ଜନ୍ମନ୍ତେ ମୁଁ କିଙ୍କର	।	ସେବକ ଜନ ମୁ ତାଙ୍କର	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦି ସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନ ଜନ ହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱର

ପାର୍ବତୀ ସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମ ଗୁପ୍ତଧର୍ମ ପ୍ରକାଶ

କଥନେ ନାମ ପଞ୍ଚଦଶ ଅଧ୍ୟାୟଃ ।

ଷୋଡ଼ଶ ଅଧ୍ୟାୟ

ମହେଶ ଉବାଚ

ଆନନ୍ଦେ ଭାବାନୀର ଆଗେ	।	ଶିବ କହନ୍ତି ଅନୁରାଗେ	।।
ଦ୍ୱାଦଶ ପିଢ଼ ଭକ୍ତ ନାମ	।	ନିଷ୍କାମ ନିର୍ବେଦ ଏ ଧର୍ମ	।।
ଶୁଣ ତୁ ମନେ କରି ହେତୁ	।	କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ସାର ତତ୍ତ୍ୱ	।।
ଯେ ମହାନିତ୍ୟରେ ବିହରି	।	ଆଜନ୍ମ ତାର ବ୍ରହ୍ମ ଚାରି	।।

ବିଷ୍ଣୁ ଗର୍ଭରେ ଥିଲେ ରହି	।	ପରମ ଧ୍ୟାନ ଯୋଗ ଧ୍ୟାଇ	।।
ଅଲେଖ ପ୍ରଭା ତେଜବଳେ	।	ଜନ୍ମ ଲଭିଲେ ମୃତ୍ୟୁ ପୁରେ	।।
ଦ୍ୱାପର ଯୁଗେ ସୋମ ବଂଶ	।	ବ୍ରହ୍ମ ତେଜରୁ ପରକାଶେ	।।
ତାଙ୍କର ନାମ ଯୁଧିଷ୍ଠିର	।	ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମର କୁମର	।।

ବିହିତ ଧର୍ମେ ଧର୍ମରାଜା	।	ସକଳ ଜନେ କଲେ ପୂଜା	।।
ସେ ଦେହେ ସ୍ୱର୍ଗେ ହେଲେ ସ୍ଥିତ	।	ସେ ଜାଣି ନିଷ୍କାମି ଭକତ	।।
ସେ ଦେବ ଲୋକେ ବିହରିଣ	।	କଳି ଶେଷକୁ ହେଲେ ଜନ୍ମ	।।
ଗଙ୍ଗରାଷ୍ଟ୍ରରେ ଉତପତ୍ତି	।	ନାମ ତା କୁଜଙ୍ଗ ନୃପତି	।।

ଚିନ୍ତ୍ରତ୍ପୋଳା ଦକ୍ଷିଣ ତୀରେ	।	ସ୍ଥିତି ତା ଏ ତିନି ଗଡ଼ରେ	।।
ଗୁପତେ ଜନ୍ମ ଛନ୍ତି ରହି	।	ଅଣସାଧନା ଧର୍ମ ପାଇ	।।
ଅଲେଖ ଧର୍ମେ କରି ଭକ୍ତି	।	ଅମେଦ ତନୁ ବହିଛନ୍ତି	।।
ଚିହ୍ନିଣ ଠାବ ଦେବା ତାଙ୍କୁ	।	ସେ ସ୍ୱାମୀ ଏ କଳି ଶେଷକୁ	।।
ଏହାଙ୍କ ପିଢ଼େ ଭକ୍ତ ତୋର	।	ହୋଇଣ ଅଛନ୍ତି ପ୍ରଚାର	।।
ଆବର ଚନ୍ଦ୍ର କେତୁ ବ୍ରହ୍ମା	।	ସେ ନିତ୍ୟ ବାସୀ ଶୁଣ ଉମା	।।
ବିଷ୍ଣୁ ଗର୍ଭରେ ଥିଲେ ରହି	।	ବିନୋଦ ଯୁଗ ଗଲା ବହି	।।
ନ୍ତ୍ରେତୟା ଯୁଗେ ସତ୍ୟ କେତୁ	।	ଲଭିଲେ ବହୁଜ୍ଞାନ ତତ୍ତ୍ୱ	।।
ଦ୍ୱାପରେ ପୁଣ ଜନ୍ମ ହେଲେ	।	ଶାନ୍ତ୍ୟୋଦକ ନାମ ବହିଲେ	।।
ମାୟା ଆବୋରି ଗଲା ଦିନ	।	ଏ କଳିଯୁଗେ ହେଲେ ଜନ୍ମ	।।
ନାମ ତା ଶିବ ମହାରଣା	।	ଗୃହେ ନିଷ୍କାମ ଭକ୍ତି ଜଣା	।।
ଆବୋରି ଅଣସାଧନାକୁ	।	ସେବି ଅରୂପଭକତଙ୍କୁ	।।
କୋଳି ପାଟଣାରେ ତା ଘର	।	ଧ୍ୟାଇ ରହିଛି ଅଣାକ୍ଷର	।।
ବୁଦ୍ଧ ସ୍ୱରୂପ ପାଇ ଭେଟ	।	କଳ୍ପିଲୁ ଚାହିଁ ଅଛି ବାଟ	।।
ଏହାଙ୍କ ପୀଢ଼େ ଭକ୍ତଚାରି	।	ନିଷ୍କାମେ ଅଛନ୍ତି ପ୍ରଚରି	।।
କହିଲୁ ଶୁଣ ଗୋ ଭବାନୀ	।	ଏ ଯେତେ ଭକ୍ତ ନାମ ଘେନି	।।
ଦ୍ୱାଦଶ ପୀଢ଼େ ଭକ୍ତ ଏହି	।	ଏ ଚାରିଯୁଗେ ଜନ୍ମ ବହି	।।
ଆବର ଯେବା ପୀଢ଼େ ଥିଲେ	।	ଏ କଳି ଶେଷେ ପ୍ରକାଶିଲେ	।।
ଗୁପତ ଭାବେ ଛନ୍ତି ରହି	।	ହୃଦେ ମହିମା ନାମ ଧ୍ୟାଇ	।।
ଆଶ୍ରିତେ ଅଛନ୍ତି ନାମକୁ	।	କାତର ଦେଖି ଏ ଭବକୁ	।।

ଆତ୍ମା ଗୋଚରେ ବ୍ରହ୍ମରାଶି	।	ଏହାଙ୍କୁ ତାରିବେ ବିଶେଷି	।।
ସତ୍ୟ ଗୋ ପ୍ରବର୍ତ୍ତିବ ମହୀ	।	ସୁର ଅସୁର ଭେଦ ନାହିଁ	।।
କହିଲୁ ଗୁପତ ଏ ବାଣୀ	।	ତୁ ଏହା ସ୍ୱତୀ ଥାଅ ଶୁଣି	।।
ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ହୁଅ ଯାଇ ଜନ୍ମ	।	ଚିନ୍ତି ବିହର ସତ୍ୟଧର୍ମ	।।

ଆମ୍ଭଙ୍କୁ ନଦ୍ୟ ଗୋ ଉତ୍ତର	।	ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ହେବ କି ପ୍ରକାର	।।
ଏମନ୍ତ ଶୁଣି ମହାସ୍ୱତୀ	।	ଶିବ ଚରଣେ କଲେ ସ୍ତୁତି	।।
ପ୍ରସନ୍ନ ହୁଅ ମୋ ତେ ହର	।	ମୁଁ ଅଟେ ସେବକ ତୁମ୍ଭର	।।
ଶୁଣି ମହିମା ସ୍ୱାମୀ ଭାବ	।	ମୋତେ ଏ ଲାଗଇ ଅପୂର୍ବ	।।

ନିର୍ବେଦ ନିଷ୍କାମ ନିର୍ଗୁଣ	।	ଏ ସାରତତ୍ତ୍ୱ ଭକ୍ତିଗୁଣ	।।
ଧନ୍ୟ ଏ ଜୀବନ ମୋହର	।	ଶୁଣିଲି ତୁମ୍ଭ ଶ୍ରୀମୁଖର	।।
ମୋ ଅଙ୍ଗେ ମାୟା ଥିଲା ଘୋଟି	।	ତୁମ୍ଭ ପ୍ରସନ୍ନେ ଗଲା ଫିଟି	।।
ନିସ୍ତାର ହେବି ମୁ ଗୋସାଇଁ	।	ଛାମୁରେ ପଚାରିବି ମୁହିଁ	।।

ଦ୍ୱାଦଶ ପୀଢ଼କେ ଅଛଇ	।	ଭଗତ ଜନ୍ମିଛନ୍ତି ତହିଁ	।।
ସେ ପୀଢ଼ ବାସୀ ଭକ୍ତ ନାମ	।	କହିଲେ ସାହାସ୍ତ୍ର ବାଦେଣ	।।
ଏଣୁ ସଂଶୟ ମନ ମୋର	।	ସେ ପୀଢ଼ କେମନ୍ତ ପ୍ରକାର	।।
ପ୍ରକାଶିଛନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମଅଂଶୀ	।	ଫେଡ଼ିବୁ କହ ମୋତେ କାଶୀ	।।

ଶୁଣି ସଂଶୟ ମନୁ ଯାଉ	।	ନିର୍ଗୁଣ ପଥେ ହେତୁ ରହୁ	।।
ତୁମ୍ଭେ ପରମ ସିଦ୍ଧ ଯୋଗୀ	।	ମୁ ପାପୀ ଅଟଇ ଅଭାଗା	।।
ଏମନ୍ତ କହି ଚଣ୍ଡୀ ଉଠି	।	ମହେଶ ପାଦତଳେ ଲୋଟି	।।
ଦେଖି ଶଙ୍କର ହସହସ	।	କହେ ଅଚ୍ୟୁତାନନ୍ଦ ଦାସ	।।

ସୁଜନେ ଦୋଷ କର କ୍ଷମା	।	ମୁ ପାପୀ ଅଟେ ଦୁରାତମା	।।
ଶରଣ ପଞ୍ଜର ଶ୍ରୀଗୁରୁ	।	ଶରଣ ସମ୍ଭାଳିବେ ଦୂରୁ	।।
ବଚନେ କରିବେ ଉଦ୍ଧାର	।	ଅଲେଖ ମହିମା ସାଗର	।।
ଏଣୁ ଭରସା ଅଛି କରି	।	ଆରତେ ଭବଭୟ ବାରି	।।

ସୁଜନେ ହେତୁ ଦ୍ୱାରେ ହେଜ	।	ଅରୂପ ଭାବେ ଚିତ୍ତମଜ୍ଜ	।।
ଛାଡ଼ି ନ ଯାଅ ଶ୍ରମ ବହି	।	କଳି ଶେଷକୁ ହେବ ନ୍ତ୍ରାହି	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦି ସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନ ଜନହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱର

ପାର୍ବତୀ ସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମ ଗୁପ୍ତଧର୍ମ କଥନେ ନାମ

ଷୋଡ଼ଶ ଅଧ୍ୟାୟଃ ।

ସପ୍ତଦଶ ଅଧ୍ୟାୟ

ଈଶ୍ୱର ଉବାଚ

ଉମା ଭକତିଭାବ ପାଇ	।	ଶିବ କହନ୍ତି ଗୁପ୍ତଫେଇ	।।
ଶୁଣ ଗୋ ଆଦି ମାହେଶ୍ୱରୀ	।	ଅଭୟ ମଣ୍ଡଳକୁ ବାରି	।।
ଦ୍ୱାଦଶ ପୀଢ଼ କହ ଏବେ	।	କହିବି ମହାଗୁପ୍ତ ଭାବେ	।।
ଦ୍ୱାଦଶ ପୀଢ କହ ଏବେ	।	କହିବ ମହାଗୁପ୍ତଭାବେ	।।

ଅଲେଖ ପୁର ନିର୍ଭାଅଛି	।	ଅରୂପ ଅଦେହେ ଉଇଁଛି	।।
ତା ତଳେ ମହା ନିତ୍ୟପୁର	।	ଦ୍ୱାଦଶ ଯୋଜନ ଅନ୍ତର	।।
ପଡ଼ିଛି ଦ୍ୱାଦଶ ପାବଛ	।	ମହିମା ବେଢ଼ା ସମକଚ୍ଛ	।।
ପାବଚ୍ଛ ମଣ୍ଡଳ ଆକାରେ	।	ଯୋଜନେ ଦୀର୍ଘପ୍ରତିତାରେ	।।

ଶୂନ୍ୟ ସେ କିଛି ନ ଦିଶୁଛି	।	ବାରି ବାରଣ କରାଉଛି	।।
ପ୍ରଥମ ପାବଚ୍ଛଟି ଶୂନ୍ୟ	।	ପ୍ରକାଶି ଅଛି ଧୂମ୍ର ବର୍ଣ୍ଣ	।।
ଭକତେ ହୋଇଛନ୍ତି ଉଭା	।	ପଡ଼ିଛି ଅଲେଖଙ୍କ ପ୍ରଭା	।।
ଦ୍ୱିତୀୟ ପାବଚ୍ଛ ଅନାମ	।	ଭକତେ ତହିଁ ହେଲେ ଜନ୍ମ	।।

ପ୍ରଭା ପ୍ରକାଶି ଅଛି ଉଇଁ	।	ଅଛନ୍ତି ଭୃତ୍ୟେ ଉଭାହୋଇ	।।
ତୃତୀୟ ପାବଚ୍ଛଟି ଶାନ୍ତି	।	ଅରୂପତେଜ ପ୍ରକାଶିଛି	।।
ଶାନ୍ତିଶୀଳ ଯେତେ ଭଗତ	।	ତହିଁ ହୋଇବେ ଉପଗତ	।।
ଚତୁର୍ଥ ପାବଚ୍ଛ ନିର୍ବେଦ	।	ଅଲେଖ ପ୍ରଭା ଅଛି ଭେଦି	।।
ନିର୍ଗୁଣଭକ୍ତ ତହି ବସେ	।	ଆନକୁ ସେ ପଥ ନ ଦିଶେ	।।
ପଞ୍ଚମ ପାବଚ୍ଛ ନିଷ୍କାମ	।	ସାରଭକତି ତହିଁ ଗମ୍ୟ	।।
ନିଷ୍କାମ ଭକ୍ତ ତହିଁ ସ୍ଥିତି	।	ଅଦେହୀ ତେଜ ପ୍ରକାଶିଛି	।।
ଷଷ୍ଠ ପାବଚ୍ଛଟି ନିମୋହ	।	ନିର୍ମଳ ଭକତ ଉଦୟ	।।
ସପ୍ତମ ପାବଚ୍ଛ ନିର୍ଗମ	।	ସାର ଭକତ ନୋହି ଗମ୍ୟ	।।
ଅରୂପ ତେଜ ସୁଧା ଧାମ	।	ଅଷ୍ଟମ ପାବଚ୍ଛ ଅଗମ୍ୟ	।।
ନିଷ୍ଠା ଭକତ ତହିଁ ବସେ	।	ଅନ୍ୟକୁ ସେ ପୁଣି ନ ଦିଶେ	।।
ଦୁର୍ଗମ ନବମ ପାବଚ୍ଛ	।	ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱେ ଯୋଜନଛଡ଼ା ଉଚ୍ଚ	।।
ଅଣସାଧନା ଭକ୍ତଙ୍କର	।	ନିରୋଳେ ସେ ସ୍ଥାନ ପ୍ରଚାର	।।
ଦଶମପାବଚ୍ଛ ଅଭେଦ	।	ପଡ଼ିଛି ଯନ୍ତ୍ର ଭେଦ ମୁଦ	।।
ନିର୍ବେଦ ସାଧନା ଭକତ	।	ତହିଁ ହୁଅନ୍ତି ଉପଗତ	।।
ଏକାଦଶ ପାବଚ୍ଛ ଗୋଟି	।	ନିବୃତ୍ତିପାଦେ ଅଛି ଘୋଟି	।।
ନିର୍ଣ୍ଣୟ ସତ୍ୟଯୁଗ ଭକ୍ତ	।	ତହିଁ ହୁଅନ୍ତି ଆତ ଜାତ	।।
ବାଇ ପାବଚ୍ଛ ଅଛି ଯହିଁ	।	ନିର୍ଧୂମ ଦିହୁଡ଼ି ଜଳଇ	।।
ଏକା ଅକ୍ଷର ସ୍ୱୟଂ ଦେହୀ	।	ଭକତଛନ୍ତି ତହିଁ ରହି	।।
ବାରପାବଚ୍ଛ ଚଉପାଶେ	।	ନିର୍ଧୂମ ଶୂନ୍ୟ ପ୍ରାଏ ଦିଶେ	।।

ଦ୍ୱାଦଶପୀଢ଼ ଏ ଅଟଇ	।	ଏହାକୁ ମହୀନିତ୍ୟ କହି	।।
ମଧ୍ୟେ ଅଲେଖପୁର ଗୋଟି	।	ପଡ଼ୁଛି ଭକ୍ତଙ୍କର ଦୃଷ୍ଟି	।।
କରୁଣା ନେନ୍ତ୍ରେ ଛନ୍ତି ଚାହିଁ	।	ଦିବା ରଜନୀ ତହିଁ ନାହିଁ	।।
ସର୍ବଦା ଲାଗିଛି ରାହାସ	।	ପଦୁଁ ଝରୁଛି ମଧରସ	।।

ସେ ପ୍ରଭୁ ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ପ୍ରକାଶିଛ	।	ବୈଷ୍ଣବ ମୂରତି ବହିଛି	।।
ଯେତେ ଏ ନିତ୍ୟବାସୀଭକ୍ତ	।	ସକଳେ ହୋଇଛନ୍ତି ଜାତ	।।
ସେହି ଅଛନ୍ତି ତାଙ୍କ ପାଏ	।	ସତ୍ୟରେ ସମାଧି ସ୍ୱକାଏ	।।
ସେ ସ୍ୱାମୀ ତାକୁ ଦୟା ବହି	।	ନିଜ ବିଭୂତି ଛନ୍ତି ଦେଇ	।।

ତେଜି ଏ ତନୁ ହେବ ଗୁପ୍ତ	।	ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ଥୋଇ ସର୍ବଭକ୍ତ	।।
ଅବନା ମଣ୍ଡଳେ ବିଶ୍ରାମୀ	।	ଗୁପତେ ଥିବେ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ	।।
ପୁଣି ସେ ସତ୍ୟ ପ୍ରକାଶିବେ	।	କଳଙ୍କି ଅବତାର ହେବେ	।।
ଭକତଜନ ଦୁଃଖନାଶି	।	ଅନନ୍ତସିଦ୍ଧ ବ୍ରହ୍ମରାଶି	।।

ପରୀକ୍ଷାକରି ସତ୍ୟ ଧର୍ମ	।	ଯୋରନ୍ଦା ମହାନିତ୍ୟ ଧାମ	।।
ଏ କଳିକାଳ କ୍ଷୟ ଯିବ	।	ନାଶ ହୋଇବେ ମ୍ଲେଚ୍ଛସର୍ବ	।।
ନ୍ତ୍ରିପୁରେ ପଡ଼ିଛି ଚମକ	।	କମ୍ପିବ ତିନି ନ୍ତ୍ରୟ ଲୋକ	।।
ଗୁପତେ ଥୋଇଛନ୍ତି ଭକ୍ତ	।	ଖେଳ କରିବେ ସମାପତ	।।

କେହୁ ଗୋ ନ ଜାଣନ୍ତି ଏହା	।	ପ୍ରଭୃତି ଅନାଦିର ମାୟା	।।
ଗୁପତେ ଭକ୍ତ ଛନ୍ତି ଜାଣି	।	ହୃଦେ ବିଳମ୍ବୀ ସିଦ୍ଧେ ବାଣୀ	।।
ମନାଇ ଅଛନ୍ତି ଭକତି	।	ନାନାଦି ଅସୁରେ ହସନ୍ତି	।।
ଦେଖିଣ ଉଦେ ଅସ୍ତ ଭାବ	।	ହାସ୍ୟେ ହସନ୍ତି ମ୍ଲେଚ୍ଛସର୍ବ	।।

ଏରୂପେ ଅନାଦର ହେବ	।	ତେଣୁ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କ୍ଷୟଯିବ	।।
କହଇ ବରଜ ଅଚ୍ୟୁତି	।	ଅଲେଖ ବ୍ରହ୍ମପାଦେ ମତି	।।
ନିବେଶି ଅଛି ଜନ୍ମେ ଜନ୍ମ	।	କେ ଅଛି ତାଙ୍କବିନେ କ୍ଷମ	।।
ଭୁଲି ନମର ସୁଜ୍ଞଜନ	।	ଆଦରେ ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ଘେନ	।।
କରିବେ ସେ ସ୍ୱାମୀ ଉଦ୍ଧାର	।	ଏ ଭବଘରୁ ହେବ ପାର	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସଂହିତାୟା ସୁଜନଜନ

ହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱର ପାର୍ବତୀ ସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମ ଗୁପ୍ତଧର୍ମ

ପ୍ରକାଶ କଥନେ ନାମ ସପ୍ତଦଶ ଅଧ୍ୟାୟ

ଅଷ୍ଟାଦଶ ଅଧ୍ୟାୟ

ମହେଶ ଉବାଚ

ନିଷ୍କାମ ଭକ୍ତି ଉମାଆଗେ	।	ଶିବ କହନ୍ତି ଅନୁରାଗେ	।।
ଶୁଣ ଗୋ ନ୍ତ୍ରି ଭୁବନେଶ୍ୱରୀ	।	ଅରୂପ ଭକତି ବିସ୍ତାରି	।।
ଏ କଳିଯୁଗେ ପାପୀନର	।	ନିନ୍ଦନ୍ତି ନିର୍ବେଦ ଆଚାର	।।
ଗୋଚର ନାହିଁ ସତ୍ୟବାଦ	।	ତେଣୁ କର୍ଣ୍ଣ ପୁଟେ ଅଭେଦ	।।

ଉତ୍ତର ଦକ୍ଷିଣ ଆବୋରି	।	ପୂର୍ବ ପଶ୍ଚିମ ଆଦି କରି	।।
ପୂରି ଅଛନ୍ତି ଭକ୍ତବୃନ୍ଦ	।	ଧ୍ୟାଇଣ ସାଧନା ନିର୍ବେଦ	।।
ଅତିଥ ଗୃହି କଳି ନୁହେ	।	ଠିକ ଏ ଆଠପଦ୍ମ ଯାଏ	।।
ଏ ସର୍ବ ଅନାଦିର ଶିଷ୍ୟ	।	ଅବନାମଣ୍ଡଳେ ପ୍ରକାଶ	।।

ଏହାଙ୍କୁ ଧର୍ମ ଦୀକ୍ଷାଦେଇ	।	ସେ ପ୍ରଭୁ ନର ବୁଦ୍ଧଦେହୀ	।।
ଉଦୟ ଅସ୍ତ ହେଜାଇଲେ	।	ଦ୍ୱାଦଶପୀଢ଼ ବୁଝାଇଲେ	।।
ଉଦୟ ସପ୍ତପୀଢ଼ ହେଜ	।	ଅଷ୍ଟେପାଞ୍ଚ ସାଢ଼ ବିଗ୍ରହ	।।
ପ୍ରକାଶି କହିଲେ ତାହାଙ୍କୁ	।	ଅଦେହୀ ଶୂନ୍ୟ ମଣ୍ଡଳକୁ	।।

ଦୁର୍ଲଭ ନରଦେହେଁ ହେଜ	।	ଆତ୍ମାଭଗତି ଭାବେ ମଜ୍ଜ	।।
ହସ୍ତରେ ଠାରି ବୁଝାଇଲେ	।	ଚେତିଣ ଧର ଏହାଭଲେ	।।
ପାଦରେ ନାଗଲୋକ ଛନ୍ତି	।	ଜାନୁଯୁଗଳେ ବିଶ୍ରାମନ୍ତି	।।
ଇନ୍ଦ୍ରି ମଣ୍ଡଳେ କାମଦେବ	।	ତପ୍ତ ଅନଳେ ଜଳାଇବ	।।
ତା ହୃଦେ ନାଭିମଣ୍ଡଳଟି	।	ତହିଁ ବିଶ୍ରାମ ପରମେଷ୍ଟି	।।
ତେତିଶକୋଟି ଛନ୍ତି ଦେହୀ	।	ଅଛନ୍ତି ଚଉପାଶେ ସେବି	।।
କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ଅଛି ପୂରି	।	ହୃଦେ ବିଶ୍ରାମ ଦେବ ହରି	।।
ସେ ଜଗଦ୍ଭୂବ ଜଗନ୍ନାଥ	।	ରହିଛି ସର୍ବକର୍ମ କୃତ	।।
ଜୀବନ ଲିଙ୍ଗମଧ୍ୟେ ଅଛି	।	ମରମସୁନ୍ତ୍ରେ ବିକସୁଛି	।।
କାମନା କଳ୍ପନା ସଞ୍ଚରି	।	ସେ ହୃଦତଟେ ଅଛି ପୁରି	।।
ପଞ୍ଚଭୁତ ଏ ପଞ୍ଚମନ	।	କରନ୍ତି ସେଠାରେ ବିଶ୍ରାମ	।।
କଣ୍ଠେ ଈଶ୍ୱର ଛନ୍ତି ବସି	।	ବିଷମ ଜ୍ୱାଳା ପରକାଶି	।।
ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗଯୋଗ କରି ଲୟେ	।	ନିର୍ଧୂମ ସଞ୍ଚରିଛି କାୟେ	।।
ତା ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱେ ନ୍ତ୍ରିକୂଟ ସଞ୍ଚରି	।	ତହିଁ ଜୀବ ବିଶ୍ରାମ କରି	।।
ଭକତି କଲେ ମୋତେ ପାଇ	।	ମୁଁ ମହାଶୂନ୍ୟେ ଅଛି ରହି	।।
ଲଲାଟ ଚନ୍ତ୍ରେ ନିରାକାର	।	ଠୁଳ ଶୂନ୍ୟରେ ତାରଘର	।।
ଯନ୍ତ୍ରାଦି ମନ୍ତ୍ର ତନ୍ତ୍ର ଯେତେ	।	ସେଠାରୁ କ୍ଷରୁଛି ନିରତେ	।।
କୋଟି ବିଷ୍ଣୁ ଅଛନ୍ତି ବେଢ଼	।	ସଙ୍ଗମେ ପଥ ଛନ୍ତି ମାଡ଼ି	।।
ତହିଁ ଉପରେ ଦିବ୍ୟଭୂମି	।	ନର୍ବେଦ ସାଧନାରେ ଗମି	।।
ତାହାକୁ ମହାନିତ୍ୟ କହି	।	ନିଷ୍କାମ ପଥଃ ସେ ଅଟଇ	।।

ପଡ଼ିଛି ଦ୍ୱାଦଶ ପାବଚ୍ଛ	।	ଏ ଚଉକତି ସମକଚ୍ଛ	।।
ଫଣି ଉପରେ ଅରି ମଣି	।	ସେ ଏକପାଦେ ଧର ଚିହ୍ନ	।।
ବହୁଛି ଦକ୍ଷିଣେ ମରୁତ	।	ରାନ୍ତ୍ର ଦିବସେ ଉଦେ ଅସ୍ତ	।।
ଅକ୍ଷୟ କଳା ସଂଖ୍ୟା ଅଛି	।	ଧର ଭକତେ ଏହା ବାଛି	।।

ଚାରେଣି ନିତ୍ୟରେ ବିରୋଧ	।	ଧ୍ୟାଇଣ ଏକାକ୍ଷର ପଦ	।।
ନିଗମ ଭକ୍ତି ଏ ଅଟଇ	।	ଏ ଧର୍ମେ ମୋତେ ଭେଟ ପାଇ	।।
ଏମନ୍ତେ ଶିଷ୍ୟେ ବୁଝାଇଲେ	।	ମହାଶୂନ୍ୟରେ ବିଶ୍ରାମିଲେ	।।
ସମାଧି ହୋଇ ଜୋରନ୍ଦାର	।	ଅଜ୍ଞାତ କରିବେ ବିହାର	।।

ଶୁଣ ଗୋ ସିଦ୍ଧେଶ୍ୱରୀ ବାମା	।	ସେ ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତଙ୍କ ମହିମା	।।
ଯେ ଆଜ୍ଞା ପ୍ରକାଶିଲେ ସ୍ୱାମୀ	।	ଭକ୍ତ ସେ ଆଜ୍ଞା ଅର୍ଥେ ଭ୍ରମି	।।
ତା ଅଙ୍ଗେ ନୋହିବ ପ୍ରଳୟେ	।	ବିହରୁ ଥିବ କଳ୍ପି ଯାଏ	।।
ବାହ୍ୟରେ ଭ୍ରମୁଛନ୍ତି ଯେହୁଁ	।	ଜନ୍ମ ମରଣ ତାର ତହୁଁ	।।

କହିଲୁ ଗୁପତ ଏ ସହି	।	ଅଲେଖ ଦୟା କଲେ ପାଇ	।।
ଅନ୍ୟେ ଏ ଭକ୍ତି ନୋହେ କରି	।	ଅସାଧନାରେ ଚିତ୍ତେ ଧରି	।।
ସାଧନା ମାର୍ଗେ ନୋହେ ଭେଦି	।	ଅନ୍ତରେ ପକାଇବେ ଛେଦି	।।
ପାଠରେ ନୁହଇ ଗୋଚର	।	ସାଠରେ ଅନୁଭବ କର	।।

ଶୁଣି ଭବାନୀ ହେଲେ ତୋଷ	।	କହେ ଅଚ୍ୟୁତ ବ୍ରଜଦାସ	।।
ଭକତଜନ ପାଦଧୂଳି	।	ମୋମୁଣ୍ଡେ କରି ନିଉଛାଳି	।।
ଶ୍ରୀପାଦ ରେଣୁକୁ ମୋ ଆଶା	।	ଭବାବ୍ଧି ତରଣେ ଭରସା	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦି ସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନ ଜନ ହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱର

ପାର୍ବତୀ ସମ୍ବାଦେ ଗୁପ୍ତଧର୍ମ ପ୍ରକାଶ କଥନେ

ନାମ ଅଷ୍ଟାଦଶୋଽଧ୍ୟାୟଃ

Unknown

ଉନବିଂଶ ଅଧ୍ୟାୟ

ପାର୍ବତୀ ଉବାଚ

ଆନନ୍ଦେ ଶୁଣି ମାହେଶ୍ୱରୀ	।	ଶଙ୍କର ବେନିପାଦ ଧରି	।।
କାତରେ କମ୍ପାଇ ଶରୀର	।	ନୟନୁ ବହେ ଅଶ୍ରୁଜଳ	।।
ବୋଲନ୍ତି ଶୁଣ ବିଶ୍ୱନାଥ	।	କିରୂପେ ଜୀବ ମୁକ୍ତିପଥ	।।
ସେବକୀ ଜନେ କରି ଦୟା	।	ଅନ୍ତରୁ ତେଜି ସର୍ବ ମାୟା	।।

ପ୍ରସନ୍ନେ ବାରେ ଆଜ୍ଞା ହେଉ	।	ଅଙ୍ଗୁ କଳୁଷ ଦୂର ହେଉ	।।
କିରୂପେ କଳଙ୍କିର ଲୀଳା	।	ଭକତ ସଙ୍ଗେ ପ୍ରଭୁ ଖେଳା	।।
ଦୁଷ୍ଟ କିରୂପେ ହେବେ ନାଶ	।	ଧର୍ମେଣ ସ୍ଥାପି ଏ ନ୍ତ୍ରିଦଶ	।।
ଭକ୍ତକୁ ଚିହ୍ନିବ କିପରି	।	ପ୍ରସନ୍ନେ କହ ନ୍ତ୍ରିପୁରାରି	।।

ଘୋଟିଛି ନ୍ତ୍ରିପୁରେ ଅମତ୍ୟ	।	ପାପେ ସକଳ ହତପାତ	।।
କି ଭାବେ ମହୀ ହେବ ସ୍ଥିର	।	କି କର୍ମ ହୋଇବ ପ୍ରଚାର	।।
କେତେବେଳକୁ ଥିବି ଚାହିଁ	।	ଭେଟିବି ନ୍ତ୍ରିଲୋକ ଗୋସାଇଁ	।।
ଏ ପ୍ରଶ୍ନ ବାରେ ଆଜ୍ଞା ହେଉ	।	ଗତ ଆଗତ ହେତୁ ରହୁ	।।

ଏମନ୍ତ କହି ମହାମାଈ	।	କର ଆଞ୍ଜୋଳି ଶିରେ ଦେଇ	।।
ସୂତିଲେ ସଦାଶିବ ପାଦେ	।	ତନୁ ପୁଲକ ଗଦଗଦେ	।।
ଶୁଣି ଆନନ୍ଦ ପଶୁପତି	।	ବୋଲନ୍ତି ଶୁଣ ଗୋ ପାର୍ବତୀ	।।
ତୁ ଯାହା ପୁଚ୍ଛିଲୁ ସନ୍ଦେଶ	।	ଏବେଜେ ନୁହଇ ପ୍ରକାଶ	।।
ଗୁପତ ଭାବ ଏ ଅଟଇ	।	ଶ୍ରୀ ଗୁରୁ ସ୍ୱାମୀ ଆଜ୍ଞା ନାହିଁ	।।
ମୋତେ ସୁଦୟା ଯେଣୁ ସ୍ୱାମୀ	।	ଅଛି ମୁଁ ପୂର୍ବବାକ୍ୟେ ଗମି	।।
ସେ ପାଦେ ବିଶ୍ୱାସ ଯେ ନର	।	ଏ ଅବା ତାହାକୁ ଗୋଚର	।।
ଅନ୍ୟ ଲୋକକୁ ଭେଦ ନାହିଁ	।	ଭଣ୍ଡାରେ ମୁଦ ପଡ଼ିଛଇ	।।
ସେ ମୁଦ ଅନନ୍ତ ଫେଡ଼ିବେ	।	ଭକ୍ତଜନଙ୍କୁ ବାଣ୍ଟି ଦେବେ	।।
ଅଛି ଅଳସ ଦିନ କଣ୍ଟ	।	ଯିବ ସକଳ ଭୃତ୍ୟ କଷ୍ଟ	।।
ମୁଁ ତୋତେ କହିବି ବିଶ୍ୱାସ	।	ଯେଭାବେ କଳଙ୍କି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ	।।
ତୁ ଏହା ଗୁପ୍ତେ ଥିବୁ ରଖି	।	ଚେତିବୁ ଜ୍ଞାତି ଜ୍ଞାନ ଦେଖି	।।
ଏ ବୃଦ୍ଧ ଖେଳ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରି	।	ଅନ୍ତର ହୋଇବେ ମୁରାରି	।।
ଅରାଜ୍ୟ ଭକ୍ତକୁଳ ହେବ	।	ଅନନ୍ତ ପିଣ୍ଡ କରି ଠାବ	।।
ବ୍ୟାକୁଳ ମନ କରି ଛନ୍ନ	।	ଏକତ୍ୱେ ଏକ ଭକ୍ତ ଜନ	।।
ହୃଦୟ ବ୍ୟଥା ଜାଣି ସ୍ୱାମୀ	।	ଶୁଭିବ ଶୂନ୍ୟ ଶବ୍ଦ ଗାମୀ	।।
ଡ଼ାକି କହିବେ ସତ୍ୟପାଦ	।	ଭକତେ ଛାଡ଼ିବେ ବିଷାଦ	।।
ସତ୍ୟଧର୍ମରେ ହୋଇ ରତ	।	ଟେକି ଆରାଧି ଦୃଢ଼ବ୍ରତ	।।
ସମାଧି ଲୀଳା ଉପୁଜିବ	।	ବାର ପୂର୍ଣ୍ଣମା ଉପୁଜିବ	।।
ଏକ ଚନ୍ତ୍ରଟି ଅଟେ ଭକ୍ତ	।	ପୂର୍ବେ ସେ ଅଣ୍ଡଜ କୈବର୍ତ୍ତ	।।

ତା ଗୃହ ନିକଟରେ ଧୂନି	।	ସ୍ଥାପିବେ ସର୍ବ ଭକ୍ତ ଘେନି	।।
ସେ ଶୂନ୍ୟ ଧ୍ୱନିପରେ ଆସି	।	ଜ୍ୟୋତି ଆଲମ୍ବବ୍ରହ୍ମରାଶି	।।
ପ୍ରକାଶ ହେବ ଗୁପତରେ	।	ପ୍ରଭା ଆଚ୍ଛାଦି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ	।।
ସମାଧି ଚଉପାଶେ ବତି	।	ଖଞ୍ଜା ହୋଇବ ଚଉକତି	।।

ମିଳି ଥୋକାଏ ଭକ୍ତ ବୃନ୍ଦ	।	ଆନନ୍ଦେ ବିଳାସ ବିନୋଦ	।।
କମ୍ପିବ ତିନି ନ୍ତ୍ରୟପୁର	।	ଅଲେଖ ଶବ୍ଦ ନିରନ୍ତର	।।
ହାସ୍ୟ ଗୋ କରୁଥିବେ ଜନେ	।	ଅମେଧି ଅନିତ୍ୟ ବଚନେ	।।
ଏ ଭାବେ କିଛିଦିନ ଅନ୍ତେ	।	ଶୁଣ ଭବାନୀ ଶୁଦ୍ଧଚିତ୍ତେ	।।

ଏ ଶବ୍ଦ ଉଣେଇଁଶାଙ୍କରେ	।	ପଶ୍ଚିମ ନିକଟ ନଗ୍ରରେ	।।
ଶୂଦ ନାରଣ ଗୃହେ ଯାଇଁ	।	ଜନ୍ମ ହୋଇବେ ଭାବଗ୍ରାହୀ	।।
ଆବର ସଙ୍ଗେ ହଳପାଣି	।	କେହି ନ ଥିବେ ଏହାଜାଣି	।।
ସଙ୍ଗତେ ଶ୍ରୀବତ୍ସ ବ୍ରାହ୍ମଣ	।	ସେ ପୁଣି ହୋଇବେ ଜନମ	।।

ଅମରାଧି ନଗ୍ରରେ ଆସି	।	ପ୍ରକାଶ ହେବେ ଶୂନ୍ୟବାସୀ	।।
ବିକେକ ଅଛି ତହିଁ ଫୁଟି	।	ସମାଧିଯାଏ ଅଛି ଘୋଟି	।।
ତହୁଁ ଯେ ଏକବୀଜ ଯାଇ	।	ଖଣ୍ଡଗରିଟି ଫୁଟିଛଇ	।।
ପୁଣି ବିଜେକ ଫୁଟିଛଇ	।	ଇନ୍ଦ୍ରନଗରୀ ଯାଏ ସେହି	।।

ପୁଣି ଫିଟିଛି ଏକବିଳେ	।	ଉଡ଼ଇ ବ୍ୟାସ ସରୋବରେ	।।
ଏ ଚାରିବିକେ ଚାରି ଅହି	।	ଦ୍ୱାରେ ଗୋ ଅଛନ୍ତିଯଗାଇ	।।
ସେ ଯେ ଅମରାଧି ନଗରୀ	।	ଜନ୍ମ ଲଭିବେ ଶୂନ୍ୟ ହରି	।।
ସିଦ୍ଧଙ୍କ ଗୃହେ ପ୍ରକାଶିବେ	।	ବାଳକରୂପେ ଗୁପ୍ତଭାବେ	।।

ଏହା ଗୋ ନ ଯାଣନ୍ତି କେହି	।	କଳଙ୍କି ଆଦେଶ ଏ ସହି	।।
କହଇ ଅଚ୍ୟୁତି ବରଜା	।	ଅରୂପ ସ୍ୱାମୀ ହେବେ ରାଜା	।।
ପାଳିବେ ତାଙ୍କ ଭକତଙ୍କୁ	।	ବିନୋଦ ଏ ଯୁଗ ଶେଷକୁ	।।
ସେ ରାଜା ପ୍ରଜା ପାଦେ ଆସ	।	ଜନ୍ମ ଜନ୍ଜାନ୍ତେ ମୁହିଁ ଦାସ	।।
ଟାଙ୍କା ରହିଛି ସେବାପାଇଁ	।	କରିବେ ଗୁରୁ ସ୍ୱାମୀ ନ୍ତ୍ରାହି	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନଜନହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱର

ପାର୍ବତୀ ସମ୍ବାଦେ ନିସ୍କାମ ଗୁପ୍ତଜ୍ଞାନ ଧର୍ମ

ପ୍ରକାଶନେ ନାମ ଉନବିଂଶ ଅଧ୍ୟାୟ

ବିଂଶ ଅଧ୍ୟାୟ

ଈଶ୍ୱର ଉବାଚ

ଶୁଣ ଗୋ ହେମବନ୍ତ ସୁତା	।	ଗୁପତ ଭବିଷ୍ୟ ଏ କଥା	।।
ଆନକୁ ଏହା ନ କହିବୁ	।	କହିଲେ ଅପ୍ରାଧ ପାଇବୁ	।।
ଉଶୈଶ ଅଙ୍କ ଅନ୍ତେ ପୁଣ	।	ଏକୈାଶ ଅଙ୍କଟି ପ୍ରମାଣ	।।
ହୋଇବେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ବିଦିତ	।	ଚେତାପାଇବେ ସର୍ବ ଭକ୍ତ	।।

ହୋଇବ ପୃଥ୍ୱା ଖଳବଳ	।	ଭକତେ ହୋଇବେ ବିକଳ	।।
ପୁଣି ବାଇଶ ଅଙ୍କ ହେବ	।	ବ୍ରାହ୍ମାଣ୍ଡେ ଚମକି ପଡ଼ିବ	।।
ଶୁଣିବ ଶବଦ ନିର୍ଘାତ	।	ବାରିବେ ଚେତି ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତ	।।
କଳିଶେଷରେ ହେବ ଯୁଦ୍ଧ	।	ପଡ଼ିବ ମହା ପରମାଦ	।।

ଇନ୍ଦ୍ର ଗୋ ହାନି କରି ବୃଷ୍ଟି	।	କାତର ହେବ ନବ ସୃଷ୍ଟି	।।
କିଞ୍ଚିତ ଶସ୍ୟ ହେବ ଜାତ	।	କାଳ ଗୋ ହେବ ସମାପତ	।।
ତେଇଶଅଙ୍କ ଆଛାଦିତ	।	ଶୁଣ ଭାବନୀ ଗୁପ୍ତ ଭାବ	।।
ଦାରୁ ଗୋ ବ୍ୟାସ ସରୋବରେ	।	ପୁଜ୍ଜିବ ବ୍ୟାସଙ୍କ ନାମରେ	।।

ସେ ବ୍ୟାସସରେ ରୂପେ ବହି	।	ଭଗତମେଳେ ଛନ୍ତି ରହି	।।
ତା ନାମେ ପୁଜିବ ଦିଅଙ୍କୁ	।	ଯେଣୁ ସେ ଖେଳ ଗୁପତକୁ	।।
ସେ ଯେ ତେଇଶ ଅଙ୍କ ଜାଣ	।	ବୈଶାଖ ଏକାଦଶି ଦିନ	।।
ଅର୍ଦ୍ଧ ନିଶୀରେ ବଳେବଳ	।	ଡ଼ାକିବେ ଐଶାନ୍ୟ କୋଣର	।।
ଚୌଷଠିଯୋଗ୍ନି ହେବେ ଚେତା	।	ଏକକୁ ଏକ ସାମରଥା	।
ସେ ବଳଦେବ ରଡ଼ି ଶବ୍ଦ	।	କମ୍ପିବ ଭୁବନ ଚଉଦ	।।
ଭକ୍ତକୁ ନୋହିବ ଗୋଚର	।	ଶୁଣି ଥୋକାଏ ମ୍ଲେଚ୍ଛନର	।।
କାଳେ ସକଳ ହେବେ ହତ	।	କହିଲୁଁ ଏମହା ଗୁପତ	।।
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ପଡ଼ି ଯିବମରା	।	ଫେରିବ କମଳାପସରା	।।
ସେ ଦେବୀ ସଂହାରଣ ହୋଇ	।	ସେ ଅଙ୍କେ ତାଙ୍କ ଆଜ୍ଞା ଛଇ	।।
ତୁଗୋ ଅଭୟା ସିଦ୍ଧେଶ୍ୱରୀ	।	ଚେତା ଅପୂର୍ବ ହେତୁ କରି	।।
ଫାନ୍ଦେ ପକାଉ ଅଛୁ ମୋତେ	।	ଖପର ପାତୁ ଅଛୁ ନିତ୍ୟେ	।।
ତୋ ମାୟା କେ ପାରିବ ଜିଣି	।	ଏତିନି ନ୍ତ୍ରୈଲୋକ୍ୟ ମେଦିନୀ	।।
ବ୍ରହ୍ମରେ ରତ ଯେଣୁ ଆମ୍ଭେ	।	ବିଳାସି ନ ପାରୁଛୁ ତୁମ୍ଭେ	।।
ଅଲେଖଛନ୍ତି ଦୟାକରି	।	ପ୍ରଳୟଯାଏ ଅପସରି	।।
ନୋହିଲେ ନାଶଯାନ୍ତି ସେହି	।	ତୋ ମାୟା କେପାରିବ କହି	।।
ତୁ କାଳରୂପୀ କମଳାଙ୍ଗୀ	।	ଦେବାଧି ନିରାକାର ଅଙ୍ଗୀ	।।
ତୋତେ କେ ଅଛଇ ଉବାର	।	ତୁ ସର୍ବ କରିବୁ ସଂହାର	।।
ଏବେ ତୁ ଶୁଣ ଗୁପ୍ତଭାବ	।	ଯେଣୁ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କ୍ଷୟଯିବ	।।
ତେଇଶ ଅଙ୍କ ହେଲା ଶେଷ	।	ଚବିଶ ହୋଇବ ପ୍ରକାଶ	।।

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ହେବ ଏକକାର	।	ଦୁର୍ଭିକ୍ଷ ପଡ଼ିବ ସଂସାର	।।
ରାଜା ପରଜା ଏକ ହୋଇ	।	ସାହୁ ଖାତକ ବାରିନୋହି	।।
ନାଶ ନୋହିବ ମ୍ଲେଚ୍ଛଜନ	।	ବାରି ଗୋ ନୋହିବ ବାରଣ	।।
ଚମକ ପଡ଼ିବ ସଂସାର	।	ଏତିନି ନ୍ତୈଲୋକ୍ୟ ମଧ୍ୟର	।।

ଆବର ଶୁଣସିଗୋ ବାମା	।	ସେ ସ୍ୱାମୀ ଅନନ୍ତ ମହିଁମା	।।
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ କରିବେ ନିବୃତ୍ତି	।	ପାପାଦ ଜନଙ୍କୁ ନିବୃତ୍ତି	।।
ମହାକନ୍ଦଳ ଉପୁଜାଇ	।	ବିଚିନ୍ତ୍ର ଚିନ୍ତ୍ର ଗତି ବହି	।।
ଆକାଶୁ ବୃଷ୍ଟି ହେବ ସୁନା	।	ଅଦ୍ଭୁତ ଭାବ ହେବ ସିନା	।।

ସୁବର୍ଣ୍ଣରେଖା ନିକଟରୁ	।	ବିରୋଯା ମଣ୍ଡଳ ମଧ୍ୟରୁ	।।
ବାରଯୋଜନ ମଧ୍ୟେ ରହି	।	ଦ୍ୱାଦଶ ବେଳ ଘଡ଼ି ଯାଇ	।।
ବହିବ ସ୍ରୋତ ରକ୍ତଧାରା	।	ଆନ୍ତ୍ରୋଶି ଗୁପ୍ତେ ବସୁନ୍ଧରା	।।
ଶୁଭିବ ଜୟ ଜୟ ବାଣୀ	।	ଆନନ୍ଦ ସର୍ବ ମୁଖେ ଶୁଣି	।।

ଲୋଭେ ଗୋ ଗମିବେ ସକଳେ	।	କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଏକାବେଳେ	।।
ଏକୁ ଦୁର୍ଭିକ୍ଷ କାକପାନ୍ତ୍ର	।	ସକଳ ଜନ ଏକମତ	।।
ଧୀର ବୁଦ୍ଧିଟି ଜାଗ୍ରତରୁ	।	ପ୍ରକାଶିଛନ୍ତି ଯାକୁ ଗୁରୁ	।।
ଅପ୍ରତେ ମଣିବେ ସେ ସର୍ବ	।	ବିଚାରେ ହେବ ଅସମ୍ଭବ	।।

ଦୟାରେ ଥୋଇ ତାଙ୍କୁ ଗୁରୁ	।	ପ୍ରକାଶୁଛନ୍ତି ଯାକୁ ଗୁରୁ	।।
ଥୋକାଏ ଜନ ତହୁଁ ମିଳି	।	ନାଶ ଲଭିଲେ ଶୁଣ ବାଳୀ	।।
ଭକ୍ତକୁ ଗୋଚର ଏ କଥା	।	ଅନ୍ୟଏ ପଥେ ନୁହେ ଚେତା	।।
ଏ ଅନ୍ତେ ଅଗ୍ନିଦାହ ହେବ	।	ଜଳ ପ୍ରମାଣେ ବରସିବ	।।

ହେଙ୍ଗୁଳ ବନ ମହାତେଜେ	।	ଆକୁଳେ ନ୍ତ୍ରିପୁର ଦହିଯ୍ୟେ	।।
କେହି କାହାକୁ ନୋହେ ଜଣା	।	ନୟନ ଥାଇ ସର୍ବେ କଣା	।।
କହିଲି ଗୁପତ ସନ୍ଦେଶ	।	ଯେ ଆଦ୍ୟ କଳଙ୍କି ଭବିଷ୍ୟ	।।
ଅରୂପ ସ୍ୱାମୀ ଦୟା ଯେଣୁ	।	ପ୍ରକାଶି କହିଲଇ ତେଣୁ	।।

ସେ ପ୍ରଭୁ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କରତା	।	ସକଳ ଜୀବ ପିତା ମତା	।।
ତା ଅନୁଭବ ସେ ଜାଣଇ	।	ତୀରଣ ପ୍ରାୟ ତାକୁ ମହୀ	।।
ଗର୍ଭେ ପୂରିଛି ସପ୍ତସିନ୍ଧୁ	।	ଭକତଜନ ପ୍ରାଣବନ୍ଧୁ	।।
ଭାବେ ଭକତ ଜନ ବସେ	।	ଘୋର କଳୁଷ ଦୁଃଖ ନାଶେ	।।

ଏମନ୍ତ ପୁରୁଷ ମୁରାରି	।	ସକଳ ଘଟେ ଅଛି ପୂରି	।।
ତାହାଙ୍କୁ କେ କରିବ ଅନ୍ତ	।	କେ ଅଛି ନ୍ତ୍ରିପୁର ଜଗତ	।।
ସେ ପ୍ରଭୁ ଦୟା ଯେଣୁ ମୋତେ	।	ଭୋଦେବି କହିଲି ମୁଁ ତୋତେ	।।
କହେ ଅଚ୍ୟୁତି ବ୍ରଜ ଦାସ	।	ଶ୍ରୀଗୁରୁ ପାଦେ କରି ଆସ	।।


ଶରଣ ଗଲି ନୀର ବଧି	।	ଅଙ୍ଗୁ କଳୁଷ ପାପ ଛେଦି	।।
ନ୍ତ୍ରାହି କରିବେ ବୋଲି ଆଶା	।	କରିଛି ଶ୍ରୀପାଦେ ଭରସା	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନଜନ ହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱର ପାର୍ବତୀ

ସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମ ଗୁପ୍ତଧର୍ମ ପ୍ରକାଶ କଥନେ ନାମ

ବିଂଶୋଽଧ୍ୟାୟଃ ।

ଏକବିଂଶ ଅଧ୍ୟାୟ

ଈଶ୍ୱର ଉବାଚ

ଆନନ୍ଦେ ପାର୍ବତୀଙ୍କ ଆଗେ	।	ଶିବ କହନ୍ତି ଅନୁରାଗେ	।।
ଶୁଣ ଗୋ ଆଦି ମାହେଶ୍ୱରୀ	।	ସେ ଯେ ଅରୂପ ଶୂନ୍ୟହରି	।।
ଅସତ୍ୟ ନାଶିବା ନିମନ୍ତେ	।	ବ୍ରହ୍ମ ଗୋ ପ୍ରକଶିବେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ	।।
ଭକ୍ତଙ୍କୁ ରଖିବେ ସମ୍ପାଦୀ	।	ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ପାପ ଭାରା ଛେଦି	।।

ସେହୁ ଚବିଶ ଅଙ୍କଅନ୍ତେ	।	ପଚିଶ ଅଙ୍କର ଆଗତେ	।।
ଏଯେ ନ୍ତ୍ରିପୁରା ବୃନ୍ଦାବତୀ	।	ବୈକୁଣ୍ଠ ପୂରେ ହେବେ ସ୍ଥିତି	।।
ଗ୍ରାମ ପାଟଣା ପୁର ଦେଶ	।	ସକଳ ସ୍ଥାନରୁ ଅଦୃଶ୍ୟ	।।
ବେଦାନ୍ତି କୁଳ ଯିବ ବୁଡ଼ି	।	ଶୁଭିବ ମହା ଘୋର ରଡ଼ି	।।

କମ୍ପିବ ନ୍ତ୍ରିପୁର ଜଗତ	।	ଜାହ୍ନବୀ ହୋଇବେ ଗୁପତ	।।
ମହୀ ହୋଇବ ସାରସ୍ୱତ	।	ମ୍ଲେଚ୍ଛାଦି ଜନ ହେବେ ହତ	।।
ଭକ୍ତଙ୍କ କଷ୍ଟ ହେବ ଦୂର	।	ବିମଳା ପାତିବ ଖପର	।।
ଶୂନ୍ୟ ଦିଶିବ ମହୀଖଣ୍ଡ	।	ଭକତଜନ ହେବେ ରୁଣ୍ଡ	।।

ଯୁଧିଷ୍ଠି ସଙ୍ଗେ ବେନିଭାଇ	।	ଆସିବେ ଦକ୍ଷିଣରୁ ବାହି	।।
ଶ୍ୱେତ କାଳିଆ ଅଶ୍ୱଚଢ଼	।	ଛତିଆଠାରେ ଦେବେ ଛାଡ଼ି	।।
ସେ ଯେ ନେମାଳ ମଠ ଗୋଟି	।	ତେର କଦମ୍ବ ଅଛି ଘୋଟି	।।
ବେଦାନ୍ତି ଯୋଗାନ୍ତି ନାଗାନ୍ତି	।	ସିଦ୍ଧାନ୍ତି ତୁଲେ ଚାରିଗୋଟି	।।
ଏକକୁ ଆରେକ ଯେ ମାନି	।	ଛାଡ଼ିବେ ସର୍ବ ଧର୍ମ ଘେନି	।।
ଧର୍ମ ଗୋ ନୋହିବ ବାରଣ	।	କନ୍ଦଳେ ଉପୁଜିବ ରଣ	।।
ରୁଧିର ଧାରା ଯିବ ବହି	।	ତହିଁ ପ୍ରବେଶ ବେନି ଭାଇ	।।
ସମସ୍ତ ପ୍ରବୋଧନ କରି	।	ତହିଁ ବିଶ୍ରାମ ଦିନଚାରି	।।
ତେର କଦମ୍ବ ଦଧିଧାର	।	ବହିବ ନୈଋତ କଣର	।।
ସେ ଦଧି ସର୍ବେ ପାନ କରି	।	ଭୁତଳେ ଅଛଇଁ ଆବୋରି	।।
ସେ ପୁରେ ଚାରିଗୋଟି ଦ୍ୱାର	।	ଫେଡ଼ିବ ଅନନ୍ତ ଠାକୁର	।।
ସେଠାରେ ଅଷ୍ଟରତ୍ନ ଅଛି	।	ଘେନିବେ ସାର ସାର ବାଛି	।।
ଛତିଆଠାରେ ହେବ ଲୀଳା	।	ହରିବେ ଛପ୍ନାକୋଟି କଳା	।।
ଚାରିଦିଗକୁ ଦେଇ ଦୃଷ୍ଟି	।	ଦେବେ ସେ ବାହ୍ୟ କର୍ମକାଟି	।।
ଆନନ୍ଦେ ଶୂନ୍ୟ ହରିଶବ୍ଦ	।	କମ୍ପିବ ଭୁବନ ଚଉଦ	।।
ସେ ବିଷ୍ଣୁ ଆଦି ଅବତାର	।	ଅନନ୍ତ ପ୍ରଭୁ ନିରାକାର	।।
ବିଶ୍ୱସଂସାର ଭକ୍ତି କଳି	।	ଅସତ୍ୟ ଅକର୍ମେ ପ୍ରଚ୍ଛଳି	।।
ଗହଣେ ଘେନି ଭକ୍ତଗଣ	।	ସେ ପ୍ରଭୁ ଆଦି ନାରାୟଣ	।।
ଉତ୍ତର ଦିଗେ ଯିବେ ବାହି	।	ସେ ବ୍ୟାସ ସରୋବରେ ଯାଇଁ	।।
ଶୁଣ ଗୋ ସିଦ୍ଧେଶ୍ୱରୀ ବାମା	।	ଏ ଯେତେ ଭକ୍ତଙ୍କ ଗାରିମା	।।

ସେଠାରେ ପରୀକ୍ଷା ହୋଇବ	।	ଗତ ଆଗତ ପୂର୍ବଭାବ	।।
ଦାମ୍ଭିକ ନାସ୍ତିକ କପଟୀ	।	ଧଇର୍ଯ୍ୟ ପଣ ଯିବ କଟି	।।
ସେ ଯେ ଶୋଷେକବ୍ରହ୍ମାମୂଳେ	।	ପରୀକ୍ଷା ହୋଇବେ ସକଳେ	।।
ସେ ଜାଣ ସର୍ବ ଧର୍ମ ତତ୍ତ୍ୱ	।	ପ୍ରାଣିଙ୍କ ହୃଦ ପଞ୍ଚଭୂତ	।।

ପୂର୍ବେ ତାହାଙ୍କୁ ଦୟାବହି	।	ଛନ୍ତି ଅନାଦି ବ୍ରହ୍ମ କହି	।।
ସେ ବ୍ରହ୍ମ ପାଦେ କରି ଆସ	।	କହେ ଅଚ୍ୟୁତି ବ୍ରହ୍ମବାସ	।।
ସୁଜନେ ମୋତେ କର ଦୟା	।	ତୁଟୀଣ ଯାଉ ମୋହ ମାୟା	।।
ମୁଁ ପାପୀ ଅଜ୍ଞାନୀ ପାମର	।	ତୁମ୍ଭ ସଙ୍ଗତେ ମୋତେ କର	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦି ସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନଜନ ହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱର ପାର୍ବତୀ

ସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମଗୁପ୍ତଧର୍ମ ପ୍ରକାଶନେ ନାମ

ଏକବିଂଶୋଽଧ୍ୟାୟ ।

ଦ୍ୱାବିଂଶ ଅଧ୍ୟାୟ

ପାର୍ବତୀ ଉବାଚ

ଶୁଣି ଆନନ୍ଦ ମାହେଶ୍ୱରୀ	।	ଶଙ୍କର ବେନି ପାଦ ଧରି	।।
ବୋଇଲେ ଏବେ ନିସ୍ତରିଲି	।	ତୁମ୍ଭ ଶ୍ରୀମୁଖୁଁ ଯା ଶୁଣିଲ	।।
କୋଟି ଜନ୍ମ ଦୁଃଖ ବିନାଶି	।	ଏବେ ତରିଲି ବିଶ୍ୱବାସୀ	।।
ତୁଟିଲା ମାୟା ମୋହ ଧନ୍ଦ	।	ଶୁଣି ସେ ଅନାଦିସବାଦ	।।

ସଂଶୟ ଉପୁଜିଲା ମନେ	।	ଭୋ ନାଥ କହିବା ପ୍ରସନ୍ନେ	।।
ଚଉଦିଗରେ ପୂରି ଭକ୍ତ	।	ସେବନ୍ତି ଅନାଦୀ ଅଚ୍ୟୁତ	।।
ଶ୍ରୀପାଦ ପଦ୍ମେ ଛନ୍ତି ଧ୍ୟାଇ	।	କେ ଦିଗାମ୍ବରୀ ଗୃହେଥାଇ	।।
ଅଭୟ ମଣ୍ଡଳରେ ଚିତ୍ତ	।	ସମର୍ପି ଅଛନ୍ତି ସମସ୍ତ	।।

ଏକତ୍ୱ ହୋଇଲେ କିପରି	।	ଏହା ପୁଚ୍ଛଇ ପାଦଧରି	।।
ସେ ପୁଣି ଶୋଷେକ ବ୍ରହ୍ମରେ	।	ପରୀକ୍ଷା ହୋଇବେ ସକଳେ	।।
ସେ ବ୍ରହ୍ମା ଜାଣନ୍ତି କି ତତ୍ତ୍ୱ	।	ଏଣେ ସଂଶୟ ମୋର ଚିତ୍ତ	।।
କହିବା ହେଉନାଥ ଏହା	।	ଶୁଣି ତୁଟିବ ମୋହ ମାୟା	।।

ପାର୍ବତୀ ବିନୟ ବଚନ	।	ଶୁଣି କହନ୍ତି ନ୍ତ୍ରିଲୋଚନ	।।
ଶୁଣ ଗୋ ସତୀ ପୂର୍ବ କଥା	।	ସେ ଯେ ଶୋଷେକ ବ୍ରହ୍ମବେତ୍ତା	।।
ସହସ୍ର ମୁଖ ବ୍ରହ୍ମାସେଟି	।	ତାର ସର୍ଜନା ନବସୃଷ୍ଟି	।।
ସ୍ୱର୍ଗାଦି ସଂଯମନୀ ପୁର	।	ମର୍ତ୍ତ୍ୟପାତାଳ ରାସାନ୍ତଳ	।।
ଚଉଦ ଭୁବନ ରଚିଲେ	।	ସର୍ବସେ ନିରାକାର ବୋଲେ	।।
ସେ ନିରାକାରଙ୍କ ତନୁଜ	।	ନାମ ସହସ୍ର ମୁଖାନୁଜ	।।
ସକଳ ଘଟ ନିର୍ଭା କରି	।	କାଳେ ସେ ନ ପାରିଲା ବାରି	।।
ଅଚଳ ହେବାରୁ ସମସ୍ତେ	।	ସେ ବ୍ରହ୍ମା ବିଚାରିଲେ ଚିତ୍ତେ	।।
ଗଲେ ସେ ନିରାକାର ତହିଁ	।	କହିଲେ ସକଳ ମନାଇ	।।
ଭୋ ଦେବ କି କରିବି କହ	।	ଚଳନ୍ତୁ ସର୍ବେ ଆଜ୍ଞା ଦିଅ	।।
ଶୁଣି କହିଲେ ନିରାକାର	।	ଅଲେଖ ବ୍ରହ୍ମ ଲୟକର	।।
ସେ ପ୍ରଭୁ ଆଜ୍ଞା ହେବ ଯେବେ	।	ଚେତା ପ୍ରକାଶ ହେବ ତେବେ	।।
ତାର ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ସେ ରଖିବ	।	ଆମ୍ଭେ ତା ଆଜ୍ଞାକାରୀ ସର୍ବ	।।
ଏମନ୍ତ ଆଜ୍ଞା ବ୍ରହ୍ମାପାଇ	।	ଅଲେଖ ଏକ ପାଦଧ୍ୟାଇ	।।
ଅଭୟ ମଣ୍ଡଳେ ପଶିଲେ	।	ଛାମୁ ଦର୍ଶନ ଯାଇଁ କଲେ	।।
ପ୍ରଭୁ ଚରଣେ ଯାଇ ପଡ଼ି	।	କହିଲେ ଦୁଃଖ ମାନ୍ତ୍ର ଫେଡ଼ି	।।
ଅନାଦି ପ୍ରଭୁ ହେଲେ ତୋଷ	।	ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ କହିଲେ ବିଶ୍ୱାସ	।।
ସକଳ ଘଟେ ଏକାକ୍ଷର	।	ପ୍ରଭୁ ପ୍ରକାଶିବ ଆମ୍ଭର	।।
ସଞ୍ଜିବନୀ ମନ୍ତ୍ର ଉଭାରି	।	ଦିଅ ସକଳ ଚେତା କରି	।।
ନ୍ତ୍ରିକୂଟ ମଧ୍ୟରେ ଆସନ	।	କରି ସ୍ମରଣ ଆମ୍ଭ ନାମ	।।

ଏ ବ୍ରହ୍ମ ଏକାକ୍ଷର ଧ୍ୟାଇ	।	ମନକୁ ଅମନରେ ଥୋଇ	।।
ଆମ୍ଭେ ହୋଇବୁ ତୋତେ ଦୃଶ୍ୟ	।	ସକଳ କର ଯା ପ୍ରକାଶ	।।
ଏ ତତ୍ତ୍ୱ ଆନେ ନ କହିବୁ	।	ସେ ଚାରିବେଦେ ଭୁଲାଇବୁ	।।
ଏମନ୍ତ ଆଜ୍ଞା ଦେବ ସ୍ୱାମୀ	।	ଅନ୍ତର ହେଲେ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ	।।

ବ୍ରହ୍ମା ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ନିର୍ଭାକଲେ	।	ମହେଶ ଉମାଙ୍କୁ କହିଲେ	।।
ଏମନ୍ତ ପୂର୍ବେ ଅଛି ଧ୍ୟାଇ	।	ଶୁଣିବଟିକି ମହାମାଈ	।।
ସେ ବ୍ରହ୍ମା ଜାଣେ ସର୍ବତତ୍ତ୍ୱ	।	ସେ ଏକାକ୍ଷରେ ନିତ୍ୟେରତ	।।
ଅଲେଖ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ କୁମର	।	ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ହୋଇଛି ଅବତାର	।।

ନାମ ତା ରଘୁବର ଅଟେ	।	ଅଣସାଧନା ଯୋଗେ ଖଟେ	।।
ପଚିଶ ଅଙ୍କେ ଶେଷ ଜାଣ	।	ଭାଦ୍ରବ ପଞ୍ଚମୀତିଥିଣ	।।
ଘୋର ଅନ୍ଧାର ପ୍ରକାଶିବ	।	ଦିବସ ରାନ୍ତ୍ର ସମ ହେବ	।।
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ଛନ୍ତି ଯେତେ ଭକ୍ତ	।	ସର୍ବେ ଏ ହୋଇବେ ଏକତ୍ୱ	।।

ଚାରି ଯୋଜନ ସୀମାମାଡ଼ି	।	ରହିବେ ଭକ୍ତଜନ ମାଡ଼ି	।।
ଜାଣି ସକଳେ ଉପଗତ	।	ଶ୍ରୀଗୁରୁ ସ୍ୱାମିଙ୍କ ଭଗତ	।।
ସେ ବ୍ୟାସ ସରୋବବର	।	ବିଜେପ୍ରବେଶ ହୋଇବ ନିରୋଳେ	।।
ଭଗତ ମେଳେ ବ୍ରହ୍ମରାଶି	।	ଭବ ଉତ୍ସବ ପରକାଶି	।।

ପ୍ରଭୁ ଦର୍ଶନ ପାଇ ଭୃତ୍ୟ	।	ଆନନ୍ଦ ଭାବେ କୃତ୍ୟ କୃତ୍ୟ	।।
ରଚିବେ ବ୍ରହ୍ମା କେଳିସ୍ଥଳ	।	ପରୀକ୍ଷା ହେବ ଭକ୍ତ କୁଳ	।।
ସେ ବ୍ରହ୍ମ ମୂଳେ ହେବେ ରୁଣ୍ଡ	।	ତାହାର ମୁଖେ ସର୍ବକାଣ୍ଡ	।।
ଅସତ୍ୟ ନୁହେ ତାରକାଏ	।	ସତ୍ୟରେ ହୋଇଛି ଉଦୟେ	।।

ଯେ ସାଜେ ଏକାକ୍ଷର କହି	।	ପ୍ରବେଶ କେଳିପୁରେ ଯାଇ	।।
ଯେହୁଟି କହିବେ ବିଭଙ୍ଗ	।	ଅନେକେ ଦହିବେ ତା ଅଙ୍ଗ	।।
ବ୍ରହ୍ମ ଅନଳେ ଦେବେ ଢ଼ାଳି	।	ଯେହୁ ନ ଥିବେ ଆଜ୍ଞାପାଳି	।।
ଧର୍ମେ ନ ଥିବ ତାର ମନ	।	ସେ ପୁଣି ହେବେ ହତପାତ	।।

ଦହନ ଅନ୍ତେ ତାର ଦେହୀ	।	ତା ନିଜସ୍ଥଳ ଦେବେ କହି	।।
ଏଯେ ଦ୍ୱାଦଶ ପୀଢ଼ ଭକ୍ତ	।	ଗୃହୀ ଗୃହରେ ଛନ୍ତି ରତ	।।
ଛତ ମୂରତି ତତ୍ତ୍ୱଦର୍ଶୀ	।	ଆବର ଛଡ଼ ଅବିନାଶୀ	।।
କର୍ମାଦି କର୍ମେ ସେବାନାହିଁ	।	ଏହାଙ୍କ ପୀଢ଼େ ହେବ ଦହି	।।

ସେ ଷଢ଼ମୂର୍ତ୍ତି ସ୍ୱଦେହରେ	।	ପ୍ରବେଶ ହେବେ କେଳିପୁରେ	।।
କହିଲୁ ଏ ମହା ଗୁପତ	।	ଅଣ ସାଧନ ଭକ୍ତି ତତ୍ତ୍ୱ	।।
ଏ ମାର୍ଗେ ଯାର ଚିତ୍ତ ପଶେ	।	ହେଜେ ଅଶେଷ ଦୁଃଖ ନାଶେ	।।
ଭଗତ ବିନା ଭକ୍ତି ନାହିଁ	।	ଏ ଭାବ ଅନ୍ୟେ ନ ଯୋଗାଇ	।।


ଏ ପଥେ ଯେ ଜନ ଆଶ୍ରତ	।	ନିଶ୍ଚେ ସେ ଅନାଦିଙ୍କ ଭକ୍ତ	।।
କହେ ଅଚ୍ୟୁତାନନ୍ଦ ବାଇ	।	ଅଲେଖ ନାମ ଯେବା ଧ୍ୟାଇ	।।
ତାଙ୍କ ଚରଣେ ଲୋଟୁଶିର	।	ଆଜ୍ଞାରେ ହେବି ଭବୁ ସାର	।।
ଶରଣ ଗଲି କର ଦୟା	।	ନ ଲାଗୁ ଭବବନ୍ଧ ମାୟା	।।
ପ୍ରଭୁ ସେବାରେ ଯାଉ ଦିନ	।	ଏ ଦେହେ କିବା ପ୍ରୟୋଜନ	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନଜନହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱରପାର୍ବତୀ

ସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମ ଗୁପ୍ତଧର୍ମ ପ୍ରକାଶ କଥନେ ନାମ

ଦ୍ୱାବିଂଶୋଽଧ୍ୟାୟଃ ।

ତ୍ରୟୋବିଂଶ ଅଧ୍ୟାୟ

ପାର୍ବତ୍ୟୁବାଚ

ବୋଲେ ଅପୂର୍ବ ମହାମାଈ	।	ଭୋନାଥ କହ ତତ୍ତ୍ୱ ଫେଇ	।।
ସେ ବ୍ୟାସ ସରୋବରେ ଭକ୍ତ	।	ସକଳେ ହୋଇବେ ଏକତ୍ୱ	।।
ନିଷ୍କାମ ଭକ୍ତର ଆଚାର	।	ପ୍ରକାଶ ହେବ ଏକାକ୍ଷର	।।
ତହୁଁ କି ଭାବ ଉପୁଜିବ	।	ଏ ମୋତେ ଲାଗଇ ଅପୂର୍ବ	।।

ପ୍ରତ୍ୟେକ୍ଷେ ବ୍ରହ୍ମା ଉଦେ ହୋଇ	।	ଭଗତି ମେଳେ ଥିବେ ରହି	।।
ଆବର ଦେବ ଜଗନ୍ନାଥ	।	ଶ୍ରୀକାମପାଳଙ୍କ ସହିତ	।।
ସକଳ ଏକଠାରେ ମିଳି	।	କରିବେ ରଙ୍ଗ ରସ କେଳି	।।
ଆବର ପୁଣ ହେବ କିକି	।	ଏହା ପୁଚ୍ଛଇ କହ ନିକି	।।

ହୃଦେ ସଂଶୟ ନ ରଖିବ	।	ପ୍ରସନ୍ନେ ମୋତେ ଆଜ୍ଞା ହେବ
ଶୁଣି ଅଭୟ ସାଧୁବାଣୀ	।	ହସି କହନ୍ତି ଶୂଳପାଣି	।।
ଶୁଣ ଗୋ ସତୀ ଗୁପ୍ତଭାବ	।	କୋଟୀ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ନିଧି ଲାଭ	।।
ଭଗତ ହୋଇ ଏକମେଳି	।	ପ୍ରଭୁ ମହିଁମା ନିଉଛାଳି	।।

ଆନନ୍ଦେ ବେଢ଼ି ଚଉକତି	।	ଭାବେ ଆରାର୍ଧି ବ୍ରହ୍ମା ମୂର୍ତ୍ତି	।।
କଳଙ୍କି ବେଶ ପ୍ରଭୁ ହେବେ	।	ସେ ବ୍ୟାସ ସରୋବରଠାବେ	।।
ନିଷ୍କାମ ଭଗତଙ୍କ ପ୍ରଭୁ	।	କଳଙ୍କ ବେଶ ହେବେ ସବୁ	।।
ମହା ନିତ୍ୟକୁ ହେବେ ସତ	।	ସଙ୍ଗତେ ଘେନି ଦେବରାଜ	।।
ଆବର ଅଛଇ ଗୁପତ	।	ତୁ ଏବେ ଶୁଣିଥାଅ ତତ୍ତ୍ୱ	।।
ସେ ଯେ ଜାମ୍ବେବ ବ୍ରହ୍ମା ମୂଳେ	।	ଧ୍ୟାନ ସ୍ଥାପନା ଗୁପ୍ତ ଆଳେ	।।
ସେ ଧୁନି ସଜ ନିତ୍ୟ ସଜ	।	ଥୋଇଅଛନ୍ତି ଦେବରାଜ	।।
ଯେ ଅବା ଗୁପ୍ତେ ଛନ୍ତି ରହି	।	କେହି ସେ ତଥ୍ୟ ନ ଜାଣଇ	।।
ସେ ମହା ନିତ୍ୟପୁର ଗୋଷ୍ଠି	।	ବ୍ରହ୍ମସଂହିତାରେ ପ୍ରକଟୀ	।।
ପ୍ରଳୟ ବ୍ରହ୍ମାର କୁମର	।	ଜନ୍ମ ଲଭିବ ମୃତ୍ୟୁପୁର	।।
କରଣ ଅଂଶରେ ପ୍ରକାଶ	।	ଉତ୍ତର ଦିଗେ ତାର ବାସ	।।
ଶୋଷେକ ବ୍ରହ୍ମାରେ ଆଦେଶି	।	ତା ମୂଳେ ଗୁପ୍ତ ପରକାଶି	।।
ସେ ବ୍ରହ୍ମା ଆଜ୍ଞା କରି ତାକୁ	।	ଲଭି ସେକାଳେ ଗୁପତକକୁ	।।
ପ୍ରଭୁ ଛାମୁରେ ସମର୍ପଣ	।	ମହାନିତ୍ୟକୁ ଆଗମନ	।।
ମଙ୍ଗତେ ଭୃତ୍ୟଗଣ ଘେନି	।	ଶବଦେ କମ୍ପିବ ମେଦିନୀ	।।
ରତ୍ନ ବିମାନେ ବିଜେ ପ୍ରଭୁ	।	ପାରୁଶେ ତାଙ୍କ ଭୃତ୍ୟ ସବୁ	।।
ଏ ଅନନ୍ତ ବ୍ରହ୍ମମଏ ଦିଶି	।	ଅଲେଖ ଶବ୍ଦ ପରକାଶି	।।
ପ୍ରକାଶ କ୍ଷମାଧି ନିକଟେ	।	ଭୂତଳେ ମହା ନିତ୍ୟ ଅଟେ	।।
ତହିଁ ପ୍ରବେଶ ବ୍ରହ୍ମରାଶି	।	ମହା ଉତ୍ସବ ପରକାଶି	।।
ସପତଫେଣୀ ପରେ ମଣି	।	ଶ୍ୱେତ କାଞ୍ଚଲାରେ ବସଣି	।।

ରତ୍ନ ବିମାନେ ବିଜେ ଗୁରୁବାର	।	ସ୍ୱରୂପେ ବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଭା ମେରୁ	।।
ପଚିଶଅଙ୍କ ଯିବ କଟି	।	ହେଲେ ନିଷ୍କାମ ଭକ୍ତ ଗୋଷ୍ଟି	।।
ତା ଅନ୍ତେ ସତାଇଶ ହେବ	।	କଳଙ୍କି ନିତ୍ୟ ପ୍ରକାଶିବ	।।
ଭକ୍ତ ହୃଦୟ ଜାଣି ସ୍ୱାମୀ	।	ପ୍ରସନ୍ନେ ଗୁରୁ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ	।।

ରତ୍ନ ଆସନେ ବସାଇଲେ	।	ଏ କଳିମଳ ବିନାଶିଲେ	।।
ସୁବାସ କର୍ପୂର ଚନ୍ଦନ	।	ଶ୍ରୀ ଅଙ୍ଗେ କରିବେ ଲେପନ	।।
ଚେତାଇ ଦେବେ ପୂର୍ବ ହେତୁ	।	ଯେ ମହା ନିତ୍ୟ ଆନ ତତ୍ତ୍ୱୁ	।।
ଲାଗିବ ସତ୍ୟ ତତ୍ତ୍ୱ ଗୋଷ୍ଟି	।	ଆନନ୍ଦେ ହୋଇବ ଏ ସୃଷ୍ଟି	।।

ଯେ ମହା ସେବାରେ ଖଟଣି	।	ନଦୀ ବଢ଼ିର ପ୍ରାୟ ଜାଣି	।।
ସକଳ କଷ୍ଟ ଯିବ କ୍ଷୟ	।	ତୁଟିବ ଭବ କାଳ ଭୟ	।।
ଦୁନ୍ଦୁଭିବାଦ୍ୟ ନାଦ ଘୋଷ	।	କମ୍ପିବ ଧରତି ଆକାଶ	।।
ନାମ ଗାୟନ ଅନ୍ତରୀକ୍ଷେ	।	ଭକତବୃନ୍ଦ ସିଦ୍ଧ ଲକ୍ଷେ	।।

କେ ଶ୍ୱେତ ଛନ୍ତ୍ରହିଁ ଉଭାରି	।	କେବା ଆଲଟ କରେ ଧରି	।।
କେ ଅବା ମଦାଳସୀ ଦାସୀ	।	ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗ ସେବାରେ ନିକାସୀ	।।
ଅନନ୍ତ ଅଷ୍ଟ ପାଟଦେଈ	।	ଶାକରେ ଅର୍ଘ୍ୟ ଦେବେ ନେଇ	।।
ଦାସୀପଣକୁ ଶୋଭା ଦିଶେ	।	ସ୍ୱାମୀ ସେବାରେ ଚଉପାଶେ	।।

ଅଙ୍ଗନା ଅଙ୍ଗ ଚିନ୍ତ୍ରକଳା	।	ସେ ନିତ୍ୟ ରାଧା ପ୍ରେମଶିଳା।।
କେ ଅବା ଶିଖିପୁଚ୍ଛ ସାଯେ	।	କେ ଚିନ୍ତ୍ର ବିଚିନ୍ତ୍ର ବିରାଜେ	।।
ଏ ରୂପେ ଉପୁଯିବ ଭାବ	।	ଏ କଳିକାଳ କ୍ଷୟ ଯିବ	।।
ମୁଖେ ବର୍ଣ୍ଣିବା ସକ୍ଷ ନାହିଁ	।	କହିଲେ କେବା ପାରୁ କହି	।।

ସେ ସ୍ୱାମୀ ଦୟାର ମୂରତି	।	ଅଶେଷ ବର୍ଣ୍ଣମୟ ଜ୍ୟୋତି	।।
ଭଗତ ଭାବେ ହୋନ୍ତି ବଶ	।	ତେଣୁ ତା ଭଗତ ବିଶ୍ୱାସ	।।
ତୁ ଯେଣୁ ପୁଚ୍ଛା କଲୁ ବାମା	।	ତେଣୁ କହିଲୁ ତା ମହିଁମା	।।
ସଂକ୍ଷେପି କହି ନ ଯୋଗାଇ	।	ଭଗତ ଶୂନ୍ୟ ସ୍ଥିତି ନାହିଁ	।।

ଏ ପୁଣି କେତେକ ମାତର	।	କିସ କହିବା ମୁଖେ ତାର	।।
ଯେବା ପ୍ରସନ୍ନ ଥିଲା ମୋତେ	।	ପ୍ରକାଶି କହିଲୁ ଆଗତେ	।।
କହେ ଅଚ୍ୟୁତ ଦାସ ହୀନ	।	ବୃଥା ହେଉଛି ଏ ଜୀବନ	।।
ସେବାରେ ନ ଖଟିଲି ବାରେ	।	ବୁଡ଼ିଲି ଅନୀତ ଆଚାରେ	।।

ଶରଣସଞ୍ଜର ମୋ ସ୍ୱାମୀ	।	ସକଳ ଘଟରେ ବିଶ୍ରାମୀ	।।
ସେ ପ୍ରଭୁ କରିବେ ଉଦ୍ଧାର	।	ଅନ୍ୟ ଶରଣ ନାହିଁ ମୋର	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନଜନହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱର ପାର୍ବତୀ

ସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମ ଗୁପ୍ତଧର୍ମ ପ୍ରକାଶ କଥନେ

ନାମ ତ୍ରୟୋବିଂଶୋଽଧ୍ୟାୟଃ

ଚତୁର୍ବିଂଶ ଅଧ୍ୟାୟ

ମହେଶ ଉବାଚ

ଏବେ ଗୋ ଶୁର ଶୁଭ୍ରକେଶୀ	।	ସେ ମହାନିତ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମରାଶି	।।
ଭକ୍ତଙ୍କ ବାଞ୍ଛା ପୂର୍ଣ୍ଣ କରି	।	ପଦ୍ୟେ ଆରାଧି ବସୁନ୍ଧରା	।।
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ସ୍ଥାପି ନୃପବର	।	ସମର୍ପି ଦେଲେ ମହୀଭାର	।।
ଏ ଚର୍ତୁମୁଖ ପ୍ରଜାପତି	।	ବିନାଶି କରିବେ ନୃପତି	।।

ହନୁକୁ ବ୍ରହ୍ମା ପଦ ଦେବେ	।	ବଳିକୁ ସ୍ୱର୍ଗ ସମର୍ପିବେ	।।
ଯେ ଦେବଅଂଶୀ ଦେବଲୋକ	।	ସ୍ଥାପନା କରାଇ ବିବେକ	।।
ଆବର ଋଷି ବିପ୍ରଗଣ	।	ମହୀରେ ସ୍ଥାପିବେ ଆପଣ	।।
ପ୍ରଜାସାଜନ ଧର୍ମ କହି	।	ରାଜାରେ ପ୍ରଜା ସମପାଇ	।।

ନିହିତ ଧର୍ମ କରିଥାଏ	।	ନାଶିବେ ଅସତ୍ୟ ଅନ୍ୟାଏ	।।
ହେ ବିଷ୍ଣୁ ଗର୍ଭବାସୀ ଭକ୍ତ	।	ତାହାଙ୍କୁ ଗର୍ଭେ ଦେଇ ସ୍ଥିତ	।।
ସକଳ ସମାପତ କରି	।	ନ୍ତ୍ରିପୁରେ ସୁଯଶ ବିସ୍ତାରି	।।
ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗ ଲାଗି ଭକ୍ତ ଘେନ	।	ଯେ ବ୍ରହ୍ମାଅଂଶୀ ସାଧାରଣ	।।

ଗହଣେ ଘେନି ମହାନିତ୍ୟ	।	ବିଜୟ କରିବେ ଅନନ୍ତ	।।
ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ଏ ନିତ୍ୟ ଗୁପ୍ତ ହେବ	।	ଏ ଚାରିଯୁଗେ କୀର୍ତ୍ତି ଥିବ	।।
ପରମ ନାବେ ବିଶ୍ରାମିବେ	।	ଭକ୍ତକୁ ଘେନି ପ୍ରଭୁ ଯିବେ	।।
ମହାନିତ୍ୟକୁ ବିଜେ ଗୁରୁ	।	କୁଦେବୀ ନିରୋଧିବୁ ଦୂରୁ	।।
ତୋ ବାଞ୍ଛା କରିବେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ	।	ଦେଖିବୁ ଭକତଙ୍କ ଚିହ୍ନ	।।
ସେ ନିତ୍ୟେପ୍ରଭୁ ହେବେ ବିଜେ	।	ଭକତ ଭେଦିବେ ସମାଜେ	।।
ଏମନ୍ତ ଭାବ ଏ କଳିର	।	ମହିଁମା ରଖିବେ ସଂସାର	।।
ପ୍ରକାଶି ଅଛନ୍ତି ନିର୍ବେଦ	।	ନାଗ ଅସୁରେ ନୁହେ ଭେଦ	।।
ବ୍ରହ୍ମାଦି ସୁର ନର ଯାଏ	।	ନିଷ୍କାମ ଧର୍ମ ବାରି ନୋହେ	।।
କେହି ଗୋ ନ ଜାଣନ୍ତି ଏହା	।	ଅନନ୍ତ କାଳକୂଟ ମାୟା	।।
ମନୁଷ୍ୟ ଅଙ୍ଗେ ଅବତରି	।	ବିଷୟ ସ୍ୱାମୀ ବସୁନ୍ଧରୀ	।।
ମହିମା ପ୍ରକାଶି ଅଛନ୍ତି	।	କେହି ଏ ତତ୍ତ୍ୱ ନ ଜାଣନ୍ତି	।।
ଅତିଥି ବେଶେ ମହାବାହୁ	।	କଷା କୌପିନୀ ଅଙ୍ଗେ ଥାଉ	।।
ତଥାପି ହାସ୍ୟ ଉପୁଜିଲା	।	ଏ ପିଣ୍ଡ ପତିତ ହୋଇଲା	।।
ଏବେ ଗୋ ସତୀ ଯିବା ଆସ	।	ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ହୋଇବ ପ୍ରକାଶ	।।
ତୁମ୍ଭ ଆମ୍ଭରେ ନାହିଁ ଭେଟ	।	ମାନବ ଭାବୁ ମହାକଷ୍ଟ	।।
ଅଙ୍ଗ ପାଲଟି ଯିବ ଯେବେ	।	ଯଗତେ ଭେଟ ହେବତେବେ	।।
କହିଲୁଁ ଗୁପତ ଏ ସହୀ	।	ଏ ବିନୁ ଅନ୍ୟଗତି ନାହିଁ	।।
ସେବିଲେ ନିଜ ସ୍ୱାମୀ ପାଦ	।	କୁଟିବ ଅଶେଷ ପ୍ରମାଦ	।।
ଶୁଣି ଆନନ୍ଦ ସତୀ ମନ	।	କଲେ ବାରେଣି ମଧ୍ୟେ ସ୍ଥାନ	।।

ଈଶ୍ୱର ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନେ ଗଲେ	।	ପାମର ଅଚ୍ୟୁତ କହିଲେ	।।
ମୁହିଁ ପାମର ହୀନ ବାଇ	।	ଜ୍ଞାନ ଚେତନା ମୋର ନାହିଁ	।।
ସୁଜନ ମୋତେ ଦୟାକର	।	ଏ ଭବ ସଙ୍କଟୁ ନିସ୍ତାର	।।
ଦାସ ପଣରେ ଯାଉ ଦିନ	।	ଆନେ ମୋ ନାହିଁ ପ୍ରୟୋଜନ	।।

ମହିଁମା ସାଗର ଗୋସାଇଁ	।	ଏ ଭବଜଳୁ କର ନ୍ତ୍ରାହି	।।
ନିରେଖ ଜନ ହେଲେ ନାଶ	।	ନିଶ୍ଚେ ଲଭିବେ ଅପଯଶ	।।
ଏକୈଶ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ପତି	।	କାଳେ ହୋଇବ ଅପକୀର୍ତ୍ତି	।।
ମୋର ଶରଣ ବାରେ ରଖ	।	ନିବାର ଅକାଳ ଭୟକ	।।

ଇତି ଶ୍ରୀ ଅନାଦିସଂହିତାୟାଂ ସୁଜନଜନହିତାୟାଂ ଈଶ୍ୱର ପାର୍ବତୀ

ସମ୍ବାଦେ ନିଷ୍କାମ ଧର୍ମ ପ୍ରକାଶକଥନେ

ନାମ ଚତୁର୍ବିଂଶୋଽଧ୍ୟାୟଃ